Ik was weer eens doelloos aan het scrollen toen ik op een intens treurig filmpje stuitte. Er was een vrouw te zien, ze zat op de grond in de keuken. Voor zich stonden vriezerlades vol met zakken moedermelk. Ik heb de zakken niet geteld, maar het waren er ontzettend veel.
Lees verder onder de advertentie
Melkvoorraad verpest
Uit de tekst van het filmpje bleek dat de enorme melkvoorraad van de vrouw was verpest door een storing van de vriezer. Al die zakken moedermelk waren onbruikbaar geworden. De vrouw zat er hartverscheurend bij te snikken. Nu had ik me voorgenomen om mezelf iets minder als een emotioneel wrak af te schilderen, maar alle imagovoornemens ten spijt: ik heb zitten janken als een baby.
Lees verder onder de advertentie
Heilige druppels
Voordat ik moeder was, begreep ik dit waarschijnlijk niet. Oké, je melk is niet meer goed, dan pleur je het toch weg en kolf je wat nieuwe zakken vol? Inmiddels weet ik beter. Ik heb namelijk zelf ook nogal wat uren van mijn leven aan het kolfapparaat gehangen. Dat vond ik nogal een toestand. Omdat elke kolfsessie me een boel energie kostte, werd elke druppel die het opleverde heilig.
Lees verder onder de advertentie
Kostbare lading
Wie kolft, krijgt een beetje vrijheid terug, want andere mensen kunnen de baby dan ook een flesje geven. Andere mensen in de vorm van vaders, oppassers of de medewerkers van het kinderdagverblijf. Allemaal leuk en aardig, maar je laat dan dus wel je meest kostbare lading achter bij die mensen: je moedermelk! Uh… ik bedoel natuurlijk: je baby. Maar dus ook je moedermelk. En dat vond ik best lastig.
Lees verder onder de advertentie
Afvoerputje
“Ze dronk maar 50 milliliter. De andere 130 milliliter hebben we weggegooid, want we mogen de melk niet twee keer verwarmen”, kreeg ik weleens te horen als ik mijn kind van de opvang haalde. Ondanks dat ik de reden begreep, werd ik daar van binnen buitengewoon ongelukkig van. 130 milliliter melk, zomaar door het afvoerputje. Een klap in mijn smoel had ik waarschijnlijk beter kunnen incasseren.
Lees verder onder de advertentie
Toestemming
Ik produceerde behoorlijk veel melk, daarmee had ik geluk. Toch zanikte ik gerust over elke verloren druppel. Als Rosie’s oppasoma een restje van nog geen 20 milliliter wilde weggooien, moest ze eerst toestemming aan mij vragen. Ik deed het misschien leuk als melkmachine, maar een leuk mens werd ik er niet van.
Lees verder onder de advertentie
Emotioneel
En dan hebben we het nog niet eens gehad over alle keren dat iemand per ongeluk melk knoeide. Het pijnlijkste verlies dat ik heb geleden op dit gebied, was trouwens de schuld van niemand in het bijzonder. We hadden een flinke zak moedermelk van de vriezer naar de koelkast verplaatst, maar die zak bleek lek. Toen we een poos later weer in de koelkast keken, was alle melk over de planken naar beneden gedropen en was de zak leeg. Ik zeg het maar gewoon: ik heb zitten janken als een baby. De hoop op het imago van een emotioneel evenwichtig mens heb ik toch al opgegeven. Al gaat het een stuk beter nu mijn kind koemelk drinkt.
Lees verder onder de advertentie
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nu te pre-orderen via Uitgeverijseptember.nl.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Presentator Daphne Bunskoek (51) koos er bewust voor om geen kinderen te krijgen. In de GRAPES Podcast vertelt ze aan Bridget Maasland (50) waarom het leven in de perfecte gezinsbubbel haar niet gelukkig zou maken.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Douchen op de camping met een peuter is bepaald geen wellnesservaring. Je sjouwt met slippers, washandjes, muntjes, shampoo die altijd óf op is óf in je tas lekt en niet te vergeten een kind dat alle kanten op gaat behalve de goede.
Tijdens een middagje voetbal in de Johan Cruijff ArenA laat Freek Rikkerink zien dat hij zijn toekomstige zoon nu al wil inwijden in zijn liefde voor de sport.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
