‘Toen ik hoorde dat ik zwanger was van een tweeling, was ik heel kwaad. Waarom twee tegelijk?’
Ik ging met mijn man een pak kopen en opeens bedacht ik me: over een aantal jaar sta ik hier met jullie.
Nu pas drie jaar en klein, maar sneller dan ik doorheb zijn mijn jongens óók mannen.
Ik ben trots dat ik jullie moeder mag zijn. Ik vind het fijn dat Daaf altijd naast mij wil slapen omdat hij zich dan het veiligst voelt. Ik ben blij dat we soms ruzie maken Bo, omdat ik weet dat je juist boos kunt zijn op mama, omdat je je bij mama mag laten gaan. Omdat je daar geborgenheid voelt. Ik vind het zo fijn om met jullie te kletsen over de vuilniswagen in de straat en over de ‘woef’ van opa en oma. En soms vind ik het fijn om jullie even naar de juf te brengen.
Ook als ik even moe en verdrietig ben, ben ik trots op jullie. Dan huilt mama misschien even omdat het haar teveel is, maar ook dan zit mijn hart vol moederliefde. Zien jullie dat wel? Soms is mama even weg, naar haar werk of naar een vriendin. Weet dan dat ze jullie altijd mist. Ik ben bevoorrecht dat ik tweelingmoeder mocht worden. Ook al dacht ik daar toen ik onverwacht zwanger was van een tweeling, wel anders over. Het spijt me, dat ik toen zo onzeker was. Dat ik toen zo kwaad was dat juist ik twee kinderen tegelijk kreeg. Dat ik toen niet wist wat ik met twee zonen aan moest. Niets spijt me meer dan dat.
Als een van jullie driftig stampt met de voeten omdat mama de verkeerde schoenen pakt, weet dan dat ik stiekem lach. Weet dat ik jullie peuterbuien geweldig vind – en soms ook loodzwaar. Weet dat dat allebei zo mag zijn. Ik hoop dat jullie snappen dat ik ook na drie jaar nog moet wennen aan het moeder zijn. Dat ik het niet altijd makkelijk vind om de balans te vinden tussen gewoon mezelf zijn en jullie moeder zijn, omdat het moeder zijn nooit ophoudt. Omdat ik altijd ‘aan sta’.
Wat er ook gebeurt, we zijn als gezin één. Mijn jongens zijn mijn leven en niets maakt me zo gelukkig als een kusje van mijn knullen. Ik hoop niet dat jullie boos op mama zijn omdat ze wel eens schreeuwt en vloekt. Ik hoop niet dat jullie mama stom vinden omdat ze wel eens zeurt en klaagt. Ik hoop niet dat jullie mama saai vinden omdat ze soms op haar telefoon kijkt, als we in de speeltuin zijn. Ik hoop dat jullie net zo blij zijn met mama als mama is met jullie. Blijven jullie nog maar even klein.
En als jullie op een dag een pak nodig hebben voor het eerste schoolgala of eerste baan? Ik zal er zijn.
Tessa Heinhuis (32) is moeder van Bodi en Daaf (3). Ze woont in Bussum met haar man Billy en hun kinderen en is hoofdredacteur van mamamagazine.nl.
View this post on Instagram
