Ellen twijfelt: ‘Wil ik thuis bevallen of in het ziekenhuis?’

Als je mij nú zou vragen wat ik het fijnst zou vinden, dan zou ik zeggen: thuis bevallen.

We lopen inmiddels tegen de 37 weken zwangerschap en het is dus tijd om te beslissen waar ik wil bevallen. Dat hadden we natuurlijk al lange tijd soort van besloten, maar ik weet dus niet of ik het wel zeker weet …

Nederland is thuis-beval-land nummer één, als ik de verhalen mag geloven. Het lijkt mij eerlijk gezegd ook het meest relaxt. Het feit dat je niet uit huis hoeft, dat je lekker kunt blijven waar je bent, in je eigen, vertrouwde omgeving. Het schijnt dat er thuis minder ingrepen worden uitgevoerd, dat vrouwen zich meer op hun plek voelen en dat de bevalling over het algemeen sneller gaat, want: je bubbel blijft behouden. Aan de andere kant, mócht er iets gebeuren … we kennen allemaal de afwegingen wel.

Mijn oma – de moeder van mijn moeder – beviel zeker zes decennia geleden thuis, van een tweeling, die ook nog eens allebei in stuit lagen. Tegenwoordig was dat absoluut gevalletje medisch geweest. Wanneer is dat veranderd? Dat overgaan op medisch? Is dat omdat toch wel bleek dat de babysterfte hoog was bij dit soort thuisbevallingen? Werden de verloskundigen door de tijd heen anders geschoold? Werden vrouwen voorzichtiger? I don’t know. Wellicht zijn de protocollen gewoon veranderd. Als je zwangerschap niet helemaal zonder complicaties verloopt is het hoe dan ook natuurlijk veiliger voor moeder en kind om in het ziekenhuis te bevallen en daarnaast is het fijn dat de mogelijkheid er is om poliklinisch te bevallen. In het ziekenhuis, zonder medische indicatie.

Eerdere bevallingen

Als je mij nú – op dit moment – zou vragen wat ik het fijnst zou vinden (het fíjnst) dan zou ik zeggen: thuis bevallen. Ik heb twee prima bevallingen gehad en weet dat ik het kan. Van Lewis beviel ik poliklinisch in het Rijnstate in Arnhem. Niet omdat ik dat per se wilde, maar dat was meer de keuze van mijn ex. Hij voelde zich daar veiliger bij. Prima, no problemo. Lewis werd om 3.15u ’s nachts – na een probleemloze bevalling – geboren en we mochten blijven omdat er die ochtend aangifte bij de gemeente gedaan kon worden in het ziekenhuis zelf. Net zo makkelijk, scheelde mijn ex een ritje naar het gemeentehuis. Een verpleegkundige waste mijn haar (wat een fijnheid!), we kregen een lekker ontbijtje en het eerste bezoek ontvingen we daar. Een superfijne ervaring.

Bij Miles was het natuurlijk een ander verhaal, want hij werd geboren op Curaçao. Thuisbevallingen zijn daar – zoals ik al eens eerder beschreef – niet echt aan de orde, dus beviel ik in een soort poliklinische tussenoplossing: de kraamkliniek. Ook oké hoor, maar het viel op geen enkel punt te vergelijken met het Rijnstate. Het was hoe dan ook weer een perfecte bevalling. 

Lees ook: ‘En zo hebben we – in deze laatste weken zwangerschap – iets om over na te denken’

Geen garanties

Nu komt de derde bevalling eraan. Als deze net zo verloopt als de eerste twee (fingers crossed) dan zou ik deze keer zeggen: ik blijf thuis. Ik ken mijn lichaam, ik weet wat het kan, ik weet hoe ik beval en met dat vertrouwen kan ik prima thuisblijven. Maar er is dat ene stemmetje, dat veel vrouwen wellicht zullen herkennen: wat als … In mijn omgeving zijn er twee dames die onlangs thuis bevielen en achteraf nog naar het ziekenhuis konden, om uiteenlopende redenen. Dat lijkt me dus níet fijn. Dan ben je thuis bevallen en kun je alsnog met de ambulance naar het ziekenhuis. Daarnaast ben ik geen twintig meer en mijn laatste bevalling was ruim acht jaar geleden. In het verleden behaalde resultaten geven geen garanties voor de toekomst, toch? Dat speelt ook wel een beetje mee. Misschien verloopt het wel helemaal niet zo vlot als toen. 

Keuze gemaakt

In alle twijfel hebben we dus gekozen voor poliklinisch. Die ‘wat als’ weegt toch wel zwaar voor me, merk ik. Ik ga me voorbereiden op een ritje in de auto met weeën. Erger dan Curacao kan het in ieder geval niet worden, met al die hobbels en kuilen in de weg. Het kan trouwens ook nog maar zo zijn dat ik op het laatste moment tóch beslis om thuis te blijven, als alles vlot en soepel verloopt en ik niet meer wil opstaan. 

Misschien houden we de opties nog maar gewoon even open. Er zullen vast meer vrouwen zijn die op het laatste moment besloten thuis te blijven, terwijl ze eigenlijk poliklinisch wilden bevallen. Nils en ik moeten ons er beiden goed bij voelen, dat is het belangrijkst. 

Ellen Rink is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, auteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van twee jongens van tien en acht jaar, pas gescheiden en verwacht een dochter met haar nieuwe vriend. 

Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.