Ellen: ‘Hopelijk wordt het nooit normaal om TikTokdansjes te doen tijdens je bevalling’

08.03.2023 09:39
Ellen

Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (11 en 8) uit een vorige relatie én is in november bevallen van dochter Sophia met haar vriend Nils.

Oké, ik weet het. Ik ben geen twintig meer. Maar dit is toch echt een trend die ik niet begrijp.  

De reden voor dit stukje was een filmpje dat voorbijkwam op Facebook, waarbij een Amerikaans stel – dat op het punt stond om hun eerste kind te krijgen –  met acht centimeter ontsluiting nog even een TikTokdansje deed in de verloskamer. Ik keek ernaar met een mengeling van verbazing en … ik weet het niet, verwondering misschien? Ik had de neiging om heel hard naar mijn scherm te roepen: wáárom doen jullie dit? Focus, mensen! Focus! Wat wil je bewijzen? Je gaat bevallen, for Christ sake.

Wáárom?

Vooropgesteld: iedereen moet lekker doen waar-ie zelf zin in heeft, dit is mijn bescheiden mening maar. Als je het leuk vindt om je krijsende newborn te filmen en een tekstje erbij te schrijven in de trant van: ‘This is my baby crying, sooo adorable!’ of filmt hoe je een zwangerschapstest doet op de WC, twee weken nadat je bent bevallen, be my guest. Maar mijn vraag blijft: wáárom? Wat gaat er door je hoofd op het moment dat je die test doet met je versgebakken baby in je armen (of in scène zet, dat is nog veel stommer) en besluit dat op Instagram of TikTok te gooien. Alles voor de likes? En dan een kop trekken alsof je totaal geen idee hebt hoe het komt dat die test positief is. Overkomt mij dit nou wéér? Erg bijzonder.   

Lees ook – ‘Staan je kinderen niet op één als je het leuk vindt om samen iets met je man te ondernemen?’

Ik ben dus zo stom dat ik die filmpjes daadwerkelijk aanklik en daardoor overladen word met nog meer van dat soort content. En na twee minuten denk ik; wat ben ik eigenlijk aan het kijken? Wat een neppe, gescripte zooi. De gender reveal, nog zo’n femomeen dat alsmaar groter en gekker wordt én natuurlijk in bombastisch formaat online verschijnt. Nils en ik staken allebei zo’n powder shooter af op de camping, met een roze caravan achter ons tot gevolg. Dat was het, en dat vonden we groots genoeg.  

Verkeerd beeld

Naast dat ik al die overdreven filmpjes onzin vind, geeft het mensen ook een compleet verkeerd beeld van het ouderschap. De lat komt alsmaar hoger te liggen, want stel dat er jonge moeders zijn die denken dat dit écht is? Dat vrouwen er na vijf kinderen zo goed uit horen te zien? Dat haar en make-up zo prachtig horen te zitten wanneer je je kroost te eten geeft? Dat het huis zo opgeruimd eruit hoort te zien? Laatst zat ik (ontzettend geïntrigeerd, dat moet gezegd worden) een filmpje te kijken van een vrouw die – sereen glimlachend als een bezeten seriemoordenaar  – homemade granola stond te maken omdat haar peuter dat wilde. In de vroege ochtend, mooi wit nachtjaponnetje aan, vlecht met strik en peuter op de arm. Die constante glimlach was gewoon scary. Wie the fuck doet dit soort dingen? Het wordt allemaal zo ontzettend fake.   

“Wat wil je bewijzen? Je gaat bevallen, for Christ sake”

Sowieso, ik ben blij dat ik ben opgegroeid in de jaren ’80 en ’90. Dat ik een tiener was in de tijd dat social media nog niet bestond. Dat ik – make-uploos en in de meest aftandse kleding – naar de manege fietste en me niet bezig hoefde te houden met mijn uiterlijk. Het moet voelen als een ontzettende druk voor de jongeren van nu, en sinds ik moeder ben van een dochter houdt me dat soms wel bezig. Ik hoop toch zo dat ze gaat inzien dat de online wereld niet de echte wereld is. Dat de prachtigste meisjes ook filters gebruiken en er in real life heel anders uit zien. Ik hoop dat ze sterk genoeg is om er niet onzeker van te worden en dat ze autonoom genoeg is om zich er niet aan te willen meten. Hopelijk wordt het in de toekomst ook nooit normaal om TikTok-dansjes te doen tijdens je bevalling.  

Fotoboek

Ik gebruik Instagram zelf best veel, vooral als fotoboek. Ik vind het eigenlijk het allerleukst om door mijn eigen feed te scrollen en mooie herinneringen terug te halen, of te kijken naar schattige foto’s van de kinderen toen ze kleiner waren. Ook is het een mooi platform om nieuws over mijn boeken te delen. Ik doe niet aan homemade granola om zes uur ‘s ochtends en wanneer Sophia huilt maak ik daar geen filmpje van. Mijn bevallingen waren privé en Nils en ik hebben geen toneelstuk verzonnen rondom de positieve zwangerschapstest op de plee. Zoals ik al zei, misschien ben ik te oud hoor. Iets met een generatiekloofje wellicht.  

Gelukkig is de tegenbeweging van alle perfectheid door sommige moeders ook ingezet. Humor en écht, daar ga ik voor op social media. Alle andere filmpjes ga ik vanaf nu skippen.