Beeld: Nine IJff
Laura Hogendoorn is hoofdredacteur van Mamaplaats, hét blogplatform voor en door moeders. Ze woont in ’t Gooi, samen met haar vriend Oscar en hun kinderen Roef (8), Sierd (7) en Maia (5).
Totaal uitgeput liggen we op de bank. Het zit er weer op. Afgelopen weekend hadden we het partijtje van onze middelste. Zeven werd hij.
Aanvankelijk gooide ik nog een balletje bij hem op dat hij dan dus ook zeven kinderen mocht uitnodigen, maar dat resulteerde (uiteraard) in een zielig verhaal dat die en die écht moesten worden uitgenodigd. En aangezien wij allebei geen ruggengraat hebben, gingen we dit weekend met z’n dertienen op pad.
Nou heb je mensen die zo’n uitje weken – wat zeg ik: maanden – van tevoren plannen. Tot die categorie behoor ik niet. Na de verjaardag van een van onze kinderen kijken we het vaak eerst even aan, met de stille hoop dat het partijtje erbij inschiet. Helaas werkt die tactiek niet altijd. Dan prikken we een datum. Andere ouders vragen ons dan enthousiast waar hun kroost met het feestje heen zal gaan. Meestal lachen we deze vraag subtiel weg, want we hebben echt geen flauw benul.
Lees ook – ‘Inpakken voor de vakantie? Op dat gebied is er nog wat werk aan de winkel’ >
Ook dit keer besloten we pas een dag van tevoren om naar museum Nemo in Amsterdam te gaan. Om de kosten een klein beetje te drukken leek het me handig zelf lunch mee te nemen. Ik had alles gepakt en in tassen gedaan. Het enige wat manlief moest doen, was de tas met beleg oppakken en in de auto zetten. Eén man, één tas, één taak.
Helaas. Aangekomen in bij Nemo bleken we met veertig boterhammen zonder beleg te zitten. Uit pure paniek boden we het meegebrachte snoep aan als oplossing: “Iemand een broodje spekkie? Een broodje zure mat?”
“Maar eerlijk: de kinderen hadden de tijd van hun leven”
Hugo duwde zijn gezicht volledig in de slagroomtaart. Tijn en Marcus waren vaker zoek dan aanwezig. En vier jongens waren compleet doorweekt omdat ze alle munten uit een wensput hadden gevist. Maar eerlijk: de kinderen hadden de tijd van hun leven. En wij waren – na een kleine echtelijke ruzie over jam en kaas – ook zeer tevreden. Helemaal nu: welverdiende rust, op de bank. Althans, voor even. Want deze maand mogen we nog twee keer, voor onze oudste en jongste. Als ze het tenminste niet vergeten.
Meer lezen? Kijk op mamaplaats.nl.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.