Beeld: Norbert Kleijn
Rachelle (39) is arts en oprichter van Practice Your Health, moeder van drie (4, 2 en 1 jaar) en op missie om een brug te slaan tussen de westerse geneeskunde en holistische gezondheidszorg. Ze ziet kinderen als spiegels van wat er écht speelt binnen het gezin. In haar columns schrijft ze over hoe we als ouders beter naar onszelf én onze kinderen kunnen luisteren.
Dat kleine meisje in mijn armen. Onrustig. Niet willen drinken. De vorige voeding was toch al vier uur geleden? En met dat dutje lag ze ook helemaal op schema. Last van een boertje? Of toch een vieze luier? Nee, ook niet. Wat is er toch met haar? Niets… Er was iets met mij. Ik was onrustig. Hoge ademhaling, te graag willen dat die voeding klaar was, in mijn hoofd aan het checken of ik alles gepakt had en gehaast al bezig was met vertrekken, want we moesten zo weg. Natuurlijk ging ze niet drinken. Wat dacht ik wel niet? Dat ze een soort Tamagotchi was? Koekoek. Ik had zelf wat te doen. Met een paar ademhalingen zakte ik in mijn stoel. Ik kalmeerde. Ik liet de hele planning los en had mijn focus op haar.
Ze lachte naar me en pakte dit momentje samen, om precies genoeg te drinken en net lang genoeg in mijn armen te liggen om zo weer losgelaten te mogen worden. Dit was het moment waarop ik besefte dat ik een nieuwe spiegel in huis had. En niet eentje waar je vakkundig omheen kan lopen.
Dat kinderen een soort radar zijn voor de grote familievetes en zich desnoods opofferen voor het grote geheel, wist ik vanuit de opleiding familieopstellingen en het lichaamsgerichte werk. Ook wist ik vanuit geneeskunde en functional medicine perspectief dat wat we als kind meemaken in onze jeugd, je leven en gezondheid bepalen. Maar dat elke kleine, dagelijkse struggle een dashboard-lampje zou zijn, dat wist ik pas toen ik moeder werd.
Kinderen hebben een soort onzichtbare voelsprieten. Ze zijn super intuïtief, ze voelen alles aan. De spanning over school, voelen ze in hun buik. Dat onuitgesproken gedoe tussen papa en mama, maakt ze drammerig. Het niet kunnen uitrazen buiten, reageren ze af op elkaars speelgoed of gewoon op elkaar. De oordelende blik die we geven over de gewaagde kledingkeuze van onze tiener, krijgen we keihard terug. Het is niet een vooropgezet plan van het kind: ‘Ik ga die vrouw waar ik iets teveel op lijk eens een hele taaie dag bezorgen.’
Het gebeurt onbewust. Ze voelen en ze doen. Omdat er nog geen woorden zijn voor wat er speelt. Geen eerdere effectieve aanpak waar ze op kunnen terugvallen. Geen zekerheid over dat het nare gevoel weer overgaat. Ze voelen, en ze doen. Uit bescherming, met een functie. Ze maken dingen zichtbaar die wij als volwassenen over het hoofd zien of wegstoppen. Gebeurt het in gedrag, dan is het vaak irritant en moet het stoppen. Uit het zich in lichamelijke klachten, dan is het zielig en willen we een quick fix.
Wat is er aan de hand met mijn kind? Dat was ook mijn vraag. Tot ik verstilde en de verbinding terugvond begreep ik dat ze me iets wilde vertellen. Iets over de situatie, over de binnenwereld van mijn kind, over mijn binnenwereld, over ons. De behoefte van mijn kind, gewoon mijn volledige aandacht, in het hier en nu.
Het is weer zover: Albert Heijn heeft een nieuwe spaaractie en heel Nederland duikt er collectief bovenop, alsof het de laatste doos kruidnoten van het seizoen betreft. Deze keer sparen we Disney-kersthangers, met daarin klassiekers als Mickey, Elsa, Olaf en Stitch.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Er is iets dat zowel het welzijn als de schoolprestaties van je kind een flinke boost kan geven, en nee: het is geen huiswerk-app of bijles.
Wereldkampioen. Olympisch kampioene. Maar toch was niets zo heftig voor schaatsicoon Irene Schouten (33) als… zwanger zijn. Een jaar na de geboorte van haar zoontje Dirk blikt ze terug: openhartig, kwetsbaar en heerlijk nuchter.
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Er is geen handboek voor de opvoeding van je baby, peuter of puber. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week worstelt Fay (36) met de opmerkingen van haar schoonmoeder over haar peuter.