Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
Samen met een vriendin was ik op pad. Lekker aan het struinen door de botanische tuinen om te eindigen in het café voor een hapje. Vriendin en ik houden enorm van “mensen kijken”. Er is niets leuker dan om je heen kijken en mensen te observeren. Kijken naar verhoudingen, bedenken wat er speelt in hun gedachten, in hun leven.
Naast ons zit een tafel vol mensen, met een en al gezelligheid. In eerste instantie lijkt het een groot gezin, de warmte en familiariteit straalt ervan af. Als we beter kijken zien we dat het een gemengde groep betreft, een koppel bestaande uit een man en vrouw, vier kinderen en nog een volwassen vrouw. Vriendin en ik speculeren over wat de samenstelling is van deze familie en kijken met een glimlach naar hoe fijn deze mensen het met elkaar hebben. Na een tijdje stiekem meeluisteren merken we dat de man en de vrouw die er alleen tussen zit, gescheiden zijn… Het is een samengesteld gezin.
Mijn emoties spelen op en ik kijk mijn vriendin met tranen in mijn ogen aan, hardop vraag ik me af: kan dit ook mijn toekomst zijn? Dat alle nare emoties en gevoelens er niet meer zijn en we op een leuke en fijne manier met zijn allen om kunnen gaan? Het voelt hoopvol en hopeloos tegelijkertijd. Hierop hopen betekent het daadwerkelijk loslaten wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen jaren; het gevoel tekort gedaan zijn niet meer laten overheersen en het verleden niet als richtlijn aan te houden. Kan ik dat wel?
Het voelt voor mij als een stap terug als ik de situatie zoals hij nu is gewoonweg accepteer. Ik ben me nu juist bewust van mijn eigen grenzen, wat ik verdien en wil in het leven. Het voelt als zelfverraad op het moment dat ik de gemaakte keuzes ten opzichte van mij “oké” zou vinden. Toch wil ik graag vooruit, een nieuw normaal creëren voor de kinderen en mijzelf. Een stabiele basis waar we op kunnen bouwen.
Dat begint voor mij bij het gevoel gehoord te worden. Dat ik, met mijn behoeften en wensen, als moeder, gerespecteerd word. Daar tegenover zou ik datzelfde respect aan de andere partij moeten geven. Lukt mij dat? Ondanks mijn gevoel behandeld te zijn als vervangbaar goed? Kan ik die pijn aan de kant zetten? Het voelt als intern getouwtrek, waar ik de balans niet weet te vinden.
Het ideale gescheiden gezin bestaat niet, net zoals de ideale relatie niet bestaat. Het is een proces waarin je moet blijven werken en communiceren. Het is zinvol en mooi om een plaatje te hebben waar je naartoe wilt werken, zodat je voor ogen houdt wat voor jou belangrijk is. Het is echter nog belangrijker om jezelf niet te verliezen in dat plaatje. Misschien moet ik de lat niet zo hoog leggen en beginnen met iets kleins. Zonder ruzie een gesprek met elkaar voeren zou een mooie eerste stap zijn… Dan volgt de tweede vast vanzelf. Hopelijk lopen we dan langzaam richting die grote tafel.
Meer columns van Johanna vind je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Hannelore, die haar Griekse vakantie verzon voor de buitenwereld.
Ah kamperen: zorgeloos genieten van het vrije leven. Als je tenminste de hoosbuien, sanitaire ongemakken en het feit dat je buren álles van je weten op de koop toe neemt.
Op vakantie is het heerlijk als je kind snel nieuwe vriendjes maakt. Samen spelen, lachen en avonturen beleven maakt de reis extra speciaal.
Van baby tot bijna-volwassen student: dit mag je ongeveer verwachten qua kosten per kind.
Goede ouders hebben geen bakken met geld nodig om hun kinderen een fijne jeugd te bezorgen. Het zijn juist die kleine dingen die het ‘m doen. Die maken dat je kind zich geliefd en veilig voelt, en daar draait het uiteindelijk om.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.