Elsemieke: ‘Ik voel me zo’n incapabele moeder in deze situatie’

elsemieke column Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke Tijmstra
Elsemieke Tijmstra
Leestijd: 3 minuten

Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.

Lees verder onder de advertentie

Verloofde T is de hort op. Vijf dagen. Naar Oostenrijk. Naar de Formule1. Hartstikke leuk voor hem en ik hoop dat hij zich vermaakt.

Ik zou willen dat ik het daarbij kon laten, maar dat zou natuurlijk niet erg column-waardig zijn. Enigszins kort. ‘Mand’ is er niks bij. Ik zou willen dat ik het zo kon voelen, niet meer en niet minder. Hem een fijne tijd wensen, uitzwaaien en zonder blikken of blozen in mijn eentje het huishouden bestieren en voor de kinderen zorgen. Alsof het niks is.

Lees verder onder de advertentie

Incapabel

Dat vind ik alleen niet. Ik vind het helemaal niet niks. Ik vind het fucking heftig om dit vijf dagen in mijn eentje te moeten doen en ik kijk er al weken tegenop. En precies dat laat me voelen alsof ik de meest incapabele moeder allertijden ben. Hoezo kan ik dit niet alleen? Er zijn een legio aan moeders die dit zo vaak, zo niet elke dag, moeten doen, al dan niet noodgedwongen. Waarom zou ik dat dan niet kunnen?

Lees verder onder de advertentie

Het zit hem voor mij vooral in de stress rondom bedtijd van de kinderen. Wij zijn helaas niet gezegend met makkelijk en goed slapende kinderen. De oudste heeft nog altijd een bedtijdritueel van drie kwartier, met allerlei stappen die niet – maar echt NIET, dan breekt de hel los – overgeslagen kunnen worden. De jongste is bijna twee en slaapt nog steeds niet door en doet er soms maar liefst een uur over om in slaap te komen. Bij mij dan, hè. Bij zijn vader kost het hem slechts tien minuten. Je kan vast wel gokken welk gevoel me dat op dagelijkse basis geeft? Juist: incapabel.

Natuurlijk kán ik het wel. Dit is al de vierde keer dat T een midweek weg is, sinds we ouders zijn. De kinderen doen het nog. Ik doe het nog. Iedereen gaat uiteindelijk slapen, ook al duurt het soms een eeuwigheid. Oké, de middagdutjes lukken niet altijd. Soms geef ik het na anderhalf uur proberen op. Maar toch, breed genomen: ik kan het. En toch kijk ik er elke keer weer zo tegenop.

Lees verder onder de advertentie

Een diepe buiging

Vergis je niet, ik gun het T van harte. Ik vind dat hij moet gaan en daarom gaat hij ook. Ik vind dat ik het moet kunnen. Dat hij dit moet kunnen doen. Maar dat gevoel van incapabel zijn, dat is gewoon echt ruk. En het voelt soms alsof ik de enige ben die dat heeft. Alsof verder iedere moeder haar hand hier niet voor omdraait.

Lees verder onder de advertentie

Dus, mocht je dit lezen en dat ook gedacht hebben: je bent niet de enige. I feel you. En ook bij jou komt het goed, net als bij mij elke keer tot nu toe. En voor alle single moms of andere moeders die het om wat voor reden dan ook (soms) alleen moeten doen: een diepe buiging voor jullie. Ik vind het bizar knap hoe jullie het doen.

Meer columns van Elsemieke lezen? Je vindt ze hier.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken