Kirsten: ‘Wij verbergen niets voor elkaar. Tenminste, tot een paar weken geleden…’

Ik hoop dat mijn kinderen nooit geheimen voor me zullen hebben. Ook als ze fouten hebben gemaakt, wil ik dat ze weten dat wij nog steeds van ze houden. Het liefst wil ik van alles op de hoogte worden gehouden. Maar het is een illusie om te denken dat ik alles kan ‘supervisen’. Alleen op het gebied van internet en telefoons voer ik een strikt beleid. Wij hebben een 100% transparantie-policy afgesproken en hebben niets voor elkaar te verbergen. Tenminste, tot een paar weken geleden…

Viervoetig nieuw gezinslid

Na lang lobbyen is Nick eindelijk overstag: er komt een viervoetig nieuw gezinslid. Om hem te overtuigen zijn de kinderen zelfs rondjes door het park gaan lopen met een ‘onzichtbare hond’ om te bewijzen dat ze hem écht zouden uitlaten.

Het vrolijke dierennieuws wilde ik nog even verborgen houden voor ons kroost, voor het geval dat het niet door zou gaan wegens welke onvoorziene omstandigheid dan ook. Er ging een hoop communicatie aan vooraf met de eigenaresse van het nestje. We appten dagelijks en de foto’s stroomden binnen, net als de adviezen over wat we allemaal in huis moesten halen.

Lees ook – Deze moeder twijfelt over een huisdier: ‘Ze kwijlen en verharen, maar zijn wel goed voor de opvoeding’ >

Geheimen

Omdat de kinderen nog weleens mijn telefoon lenen voor een spelletje, moest ik mijn toegangscode tijdelijk veranderen. Dit werd me, zacht uitgedrukt, niet in dank afgenomen. “Wat verberg jij voor ons?” “Wij zouden toch geen geheimen voor elkaar hebben?” “Mama, ik snap dit niet. Ik vertel jou alles!” Ze hadden natuurlijk gelijk, maar ik stond even met mijn mond vol tanden.

“Dit werd me, zacht uitgedrukt, niet in dank afgenomen”

Uit protest veranderde Nikki zelfs haar toegangscode, om die vervolgens te vergeten, waarna Nick een halve dag moest spenderen aan het opnieuw instellen van haar telefoon en simkaart. Uiteindelijk, na een dag of drie, kon ik niet anders dan capituleren. Het hoge woord moest eruit.

In een restaurant, net voor het dessert, vertelden we ze over onze nieuwe aanwinst. We moesten hun enthousiasme temperen, want ze gilden het uit van geluk en het hele restaurant keek naar ons. Gelukkig, toen ze eenmaal de reden wisten waarom ik ze de toegang tot mijn telefoon had ontzegd, stuitte dat op niets anders dan blijdschap.

Ik kan dan wel heel graag willen dat mijn kinderen geen geheimen voor mij hebben, maar misschien is het ook beter dat ik geen geheimen heb voor hen.

Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.