Samyra (40) is moeder van drie dochters (8, 7 en 4). Net als haar man werkt ze parttime om zoveel mogelijk tijd met de meiden te zijn. Want: die zijn maar zo kort klein. Dit en andere inzichten over ouderschap, deelt ze in haar maandelijkse column.
Het is erg vroeg, nog geen zes uur ‘s ochtends. De kleinste roept. Ik rek me uitgebreid uit, zo kan ik nét bij het gouden belletje naast mijn bed. Ik rinkel even.
De butler komt aangesneld en staat al naast mijn bed voordat het belletje weer op het kastje staat.
“Archibald, een vriendelijk goedemorgen, de kleinste roept. Zou je haar uit bed willen halen? De andere twee moeten om kwart voor acht ook aangekleed klaar staan. De schooltasjes moeten nog worden gepakt. Ik zou vandaag graag rustig willen starten met mijn Pilates sessie, dus deze ochtend alsjeblieft niet te veel lawaai in huis. Ontbijten om tien uur? Perfect.
Ja, eggs benedict, hmm-mm, nee, een beetje zelf gebrande granola is prima, ehm, even denken, verse mango jus graag, met een scheutje havermelk. Hartelijk dank, hoor! Stuur je zo Magda even om de dag met me door te nemen?”
“Magda, goedemorgen. Wat staat er op het programma voor de kinderen vandaag? Jij brengt en haalt ze, zoals gewoonlijk? Oké, goed. Ik zou het ook fijn vinden als jij even afstemt wat er precies voor die Paasviering moet gebeuren. Oh ja en kun je ook wat speelafspraakjes regelen in de middag of in elk geval zorgen dat jullie niet eerder dan half vijf thuis zijn? Ik heb deze middag écht even rust nodig, want ik heb een manicure én een kappersafspraak. Stuur jij Janneke zo naar me toe? Dank je wel!”
“Janneke, fijn dat je er bent. Ik ben klaar voor mijn ochtend Pilates sessie. Momentje hoor, ik zeg de kinderen nog even gedag.” Ik klingel het belletje nog eens. “Archibald, ik zou de kinderen graag even gedag zeggen, breng je ze boven?”
“Dag kinderen, Anne-Fleur, Anne-Sofie, Anne-Lot, een fijne dag op school gewenst vandaag. Magda brengt jullie. Ik zie jullie vanavond bij het diner. Goed je best doen op school. Wat? Ach ja, lieverds, ik vind jullie ook de allerliefste en mooiste van de wereld. Ta-taa.”
Ik draai me om naar Janneke, mijn privé Pilates instructeur, sporten in een zaaltje is zo … gewoontjes. “Kunnen we deze ochtend beginnen met een rustige stretch? Ik voel me al behoorlijk vermoeid na al die drukte rond mijn bed zonet.”
De kleinste roept nog steeds. “Mamaaaaaaa.” Ik wrijf mijn ogen uit en Archibald, Magda en Janneke verdwijnen als sneeuw voor de zon. Ik sleep mezelf uit bed. Klaar voor weer een dag de prinses uithangen.
Meer van Samyra lezen? Hier vind je al haar andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.