Eigen beeld
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar eerste psychologische thriller.
Als het aan mijn oudste zoon ligt, zou hij het liefst elke dag zijn Sonic-shirt naar school aantrekken. Sonic, voor wie dat niet weet, is een supersnelle blauwe egel met rode sneakers en meer energie dan een kind dat net heeft gehoord dat het bedtijd is.
En dan heb ik het niet over een effen shirt met een klein logo op het borstzakje. Nee, dit is een felrood, schreeuwerig exemplaar met een hyperactieve Sonic erop die, alsof het nog niet bont genoeg is, ook nog met gouden ringen gooit. Hij draagt dat ding in bed, naar zwemles (onder zijn Sonic onesie), en in het weekend als we nergens heen hoeven. Maar naar school? Nee. Not on my watch. Zelfs niet als hij beweert dat hij er sneller door kan ontbijten.
Maar voordat de moedermaffia, ja daar heb je ze weer, zich opmaakt voor de strijd, ik ben zeker voor autonomie. Mijn kind krijgt dagelijks verantwoorde keuzes voorgeschoteld, waar hij vervolgens helemaal zelf uit mag kiezen. Autonomie met een randje controle. Zo doen we dat hier.
Maar ik ben van ver gekomen. Vroeger, toen ik nog geen kinderen had, zag ik ze voor me in kleding met zachte aardetinten, met speelgoed van hout en zonder die schreeuwerige geluidjes waar je zelf van overprikkeld raakt. Als ik dat bij anderen zag, dacht ik: dat komt er bij mij niet in. Maar ja, die principes? Die namen een andere afslag en ben ik nooit meer tegengekomen. Alles voor het jong, hè? Nou ja, bijna alles dan.
En eerlijk is eerlijk, tegenwoordig vind ik een vrolijke print of een felle kleur helemaal prima. Sad beige? Dat was leuk in de baby- en dreumesfase. Gelukkig bestaat er nog een heerlijk “grijs” gebied tussen sad beige en Sonic en zijn maten op je shirt en zijn er genoeg verkleeddagen op school waarop mijn zoon zich helemaal kan uitleven met die blauwe egel, Batman en de rest van de superheldenclub.
Maar voor mij blijft hij, met of zonder cape en chaos, gewoon mijn kleine grote held die binnen mijn grenzen zijn eigen superkrachten mag ontdekken.
Meer verhalen lezen van Elise? Je vindt hier haar andere columns.
Kan jouw kind niet tegen kriebelende labels in kleding? Of raakt het van slag als er plots iets verandert in de planning? Dan kan het zijn dat je kind hoogsensitief is. Natasja Ruysink is opvoed- en gedragsdeskundige en legt uit hoe je hoogsensitiviteit bij je kind kunt herkennen en geeft praktische tips om je kind […]
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Dingen uitproberen hoort er wel een beetje bij als je tiener bent. Alleen sommige tieners hebben er niet de handigste timing voor. Bijvoorbeeld een schoolpauze, waarna ze ziek worden in de klas. En dan word je moeder dus gebeld.
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
De familie Deijs heeft de afgelopen tijd meer voor haar kiezen gekregen dan je iemand zou toewensen. In Een Huis Vol Herinneringen zien we hoe vader Marcel samen met een paar van zijn kinderen terugblikt op een periode die hun gezin behoorlijk door elkaar heeft geschud.