Ellen: ‘Een gezonde zwangerschap afbreken omdat het geslacht je niet aanstaat, is gewoonweg ziekelijk’

column Ellen Foto: Skip Rink
Ellen Rink
Ellen Rink
Leestijd: 4 minuten

Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, auteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.

Lees verder onder de advertentie

Ik kwam het artikel weer tegen op Facebook, op de een of andere manier omhoog gestuwd door mijn bizarre algoritme. Verloskundigen die vertellen dat ze steeds meer zwangerschapsafbrekingen zien vanwege het geslacht van het kind. Dit blijkt uit een rondgang onder verloskundigen naar aanleiding van podcast De Koningswens. ‘Nu met een pretecho het geslacht eerder bekend gemaakt kan worden, gebeurt het vaker, ja.’

Lees verder onder de advertentie

Kotsmisselijk

Om kotsmisselijk van te worden, werkelijk waar. En in alle eerlijkheid; leven en laten leven gaat hier echt voor mij niet op. Hier heb ik gewoon een heel duidelijke mening over en als die je niet aanstaat – niet mijn probleem. Een gezonde zwangerschap afbreken omdat het geslacht je niet aanstaat, is gewoonweg ziekelijk. Dan had ik jouw zwangerschap en jouw gezonde kindje aan een stel gegund dat al jaren bij een fertiliteitskliniek loopt, of ongewenst kinderloos is. Hoe cru wil je sommige dingen hebben? Helaas bepaalt het universum niet, want dan had het arme zieltje wel een andere papa en mama uitgekozen.

Lees verder onder de advertentie

Die twee jongens waren mijn koningskoppel

Ik weet nog goed dat ik al heel vroeg in de zwangerschap wist dat Miles een jongen werd (elf jaar geleden). We woonden op Curaçao en de echoscopist was een promovendus uit het Erasmus ziekenhuis, dus die kon wel wat. Nog een jongen erbij, een vriend voor Lewis. Ik was zó blij. Nee, ik zou nooit een dochter krijgen (op dat moment was ik er nog van overtuigd dat het bij twee kinderen zou blijven). Vond ik dat jammer? Misschien een seconde of tien. Maar ik vond het vooral belangrijk dat hij gezond was en twee zoons vond ik ook ontzettend stoer. Zij waren mijn koningskoppel. Járen later, toen Sophia bij de echo een meid bleek te zijn, kwamen er toch tranen van blijdschap. Had ik vooraf een voorkeur? Nee. Maar die dochter was een fantastische verrassing. Aiden, mijn derde zoon, was hoe dan ook een cadeautje. Maar had ik vier zoons gehad, dan was ik net zo gelukkig geweest. Oprecht, nét zo gelukkig. Geen enkele twijfel.

Lees verder onder de advertentie

Dan ben je knettergek

Heb je al twee jongens en blijkt je derde bij de geslachtsbepaling wéér een jongen, dan heb je drie jongens. Klaar. Krijg je vijf meiden, dan krijg je vijf meiden. Mag je daarover treuren als je de wens had voor een kindje van het andere geslacht, natuurlijk. Wie ben ik om te bepalen dat je daar niet verdrietig over mag zijn? Maar een extra vroege geslachtsecho laten maken, zodat je direct door kunt naar de abortuskliniek als je kindje niet het gewenste geslacht blijkt te hebben? Oh man, dan ben je in mijn ogen écht knettergek. Sorry, not sorry

Lees verder onder de advertentie

Schiet mij maar lek

Het is iets van nu, zo blijkt uit de rondvraag. Mensen vinden dat ze ‘recht hebben op het perfecte plaatje’. Een zoon en een dochter. ‘Toegenomen maakbaarheidsdenken’ zou de oorzaak kunnen zijn van het stijgende aantal zwangerschapsafbrekingen vanwege het geslacht. Serieus? Recht hebben op het perfecte plaatje, toegenomen maakbaarheidsdenken… Schiet mij maar lek. Hoe diep zijn we gezonken als mensheid, dat dít aan de orde komt? Dat je denkt zo te kunnen spelen met nieuw leven? Doodenge gedachten, bizar gewoon.  

Lees verder onder de advertentie

Weet je wat perfect is? Een gezond kind. Dát is perfect. Verder he-le-maal niks.

Je leest de andere columns van Ellen hier.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken