Ze zit onderuit gezakt op de bank. Ze gebruikt haar hoogzwangere buik als tafeltje voor het tijdschrift dat ze leest. Op de voorkant van het tijdschrift staat een BN’er, ook hoogzwanger. “Ze wil binnen drie weken na haar bevalling weer in haar spijkerbroek passen”, leest mijn vriendin over de BN’er in kwestie. “Belachelijk”, zeg ik. “Ik snap het wel”, zegt zij. “Je bent gek”, zeg ik weer.
Ik denk terug aan mijn eigen kraamtijd, nu bijna een jaar geleden. “Je hebt dan echt wel wat anders aan je hoofd.” Ik vertel haar hoe lang ik niet kon zitten vanwege mijn hechtingen en over de bloedstolsels ter grootte van pingpongballen die ik vijf weken na mijn bevalling nog verloor. “Ik droeg kraamverbanden, dat leken wel matrassen, zo groot. Alleen daarom zou je al geen strakke broek aan moeten willen.” Ze trekt een vies gezicht. Ik ben nog niet klaar. “En weet je dat je 500 calorieën extra per dag mag eten als je borstvoeding geeft? Je moet juist meer eten! Je lichaam moet herstellen, melk maken. Dan ga je toch niet diëten? Dat is hartstikke slecht!” “Ja, maar ik vind het wel belangrijk om me snel weer een beetje mezelf te voelen. Om weer strak in mijn vel te zitten. Ik wil ook weer leuke kleren aan, ik ben deze tenten zo zat.” Ze trekt aan haar trui, die ruim over haar buik valt. “Nou, geloof mij maar, die eerste weken heb je echt geen energie om te sporten, met al die slapeloze nachten. En waarom moet je eigenlijk weer gelijk zo strak in je vel zitten? Waarom moet dat lijf direct weer aan een ideaalplaatje voldoen? Je hebt dan een kind gedragen en gebaard. Al lijkt je lichaam op een opengebarsten blik Danerolles als je je broek open doet: je hebt alle redenen om er trots op te zijn.” Ieder woord komt met vuur uit mijn mond, maar mijn monoloog is aan dovemansoren gericht.
Een krappe maand later bevalt ze van een prachtige zoon. Een week lang brengt ze haar dagen in bed door, daarna volgt een week op de bank. Dan is ze het zat: ze wil de deur uit, de muren komen op haar af. Ze begint met wandelingen door de buurt, haar zoon tevreden snurkend in de wagen. Daarna gaat ze ook steeds vaker even alleen lopen, dan luistert ze muziek. Als haar zoon zes weken is, doet ze een voorzichtig vreugdedansje: ze mag weer sporten! Ze bouwt het langzaam, maar licht fanatiek, op. Ze slaat geen les over, ook niet als ze ‘s nachts alle uren op de klok heeft gezien. Ze krijgt er energie van, het is een momentje voor zichzelf. Soms werkt ze zich in het zweet, soms houdt ze het bij de warming-up. Als ze maar íéts doet. Binnen drie maanden is ze weer op haar oude niveau. Ook draagt ze haar oude kleren weer. Oké, het is misschien niet binnen drie weken gelukt, maar het is prima zo, ze heeft het op haar eigen tempo gedaan.
Ik zit onderuit gezakt op de bank. Mijn telefoon rust op mijn buik. Ik lees de appjes van mijn vriendin. Ze vertelt me dat ze vandaag 5 kilometer heeft gerend. Dat ze weer in haar oude sportbroek past. Ik wil haar zeggen dat ze niet zo bezig moet zijn met haar lijf, haar omvang, welke maten ze past. Maar ik doe het niet. Ze voelt zich hier goed bij. Zelf heb ik nog geen enkele keer gesport sinds mijn kind geboren is, inmiddels een jaar geleden. Daar begrijpt mijn vriendin ongetwijfeld niets van. Dat heeft ze me vast al tientallen keren willen zeggen, maar dat deed ze niet. En daar ben ik blij om, want ook ik ben trots op mijn lijf, ondanks mijn uitblijvende sportprestaties. Het is misschien niet zo strak als dat van haar, maar het heeft ook een kind gedragen. Er komt een nieuw appje binnen. “Nu even dit”, stuurt ze. “Ik hou ervan!” Op mijn scherm zie ik een foto. Het is een opengebarsten blik Danerolles. “Anders ik wel”, stuur ik terug.
Tara (29) is moeder van dochtertje Rosie (11 maanden). Volg haar momlife via Instagram.com/tarastokdijk
Schaatskoningin Irene Schouten (32) zat eind vorig jaar nog op een roze wolk: ze werd voor het eerst moeder van haar zoontje Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze volop van het nieuwe gezinslevens. Maar die roze wolk sloeg al snel om in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met gezondheidsproblemen.
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Als je kind een hobby heeft die niet de hele dag gamen inhoudt, ben je waarschijnlijk allang blij. Als je zoon van twaalf dol is op fossielen en edelstenen, weet je in ieder geval ook waar je hem blij mee kunt maken.
In Beste Zangers draaide het afgelopen zaterdag allemaal om zangeres Bente Fokkens (24). De artiesten brachten een ode aan haar muziek én favoriete nummers. Een indrukwekkend optreden van die avond kwam van Laetitia, die als kersverse mama een gevoelige snaar raakte bij zowel Bente als de kijkers thuis.