Eigen beeld
Schrijfsters Lisette Jonkman en Susan Muskee spreken elkaar elke dag over van alles en nog wat, maar er is één onderwerp waar ze nooit over uitgepraat raken: het moederschap. Lisette is moeder van Felix (3), Elodie (1) en David (0) en Susan is moeder van Noortje (0). Maandelijks bespreken ze alles wat met jong moederschap te maken heeft: van tsjernobylluiers tot terrornachten en van zwangerschapskwaaltjes tot zwamadviezen (die wel heel goed bedoeld zijn).
Lieve Lis,
Ik heb dun haar. Dat is geen geheim; één blik op het rattenstaartje in mijn nek als ik de boel bij elkaar heb gebonden vertelt je alles wat je moet weten. Met een hoop krultanggeweld en een halve bus haarlak kan ik het nog enigszins verbloemen, maar verder val ik vooral in de categorie ‘één minuut föhnen en klaar’.
Dus toen ik na dat helse eerste trimester eindelijk kon genieten van zwanger zijn, wachtte ik met smart op dat mythische zwangerschapshaar. En wachtte. En wachtte. En wachtte. En… Nou ja, je snapt me. Het enige lichtpuntje: ik hoefde, óók toen in het derde trimester alleen al uit bed komen, douchen en aankleden voelde als een regelrechte triatlon, nog steeds maar één minuut te föhnen.
Ergens koesterde ik de stille hoop dat ik dan in elk geval wél de postpartum-rui zou ontlopen (want dan valt toch alles uit wat je extra hebt gekregen?!), maar helaas. Alsof er een startschot klonk aan het eind van de zomer, blééf mijn haar maar uitvallen. Twee maanden lang verhaarde ik meer dan een herdershond die zijn wintervacht verliest. Dat ik überhaupt nog haar heb, mag een wonder heten. En wat ik nu dus wél heb? De beruchte mom bangs. Zo’n plukje kort haar op mijn voorhoofd dat dapper weer aangroeit. Ach ja, ik troost me maar met de gedachte dat ik tegenwoordig met vijftig seconden föhnen klaar ben.
Hoe zit dat bij jou? Ben jij de vorige twee keer enigszins gespaard gebleven? Of heb je nu überhaupt al geen haar meer over om een derde ronde te overleven?
Liefs,
Suus
Lieve Suus,
Op dit moment heb ik voor de laatste keer ooit een fantastische bos zwangerschapshaar. Want ja, ik ben inderdaad een van die mensen die een jaloersmakende haardos krijgt toebedeeld tijdens de zwangerschap. Die dikke, glanzende vacht is trouwens totaal niet aan mij besteed. Ik draag het toch meestal in een moederknot – zo’n frommel bovenop mijn hoofd.
Meestal zet bij mij de postpartumrui in rond de drie maanden, net op het moment dat ik denk: ‘Misschien heb ik mazzel en slaat het me gewoon over.’ Toen ik laatst mijn haar stond te wassen, kwamen er al onheilspellend wat haren los die in mijn hand achterbleven. Ineens besefte ik dat ik dat het afgelopen jaar niet gehad heb, terwijl ik in de rui juist handen vol haar tegelijk oogst wanneer ik er met mijn vingers doorheen ga. Die drie losse haren zijn dus een voorbode van wat eraan zit te komen, want ik weet dat ik straks hele plukken tegelijk ga verliezen. Voordeel: dat is in de lente, dus ik voorzie dit jaar alle plaatselijke vogels van nestmateriaal.
Dat mijn haar uitvalt is vervelend, maar daar kan ik mee leven, want ik heb er genoeg van. Wel een beetje jammer is dat mijn wimpers óók in plukjes het pand verlaten onder invloed van postpartumhormonen. Sta ik weer een oog op te maken met een hap uit de begroeiing, als een heg waarvan het middelste stuk per ongeluk tot aan de grond is afgesnoeid.
Ik geniet dus nog maar van de laatste weken met episch zwangerschapshaar, voordat ik er afscheid van moet gaan nemen. Misschien maar alvast nadenken over een goede manier om mom bangs te stijlen…
Liefs,
Lis
Het nieuwste boek van Lisette, En wat dan liefde is, komt op 16 april uit! Ook Susan werkt aan een nieuw boek, Alle ogen op Mia.
Meer lezen van Lis en Suus? Hier vind je hun andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).