Fotografie: Emma Peijnenburg
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Deze week barst het grote wandelfestijn weer los: de avondvierdaagse. Je weet wel, dat jaarlijkse evenement waarbij kinderen vrijwillig – vrijwillig! – kilometers gaan lopen, en hun ouders verplicht worden om dit sportieve idee met enthousiasme te begeleiden. Niks ten nadele naar iedereen die dit leuk vindt trouwens; het zou me waarschijnlijk goed doen om eens meer te gaan lopen. Tja, working on it.
De flyers hangen al weken in de hal van school, je kunt er niet omheen. Mijn oudste zit sinds dit jaar in groep 1, dus dit is als moeder mijn eerste kennismaking met dit fenomeen (nee, mijn basisschool deed hier niet aan mee). Ik heb die flyer gelezen, hem nog een keer gelezen, er vervolgens bedenkelijk naar gekeken, en hem daarna genegeerd.
Een wandeling naar de supermarkt van driehonderd meter met mijn zoon eindigt standaard in “Mamaaaaaa, ik ben moeehoeee!” waarna ik hem met zweet op m’n rug naar huis sjouw. Soms kies ik er overigens ook voor om de strijd aan te gaan hoor; het ligt aan de dag. En mijn humeur. Pick your battles, zullen we maar zeggen.
Maar goed, dan hebben we het dus over 300 meter. Geen vijf kilometer. Ik dacht: dit is duidelijk. Dit wordt ‘m niet. Over een paar jaar misschien.
Toen was daar de ouderapp. Daarin werd enthousiast gevraagd welke kinderen er mee zouden lopen. En wat schetst nou mijn verbazing: ouder na ouder antwoordde dat hun kind er natuurlijk bij is. Heh? Hebben hun kinderen allemaal stiekem een marathontraining achter de rug? Is er ergens een geheimzinnige peuter-wandelopleiding waar ik geen weet van heb? Begrijp me niet verkeerd, ik vind het oprecht knap en helemaal gezellig dat die kinderen het gaan doen. Maar ik stel mezelf toch voorzichtig de vraag: wat gaat er mis bij mij thuis?
Misschien ook wel helemaal niks en moet ik niet vergelijken. Misschien is het gewoon nog niet zijn jaar. Of is hij meer van de korte sprint dan van de lange adem. Want hij loopt dan misschien geen vijf kilometer, maar hij rent wél als een speer als ik zeg dat er chocola op het aanrecht ligt. Ook een talent, toch?
Meer columns van Heather lees je hier. Of volg haar op Instagram.
Het is de baby zelf niet aan te rekenen, maar zo’n pasgeborene haalt wel je hele leven overhoop, inclusief je vriendschappen. Welke het overleven en welke sneuvelen, dat is van tevoren niet te voorspellen. Dat weet journalist Laurien als geen ander.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Kerst: het feest van lichtjes, liefde… en chaos. Dat wij moeders alle kerstballen hoog moeten houden wisten we natuurlijk al, maar soms zouden we dat wel even anders willen.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Rianne (36) houdt van haar schoonouders, maar ze heeft één heel groot nadeel: ze koopt te veel onnodige cadeaus.
Soms komt financiële schade niet door verkeerde keuzes of pure pech, maar door – jawel – je eigen kind. Dat ontdekte Julie (29) toen ze het roze glittertasje van haar 3-jarige peuter opende.
