Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
Lees verder onder de advertentie
“Ik heb last van huidhonger. De behoefte om aangeraakt te worden, iemand die me streelt, knuffelt, kust.
Love language
Door een scheiding heb je opeens veel minder toegang tot fysieke genegenheid. Nu moet ik toegeven dat knuffels en dergelijke niet echt tot het dagelijkse repertoire hoorden in mijn vorige relatie, maar toen had ik in ieder geval altijd de kinderen om me heen die me kusjes en knuffels gaven. Nu, met het co-ouderschap, moet ik daar de helft van de tijd ook zonder mee doen. Behoorlijk lastig voor iemand met ‘physical touch’ als love language.
“Bij het eerstvolgende feestje sta ik opeens midden op de dansvloer ordinair te tongen met een man”
Lees verder onder de advertentie
Gestilde behoefte
De oplossing lijkt simpel, maar daten of een serieuze relatie is wel het laatste waar ik nu aan denk. Toch is mijn behoefte er en zal deze toch op de een of andere manier gestild moeten worden. Dus moet ik mezelf er misschien toch maar aan wagen. Op het moment dat jijzelf deze conclusie hebt getrokken, denk ik dat je dit ook uitdraagt, want bij het eerstvolgende feestje sta ik opeens midden op de dansvloer ordinair te tongen met een man.
Lees verder onder de advertentie
Dat warme gevoel van begeerte is iets wat ik graag verwelkom. Nu is het wel zaak om, voor mezelf en de man in kwestie, duidelijk te hebben wat hieruit voort zou komen. Heldere taal spreken, grenzen stellen. En voila: ik heb een scharrel. Iemand die, zodra er behoefte is aan een warm lijf, dit maar al te graag wil leveren.
Het lastige is dat mensen complexe wezens zijn. Deze man heeft zelf ook ideeën en gevoelens. Opeens verandert deze gekaderde scharrel in een ingewikkelde bedoeling. Jammer, maar helaas. Dit gaat ‘m niet meer worden. In gedachte vraag ik mezelf af of het cliché ‘waar de ene deur sluit, gaat de andere open’ hier ook geldt. Gelukkig wel. Er is geen sprake van huidhonger, maar een nieuwe manier van mijn lijf tevreden houden.
Het is bevrijdend om erachter te komen hoe een open houding en open communicatie ervoor zorgen dat dit stukje noodzaak voor mij bevredigd wordt. Voor nu is dit dan ook afdoende. Mijn energie ligt bij mijn eigen heling van alle ellende, mijn werk en de kinderen. En gedurende de dagen dat ik alleen met mezelf ben, kan ik mijn huidhonger zo in toom houden.
Lees verder onder de advertentie
In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.