Ik was 25 weken zwanger toen ik een zwangerschapsmassage boekte. Ik hield eigenlijk niet van massages. Ik ben namelijk een type dat zich tijdens de massage ineens gaat liggen afvragen of ik teenhaar heb. En daar ga ik me dan heel erg voor liggen generen, ook al weet ik niet eens zeker of ik het heb. Maar soms overkomen je dingen waardoor je ineens al je principes overboord gooit en in dit geval was dat rugpijn.
Zo stond ik iedere avond met aan wanhoop grenzende agressie mijn onderrug te perforeren met een massagegun, toen mij ineens de gedachte bekroop dat ik dit beter aan een professional kon overlaten.
Lang verhaal kort: het viel tegen. De massage én de professional. De massage omdat zwangerschapsmassages heel zacht bleken te zijn. Iets met drukpunten die niet ingedrukt mogen worden. Ik werd eigenlijk gewoon geaaid. De professional viel tegen omdat ze -een vrouw genaamd Joke, ik vermoed een zestiger- me allerlei angsten en complexen aanpraatte. Met als doel om me van alles aan te smeren. Het was ware propaganda, maar verzet je daar maar eens tegen als je poedelnaakt op een tafel ligt, met slechts een klein handdoekje tussen Joke, je achterwerk en je waardigheid.
Eerst begon Joke over crèmes tegen striae. Als ik niet zou smeren wat zij verkocht, zou het rampzalig aflopen met mijn buik, liet ze me geloven. Ze wees naar een striem op mijn bovenbeen om haar punt kracht bij te zetten. Ik vond het onaardig. Maar ze was nog niet klaar. Ze verkocht ook massageolie voor het perineum. Een voor mij onbekend begrip, maar het bleek het gebied tussen de vagina en de anus te zijn. Het stuk wat kan scheuren tijdens een bevalling.
Joke had me een angst aangepraat. Ik wist voor die dag niet dat ik een perineum had, maar ik was opeens heel bang om ‘m te verliezen. Of om vanaf mijn bevalling met een verminkt exemplaar door het leven te moeten. Ik las die avond alles wat ik op het internet kon vinden over totaalrupturen en hoe je moet poepen zonder perineum. Ondanks deze nieuwe angst kocht ik geen massageolie. Blijkbaar ging dat me toch wat ver. Of ik geloofde gewoon niet in de werking. Want laten we eerlijk zijn: als er een watermeloen door een brievenbus moet, gaat een beetje kruipolie de brievenbus niet redden, toch?
Inmiddels ben ik bevallen. Nu willen jullie natuurlijk allemaal weten hoe het met mijn perineum is, en ik kan jullie massaal geruststellen: hij (of is het een zij?) is in tact. De brievenbus kwam niet geheel ongeschonden uit de strijd, maar van een ruptuur is geen sprake geweest. En daar kwam geen druppeltje olie aan te pas. Soms moet ik nog wel eens aan Joke denken. Hoeveel vrouwen zou ze deze angst aangepraat hebben? En zou ik haar niet eens een mail moeten sturen over het welzijn van mijn perineum? Dan stuur ik haar gelijk een foto. Van mijn buik dan, niet van mijn perineum hoor. Want ook met mijn buik gaat het prima, ondanks het gebrek aan haar dure crèmes. Ik snap natuurlijk best dat Joke centen moet verdienen. Dat moeten we allemaal. But not over my pregnant body, Joke, not over my pregnant body.
Tara (29) is moeder van dochtertje Rosie (8 maanden). Volg haar momlife via Instagram.com/tarastokdijk
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.