
Elise: ‘We zwaaiden blij naar papa in de zee, niet wetende wat zich echt afspeelde’
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, auteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Toen Nils onverwacht een aantal extra vrije dagen kon opnemen de afgelopen maand, begon er zich heel langzaamaan een plannetje te ontvouwen in mijn hoofd. Ik had ook vrij (onderwijs, dus meivakantie) en mijn jongens zaten met hun vader prinsjeheerlijk op de Dominicaanse Republiek. Was dit niet hét moment om te kijken naar een last minute met de kleintjes? Normaal zou ik nóóit op vakantie gaan zonder mijn jongens, maar die hadden het meer dan goed. Het idee liet me niet meer los, ik zag mezelf al aan het zwembad zitten met een koud pilsje.
Maar toen ik het plan aan Nils voorstelde, was zijn antwoord kort maar krachtig: ‘Nee.’ Daarna begonnen al zijn zinnen met: ‘Ik ga toch niet …’ Dat varieerde van: ‘Ik ga toch niet vliegen met twee kleine kinderen …’ tot ‘Ik ga toch niet zoveel geld uitgeven aan een vakantie waarin je niks kunt vanwege twee kleine kinderen …’ Eerlijk? Zijn reactie maakte me een beetje verdrietig. Niet eens zozeer omdat die vakantie in rook opging, maar meer omdat het zó leuk kan zijn, een wat verdere reis met kleine kinderen. Dat hóeft helemáál niet vervelend te zijn, verkeerd te gaan of minder leuk te zijn. Het is anders dan wanneer je alleen of met vrienden gaat, natuurlijk, maar ook enorm genieten. Het is een avontuur, samen op ontdekkingsreis. Herinneringen maken.
Het is een avontuur, samen op ontdekkingsreis, herinneringen maken
We spraken er lang en goed over, ik merkte dat ik hem daarbij echt uit een bepaald denkbeeld moest trekken. Ik heb heel veel gevlogen met mijn jongens toen ze nog klein waren. We woonden natuurlijk op Curaçao en ik vloog met regelmaat alleen met hen naar Nederland. We vlogen naar Taiwan, Thailand, de Canarische eilanden, Miami, noem maar op. Was het altijd leuk of ontspannen? Hell no. Maar het vliegtuig
landt een keer en dan zit het erop, daar laat je geen vakantie voor schieten. Eindstand: Nils ging – voorzichtig – overstag.
We gingen kijken naar Turkije, naar een plek met een heel korte transfer vanaf het vliegveld. Het werd Lara. We vonden een fijn hotel met familiekamers, wat betekent dat die suites een keukentje hebben, een zithoek, wasmachine, alles wat fijn is met kleine kids. Een verwarmd zwembad, fijn restaurant, lekker weer en daarnaast was het ook nog eens heel erg betaalbaar, want Aiden ging nog gratis. Nils werd ook enthousiast. We hadden nog één hindernisje te nemen: de kinderen hadden geen paspoort. Minor detail… Uiteindelijk regelden we alles binnen een week en toen gingen we. De meest spontane vakantie ooit. En wat hebben we ervan genoten!
Het is heerlijk om te zien hoe de kinderen zich binnen een mum van tijd aanpassen, hoe ze de plek en de
mensen leren kennen. Sophia wist al heel vlot waar de ijsjes gehaald moesten worden, waar het zwembad was en ze maakte dansjes met de bediening in het restaurant. Ze wist waar ze haar kinder-regenboog-cocktail kon krijgen en haar enthousiaste snoetje bij de minidisco was té aandoenlijk. Aiden vond alles prima, die kon maximaal chillen in zijn zwemband in het verwarmde bad.
Al met al hadden we een heerlijke vakantie en hebben we genoten van het feit dat de kinderen het zo fijn hadden, voor ons was het op die manier ook ontspannen. Op mijn Instagram postte ik een filmpje, dus ben je benieuwd naar de plek – neem vooral een kijkje. Lekker op reis met kleine kids, ik zeg: doen!
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!