Fotografie: Paulien van Beusekom
Vroeger vond ik Oud & Nieuw best een leuk feest. Het enige nadeel was dat je altijd ergens in de vrieskou in een rij moest staan. In je panty.
O, en dat iedereen altijd om je goede voornemens vraagt. Ik ben namelijk niet zo’n sportief typ. Zelfs niet een die zich sportieve dingen voorneemt en ze dan niet doet. Ik neem me helemaal niks voor. De groeten.
Verder vond ik Oud & Nieuw leuk. Toen ik twee jaar geleden zwanger was, zag dat feest er opeens iets anders uit voor mij. En met iets anders bedoel ik: er bevond zich ineens Jip & Janneke champagne in mijn glas. Daar vind ik overigens helemaal niks mis mee. Goed spul.
Oud & Nieuw werd pas echt anders toen de baby er was. En met anders bedoel ik dit keer: stom. Ik zal hierbij een eerlijk en kwetsbaar beeld van mezelf schetsen: ik zat de hele nacht panisch met de babyfoon in mijn handen. Kijken of mijn kleine baby’tje niet wakker schrok van de harde vuurwerkknallen. Dat leek me namelijk het allerzieligste op aarde. Soms klonk het werkelijk alsof er een kerncentrale ontplofte in haar kamertje, zo hard. Bij elke knal sliep mijn baby gewoon door en zat ik woest te briesen. ‘Wat nou als ze wél wakker was geworden?!?!?!’ Moppersmurf was er niks bij.
Vanaf ons dakterras was het zicht op al het vuurwerk prachtig. Toen ik het terras opstapte verdween de verbinding van de babyfoon alleen direct. Ik heb dus welgeteld één seconde op het dakterras gestaan.
Ik was vorig jaar een enorme zenuwpees. Ik vond Oud & Nieuw niet leuk, en Oud & Nieuw mij ook niet. Het jaar ervoor was ik trouwens ook al een zenuwpees. Ik weet nog goed dat ik met mijn zwangere pens stond te Googelen of de vuurwerkknallen schadelijk waren voor de ongeboren gehoorgangen van mijn ongeboren baby.
Dit jaar zijn mijn kind en haar inmiddels geboren gehoorgangen anderhalf. Ik wil het graag anders aanpakken. Minder zenuwpezerig. Ik weet alleen niet zo goed hoe. Er is namelijk in wezen niet zoveel veranderd. Behalve dat mijn kind een jaar ouder is en een voorliefde voor oliebollen heeft ontwikkeld (sorry consultatiebureau, arresteer me alsjeblieft niet). Tot mijn spijt moet ik mededelen dat ik zelf in het afgelopen jaar nog niet de zenboeddha ben geworden die ik zou willen zijn. Ik ben dan ook niet in staat om aan te nemen dat mijn kind dit jaar weer door de knallen heen zal slapen, omdat ze dat vorig jaar ook deed.
Toch wil ik het anders doen. Ik neem me voor om me dit jaar nergens druk om te maken en niet continu naar die babyfoon te kijken. Dan schrikt dat kind toch wakker? Nou en! Komt ze uit bed en krijgt ze een oliebol (grapje, consultatiebureau, echt grapje). Hé, wacht eens? Is dit nou een voornemen? Een goed voornemen? Krijg nou wat! Ik ben wél een ander mens dit jaar. Er is nog hoop!
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nu te pre-orderen via Uitgeverijseptember.nl.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).