Fotografie: Paulien van Beusekom
Een vriendin van mij is zwanger van haar eerste kind. Ze zit nu in het derde trimester. Toen ik haar laatst zag, had ze zich ineens van alles omtrent het ouderschap voorgenomen.
“Ik ga de baby nooit bij ons in bed laten slapen”, begon ze. “Ik snap echt niet waarom mensen dat doen. Ik wil haar na een maand al op haar eigen kamer hebben. Een hele maand bij ons op de kamer lijkt me lang zat.”
“Ik ben het slecht slapen nu al zat, namelijk. Ze zeggen dat de slechte nachten tijdens je zwangerschap er meer inhakken dan de gebroken nachten met een baby, wist je dat?” Ik keek haar verward aan. Ik dacht aan alle helse regelnachten, slaapregressies en night terrors die ik de afgelopen twee jaar met mijn kind heb doorstaan. Het leek me absolute onzin dat zij nu slechter slaapt dan ik toen, puur omdat ze met haar zwangere toeter niet meer alle slaaphoudingen kan aannemen. Dat hoor je alleen niet tegen zwangeren te zeggen, dat het erger wordt. Je hoort zwangeren lekker in hun waan te laten, dus ik zweeg.
“Ik heb me voorgenomen om mijn baby sowieso niet mijn hele leven over te laten nemen. Ik wil deze zomer gewoon op het terras zitten, naar het strand, naar festivalletjes. Dan neem ik haar lekker mee. Ik heb laatst nog een filmpje gezien van een baby met zo’n grote koptelefoon op, weet je wel?” Ik knikte en zweeg.
“En wat ik sowieso niet ga doen is mijn kind altijd voor een iPad zetten. Dat vind ik toch zo treurig, als ik in een restaurant allemaal kinderen achter iPads zie. Ik merk dat ik daar nu echt op aan het letten ben: hoe andere ouders met hun kinderen omgaan. Ik weet daardoor nu echt hoe ik het níét wil aanpakken. Laatst was ik in de supermarkt en toen had een kind een driftbui. En zijn moeder? Die negeerde hem gewoon en liep door. Belachelijk toch?” Ik zweeg.
“Ik snap gewoon echt niet hoe mensen zo ongeduldig kunnen zijn met hun kind. Is dat het slaaptekort? Ik denk niet dat ik daar veel last van ga hebben. Ik heb zo vaak een hele dag gewerkt terwijl ik knetter brak was. Toen had ik echt geen korter lontje, of zo. Ik ben wel wat gewend.”
Toen ik die middag alleen thuis kwam, gooide ik mijn tas op de grond, nam ik een flinke teug adem en schreeuwde ik: “WAAAAAAAAAACHT MAAAAAAAAAAAAAAAR!!!!!!!!” tegen een willekeurige kamerplant. Het luchtte op.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nú te koop.
Schaatskoningin Irene Schouten (32) zat eind vorig jaar nog op een roze wolk: ze werd voor het eerst moeder van haar zoontje Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze volop van het nieuwe gezinslevens. Maar die roze wolk sloeg al snel om in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met gezondheidsproblemen.
Als je broer je vraagt om te helpen bij zijn aanzoek, dan doe je dat natuurlijk. Alleen dan moet je het niet verkloten. Zoals Tara.
Geloof het of niet, maar je interieur kan een verhaal vertellen over jouw opvoeding.
Actrice Birgit Schuurman (47) deelt op Instagram een openhartige post: ze zit in de peri-menopauze en dat brengt de nodige uitdagingen met zich mee.
Het leek lange tijd goed te gaan gaan in het liefdesleven van Donny Roelvink (27), maar inmiddels is zijn relatie gestrand.
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]