Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (4 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Mijn mamadag begon vorig week uitzonderlijk vroeg. Ons jongste kind slaapt ineens soort van door, de meeste nachten (mag ook wel, hij is inmiddels 21 maanden oud), maar is dan wel tussen 5:00 uur en 6:00 uur ‘s ochtends klaar om de dag te beginnen. Ik ben ab-so-luut geen ochtendmens, alles voor 8:00 uur in de ochtend vind ik eigenlijk gewoon vroeg, maar ja, wat doe je eraan?
Om 5:35 uur, om precies te zijn, ging mijn wekker in de vorm van een klein mensje. Super. Ik probeer altijd of hij bij mij in het grote bed nog even wil slapen, geheel tevergeefs, want dat lukt letterlijk nooit. Ik blijf het stug proberen. Om 6:20 uur stond ineens ook de oudste in mijn kamer, terwijl hij meestal pas ruim een uur later wakker is. Helemaal gezel.
Ik ben niet vooruit te branden in de ochtend, dus ook deze ochtend bleef ik liggen, dit keer wel met een iets groter mensje dat wel rustig wilde knuffelen met mij, lekker warm onder de dekens. Dát vind ik dan weer wel daadwerkelijk gezellig. Maar… Op een gegeven moment was het wel heel stil. En misschien ook wel al best lang. Oh jee. Dat is natuurlijk nooit een goed teken met een dreumes in huis.
Ik wilde opstaan om op onderzoek te gaan wat hij nu weer aan het uitvreten was. Soms staat hij de wc leeg te scheppen, bijvoorbeeld, of juist vol te proppen met wc-papier, of hij haalt de kledingkasten leeg, of hij klimt een ladder op, of hij schept aarde uit de planten, nou ja, noem maar op, kern van het verhaal: stilte is nooit goed. Toen kwam de dreumes de slaapkamer alweer in lopen en wilde op het bed getild worden.
Ook goed. Ik tilde hem op en hij lag nog geen seconde op mijn buik toen hij ineens begon over te geven. Mijn go-to reactie in dit soort situaties is complete freeze, ik doe niks meer, beweeg niet, reageer niet. Ideaal. Steeds meer kots kwam op mijn pyjamashirt, in mijn haar, op het bed, op het kussen. “Och jochie, ben je ziek?” Er kwam nog een golf uit en toen besefte ik me dat het helemaal niet naar die gore, zure kotslucht rook. En toen legde ik ook de link naar wat hij had gedaan in die stilte.
Ik snelde naar de badkamer en mijn vermoeden werd bevestigd: hij had een hele tube kindertandpasta naar binnen geslurpt. Mijn god. Ik natuurlijk snel Googelen – mijn hobby – en daar kwam uit dat ik de huisarts moest bellen. Nou, die zijn niet open om krap 7:00 uur ‘s ochtends, dus ik belde de huisartsenpost van het ziekenhuis en vertelde van de dreumes, de tandpasta en de kots.
De jongen aan de lijn, en ik citeer, reageerde met: “Oh, gelukkig!” Dat sentiment deelde ik niet helemaal, in mijn plakkende, naar chemische aardbei ruikende shirt en druipende, met blauwe tandpasta aan elkaar geplakte haar. Maar het overgeven was goed: want dan was fluoridevergiftiging uitgesloten. Dat scheelde dan weer. “Je kan hem ook wat melk of yoghurt geven, dat kan helpen tegen de buikpijn.” “Nou, misschien leert ie er dan van.” Ik hoor het mezelf zeggen. En corrigeer mezelf daarna meteen: “Laat maar, zo werkt het natuurlijk niet.”
Want nee, een dreumes leert hier niet van. Als hij er de kans voor zou krijgen, zou hij het meteen wéér doen. Ik daarentegen heb er wel van geleerd, want die tandpastatube bevindt zich nu buiten zijn bereik. Ineens miste ik die oerlelijke spiegelkastjes die we een paar jaar geleden uit de badkamer hebben gesloopt toen we die gingen verbouwen. Hoog, buiten bereik van kinderhandjes, alles uit het zicht. Zou een boel zooi schelen elke ochtend. Wij hebben zo’n kind die elke dag vindt dat de badkamer dan wel keuken een reorganisatie nodig heeft. En schijnbaar ook zichzelf wil vergiftigen, tegenwoordig. Maar goed, ik was in ieder geval wél meteen goed wakker.
Meer columns van Elsemieke lezen? Je vindt ze hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Er zijn van die geboortekaartjes die je op de koelkast plakt omdat ze zó schattig zijn. Mooie naam, lief fotootje, zacht gedichtje erbij — je kent het wel. En soms ook niet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Iedereen kent wel een horrorverhaal over een schoonmoeder. Maar het kan ook andersom: Carla kreeg een schoondochter die haar niet mag.
Formule 1-coureur Max Verstappen heeft geen pitstop gemaakt op het circuit, maar in het ziekenhuis in Monaco. Daar werd hij afgelopen vrijdag, samen met zijn partner Kelly Piquet, trotse vader van dochter Lily. En hoewel de motoren van zijn bolide in Miami alweer ronken, staat zijn hoofd duidelijk nog bij de wieg.
Soms denk je alles perfect te hebben geregeld, totdat je een gigantische fout ontdekt als het al te laat is. Het overkwam Ilma met haar zorgvuldig voorbereide geboortekaartjes.
Nathalie (30) dacht dat haar leven instortte toen haar partner haar verliet tijdens haar zwangerschap. Maar juist doordat ze een alleenstaande moeder werd, vond ze zichzelf terug.