Elise: ‘Kleding in aardetinten en houten speelgoed? Niet als het aan mijn zoon ligt’

column Elise Eigen beeld
Elise Scheijven
Elise Scheijven
Leestijd: 3 minuten

Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar eerste psychologische thriller.

Lees verder onder de advertentie

Sonic voor, Sonic na

Als het aan mijn oudste zoon ligt, zou hij het liefst elke dag zijn Sonic-shirt naar school aantrekken. Sonic, voor wie dat niet weet, is een supersnelle blauwe egel met rode sneakers en meer energie dan een kind dat net heeft gehoord dat het bedtijd is.

En dan heb ik het niet over een effen shirt met een klein logo op het borstzakje. Nee, dit is een felrood, schreeuwerig exemplaar met een hyperactieve Sonic erop die, alsof het nog niet bont genoeg is, ook nog met gouden ringen gooit. Hij draagt dat ding in bed, naar zwemles (onder zijn Sonic onesie), en in het weekend als we nergens heen hoeven. Maar naar school? Nee. Not on my watch. Zelfs niet als hij beweert dat hij er sneller door kan ontbijten.

Lees verder onder de advertentie

Autonomie. Met een randje controle

Maar voordat de moedermaffia, ja daar heb je ze weer, zich opmaakt voor de strijd, ik ben zeker voor autonomie. Mijn kind krijgt dagelijks verantwoorde keuzes voorgeschoteld, waar hij vervolgens helemaal zelf uit mag kiezen. Autonomie met een randje controle. Zo doen we dat hier.

Maar ik ben van ver gekomen. Vroeger, toen ik nog geen kinderen had, zag ik ze voor me in kleding met zachte aardetinten, met speelgoed van hout en zonder die schreeuwerige geluidjes waar je zelf van overprikkeld raakt. Als ik dat bij anderen zag, dacht ik: dat komt er bij mij niet in. Maar ja, die principes? Die namen een andere afslag en ben ik nooit meer tegengekomen. Alles voor het jong, hè? Nou ja, bijna alles dan.

Lees verder onder de advertentie

Superheld

En eerlijk is eerlijk, tegenwoordig vind ik een vrolijke print of een felle kleur helemaal prima. Sad beige? Dat was leuk in de baby- en dreumesfase. Gelukkig bestaat er nog een heerlijk “grijs” gebied tussen sad beige en Sonic en zijn maten op je shirt en zijn er genoeg verkleeddagen op school waarop mijn zoon zich helemaal kan uitleven met die blauwe egel, Batman en de rest van de superheldenclub. 

Lees verder onder de advertentie

Maar voor mij blijft hij, met of zonder cape en chaos, gewoon mijn kleine grote held die binnen mijn grenzen zijn eigen superkrachten mag ontdekken.

Meer verhalen lezen van Elise? Je vindt hier haar andere columns.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken