Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Je kind redden van de verstikkingsdood. Je hoopt het nooit te hoeven doen, maar als het wel moet, ben je intens blij dat je weet hóé je dat moet doen.
Zaterdagochtend. Met de oudste zoon naar de carwash. Hij kreeg een lolly, zoals altijd. Ik ken de gemiddelde verstikkingsgevaren voor kinderen. We hebben onze kinderen vanaf jongs af aan meteen geleerd dat je ronde dingen (denk aan druiven, tomaatjes, maar ook rond snoep of popcorn) meteen moet doorbijten in je mond. Maar ja, in een lolly bijt je niet. Een lolly stond eerlijk gezegd ook niet op mijn lijstje met verstikkingsgevaren. In principe kan er met een lolly ook weinig mis gaan. Tenzij de bol los raakt van het stokje.
En dat is precies wat er gebeurde. Hij zoog eraan en toen schoot die bol los, recht zijn keel in. Het was meteen duidelijk dat het echt ver in z’n keel zat. Grote ogen, piepende ademhaling. Hij kreeg het er niet uitgehoest. En right then and there, wordt je grootste angst als moeder werkelijkheid. Je kind is aan het stikken.
Niemand bij de carwash wist wat te doen. Niemand had BHV. Ze delen zelf de lolly uit, maar weten niet wat ze moeten als er iets mis gaat met die lolly. Ze stonden erbij en keken ernaar. Thank god, weten wij wél wat we moeten doen op zo’n moment. Wij hebben namelijk een EHBO-cursus gedaan voor kinderen en baby’s. Je hoopt het nooit nodig te hebben als je zo’n cursus doet, maar reken maar dat je intens dankbaar bent dat je het gedaan hebt, als het moment toch komt dat je die kennis nodig hebt.
Rugslagen, buikstoten, paniek, alles erop en eraan, maar niks leek te werken. Hij bleef maar hoesten, piepend ademhalen en zijn ogen schoten paniekerig heen en weer. Ten einde raad besloot T in zijn mond te kijken en bleek hij nu toch met z’n vingers bij die bol te kunnen. Al met al duurde het hele voorval hooguit een paar minuten, maar het voelde als een uur. Naderhand moesten we naar de huisartsenpost om hem even te laten checken. Ze keken in zijn keel, luisterden naar zijn longen, voelden aan zijn ribben. Niks aan de hand, gelukkig. Behalve mentaal dan.
Wat bij ons als ouders natuurlijk het meeste schrik had ingeboezemd, was de gedachte dat hij echt dood had kunnen zijn. Door een fucking lolly. De dood is voor een kind van vier een erg vaag concept, daar kan onze zoon zich niet zo veel bij voorstellen. Wat bij hem het meest indruk maakte, was het feit dat papa hem had “geslagen” en pijn had gedaan. Uiteraard probeerden we hem uit te leggen dat dat was om hem te redden, omdat hij anders dood was gegaan, omdat je dood gaat als je niet kunt ademen, maar dat deed voor hem weinig af aan dat hij het als heel naar had ervaren. Daar breekt je moederhart in duizend stukjes van.
Gelukkig is zijn go-to manier om gebeurtenissen te verwerken heel veel vragen en praten over het betreffende voorval. Dat was in dit geval extra fijn, want daardoor konden we keer op keer uitleggen waarom papa dat had gedaan. Na een paar dagen stopten de vragen. Hij lijkt er overheen, begint er niet meer over. Voor ons geldt dat niet. Ik ben meer dan ooit bewust van onze eigen sterfelijkheid en dat gevaar zich echt overal schuil lijkt te houden, als je erop gaat letten. Dat zal nog wel even duren, vrees ik.
Als nu je eerste gedachte is: ‘mijn kind krijgt nooit meer een lolly!’, ben je zeker niet de enige. Die reactie heb ik veel gekregen toen we het verhaal vertelden aan mensen. Dat is alleen niet het punt. Het ligt niet aan de lolly. Het kan met van alles gebeuren, op elke plek ter wereld. Het punt is dat je weet hoe je je kind zelf kunt redden op zo’n moment. Zorg dat je niet afhankelijk bent van anderen. Doe die kinder-EHBO-cursus. Je kunt echt het leven van je kind redden. Zie dit als je reminder om het in te plannen. Liefs!
Meer columns van Elsemieke lezen? Je vindt ze hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen. Dit keer Dunya, die een Tikkie van de oppas ontving. Voor een nieuwe bank.
De ene baby moet wat langer wachten op een bos haar, de ander wordt geboren met een goed bedekt bolletje. Maar één baby van vijf maanden weet ze allemaal in te halen met zijn weelderige haardos.
Iedereen herinnert zich wel een kwetsbaar moment uit zijn jeugd. De 35-jarige Lott heeft ook zo’n jeugdherinnering. Wat begon als pure passie, eindigde in een pijnlijke les die ze jarenlang met zich meedroeg. Opvoeden doet ze nu met een belangrijke levensles.
De zoon van de Augurkenkoning is net voor zijn vertrek naar Expeditie Robinson gaan samenwonen met zijn vriendin Donna. En natuurlijk wil iedereen maar één ding weten: is de Augurkenprins ook al klaar voor het vaderschap?
Een eerste date is spannend. Je hoopt op vlinders, maar soms krijg je… buikpijn van het lachen (of van plaatsvervangende schaamte). Deze vrouwen vertellen over hun ergste eerste dates. Spoiler: je bent na het lezen ineens heel blij met je eigen saaie avondje bankhangen.
Buren: je kiest ze niet, maar je leeft er wel elke dag naast. Soms worden ze vrienden voor het leven, soms vooral een bron van ergernis. En soms beiden.