Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
Ik denk dat ik alle wereldproblemen op kan lossen, of in ieder geval die van mijn wereld. Gewoonweg door een simpele quote vanuit een cursus die ik nu volg: “Pas als je iemand zijn behoefte begrijpt, kan je “ja” zeggen.” In mijn ogen ook de basis van iedere vorm van empathie. Het kunnen inleven in waar de ander zijn behoeftes liggen en vandaan komen, zodat je daadwerkelijk samen kan werken en tot een mooie oplossing kan komen bij welk probleem dan ook.
Tijdens mijn cursusdag behandelden we een simpel voorbeeld: pauzetijd. Er werden opties gegeven vanuit de cursisten. De pauze kon korter duren, mits we dan eerder weg konden; de pauze moest een uur zijn zoals voorheen aangegeven etc. Een medecursist wilde per se dat volle uur middagpauze, want ze wilde wandelen en een ander wilde zeker niet eerder stoppen op de dag van de cursus. Zo op zichzelf staand situaties die bij mij frustratie opwekken, zeker omdat er geen “uitleg” bij zat. Natuurlijk het hele punt van onze docente.
Hoe kom je dan tot compromissen zonder dat het jouw leven in de weg zit? Ik kan je vertellen dat ik het een behoorlijke zoektocht vind…
Om het kort te maken, de mevrouw die wilde wandelen had het aan haar rug en het was nodig om even te kunnen bewegen en de andere mevrouw wilde de garantie dat ze niets zou missen qua inhoud van de cursus als we eerder zouden stoppen. Door het begrip van deze behoeften, werden dit opeens hele legitieme vraagstukken vanuit mijn medecursisten. Het zorgde ervoor dat andere partijen zachter werden in hun blik en zo kwamen we met zijn allen tot een door iedereen gedragen compromis.
Het zou fantastisch zijn als alle vormen van communicatie zo zouden gaan. Zeker in de privésfeer. Dat er naar elkaar gekeken wordt vanuit de behoeften van de ander. Het probleem is dat het mijzelf niet altijd even goed lukt… Ik als persoon bekijk alles vanuit warmte, genegenheid en liefde. Hierdoor kan ik meestal de kwetsbare kant van de ander zien en hierdoor ook begrijpen waar de behoefte ligt en er op een bepaalde manier gehandeld wordt. Waar ik een error krijg is op het moment dat het handelen van de ander, bewust of onbewust, mensen om hem of haar heen kwetst. Op het moment dat er egoïstisch gehandeld wordt en de ander kiest voor het eigen belang, zonder rekening te houden met het belang van anderen. Je zou dan kunnen stellen dat er iets in de kern dwars zit bij de ander, dat de kernbehoefte het zicht van iemand belemmert.
Voorheen was ik dan ook alleen maar bezig met het “goedpraten” van het gedrag van de ander. Alles proberen te beredeneren vanuit het gekwetste kind, vanuit de issues die zo’n persoon heeft. De zachtheid kwam dan vanuit mij en dat ging ten koste van mezelf. Op de harde manier heb ik geleerd dit niet meer te doen, nu stel ik mijn eigen behoeften bovenaan. Nu is het dus wel de vraag of die ander die kan zien en erkennen? Hoe breng je jouw behoeften over als de ander gericht is op zijn of haar eigen belang?
Het simpele antwoord: dan past deze persoon niet bij mij. Loslaten is dan de manier, geen contact meer en lekker laten leven. Klinkt goed toch? Maar dat kan dus niet altijd, mijn nieuwe dilemma… Soms moet je samenwerken met iemand die je niet in jouw leven wilt hebben. Hoe kan je dan wel leren om “ja” te zeggen, zonder dat jij te veel opoffert? Hoe kom je dan tot compromissen zonder dat het jouw leven in de weg zit? Ik kan je vertellen dat ik het een behoorlijke zoektocht vind… Mocht iemand de magische tip hebben? Let me know!
Meer columns van Johanna vind je hier.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.