Beeld: Skip Rink
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, auteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
De vader van Lewis en Miles en ik zijn gescheiden. Dat is helemaal prima en we zijn allebei gelukkiger nu, dat weet ik zeker. Zijn vriendin is een veel betere match met hem en ik pas beter bij Nils, het is oké zo. We gaan nog heel goed met elkaar om, doen niet lastig over dingen en wonen bij elkaar in de buurt. De jongens kunnen van hem naar mij lopen en andersom, als ze wat zijn vergeten zijn ze binnen dertig seconden terug. Hij is met zijn vriendin gewoon hier op de verjaardagen van de jongens aanwezig, hij bracht mijn ouders onlangs nog naar Schiphol en we praten nooit lelijk over elkaar. In principe is het best een modelscheiding, ik gun dit iedereen en vooral ieder kind van gescheiden ouders.
Maar … Er komt natuurlijk altijd een maar. Je krijgt geen kinderen met het idee ooit te gaan scheiden, ik geloof niet dat er ook maar iemand op die manier een gezin start. Mijn grootste wens – toen de jongens klein waren – was om ze de wereld te laten zien. Mijn ex en ik waren best bereisd en hij is piloot. Ik wilde zo graag verschillende culturen met ze ontdekken, ze overal mee naartoe nemen, avonturen beleven samen. Dat is ook een aantal jaren gelukt, we maakten mooie reizen, maar toen ging het niet meer. Ons leven samen hield op en het brak mijn hart, want daarmee vervloog ook mijn droom en mijn wens. Het basisgezin was er niet meer en de wereld zien samen… dat kon ik in mijn eentje niet opbrengen.
Hoe dan ook, we kwamen allemaal beter terecht. Sophia en Aiden werden geboren en samen met de jongens ontstond er een nieuw basisgezin. Verre reizen met vier kinderen zijn al helemaal onbetaalbaar, maar we halen onze geluksmomenten nu uit andere dingen. Gelukkig maken de jongens die prachtige reizen nog wel met hun vader, dat gun ik ze écht, want ze zien op deze manier heel veel van de wereld.
Reizen maakt ongelofelijk rijk en mijn droom voor hen is daarmee uitgekomen, ik ben er alleen niet meer bij. Zij is er wel bij, de vriendin van mijn ex. Zij gaat voorkomen in de herinneringen van de jongens, ik niet. Zij ziet ze genieten, zij mag de avonturen met hen beleven, zij ontdekt nieuwe culturen met hen en zij kan erover napraten. Hun hele leven lang. Ik was er niet bij, ik zie alleen de foto’s. Met z’n vieren lachend, proostend, genietend.
Ben ik jaloers? Nee, dat gevoel is het niet. Ik vind het vooral jammer en het maakt me af en toe verdrietig dat het zo is gelopen. Zij zien de wereld samen, zonder mij. En dat doet soms gewoon pijn.
Je leest de andere columns van Ellen hier.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.