Fotografie: Paulien van Beusekom
Ik was weer eens doelloos aan het scrollen toen ik op een intens treurig filmpje stuitte. Er was een vrouw te zien, ze zat op de grond in de keuken. Voor zich stonden vriezerlades vol met zakken moedermelk. Ik heb de zakken niet geteld, maar het waren er ontzettend veel.
Uit de tekst van het filmpje bleek dat de enorme melkvoorraad van de vrouw was verpest door een storing van de vriezer. Al die zakken moedermelk waren onbruikbaar geworden. De vrouw zat er hartverscheurend bij te snikken. Nu had ik me voorgenomen om mezelf iets minder als een emotioneel wrak af te schilderen, maar alle imagovoornemens ten spijt: ik heb zitten janken als een baby.
Voordat ik moeder was, begreep ik dit waarschijnlijk niet. Oké, je melk is niet meer goed, dan pleur je het toch weg en kolf je wat nieuwe zakken vol? Inmiddels weet ik beter. Ik heb namelijk zelf ook nogal wat uren van mijn leven aan het kolfapparaat gehangen. Dat vond ik nogal een toestand. Omdat elke kolfsessie me een boel energie kostte, werd elke druppel die het opleverde heilig.
Wie kolft, krijgt een beetje vrijheid terug, want andere mensen kunnen de baby dan ook een flesje geven. Andere mensen in de vorm van vaders, oppassers of de medewerkers van het kinderdagverblijf. Allemaal leuk en aardig, maar je laat dan dus wel je meest kostbare lading achter bij die mensen: je moedermelk! Uh… ik bedoel natuurlijk: je baby. Maar dus ook je moedermelk. En dat vond ik best lastig.
“Ze dronk maar 50 milliliter. De andere 130 milliliter hebben we weggegooid, want we mogen de melk niet twee keer verwarmen”, kreeg ik weleens te horen als ik mijn kind van de opvang haalde. Ondanks dat ik de reden begreep, werd ik daar van binnen buitengewoon ongelukkig van. 130 milliliter melk, zomaar door het afvoerputje. Een klap in mijn smoel had ik waarschijnlijk beter kunnen incasseren.
Ik produceerde behoorlijk veel melk, daarmee had ik geluk. Toch zanikte ik gerust over elke verloren druppel. Als Rosie’s oppasoma een restje van nog geen 20 milliliter wilde weggooien, moest ze eerst toestemming aan mij vragen. Ik deed het misschien leuk als melkmachine, maar een leuk mens werd ik er niet van.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over alle keren dat iemand per ongeluk melk knoeide. Het pijnlijkste verlies dat ik heb geleden op dit gebied, was trouwens de schuld van niemand in het bijzonder. We hadden een flinke zak moedermelk van de vriezer naar de koelkast verplaatst, maar die zak bleek lek. Toen we een poos later weer in de koelkast keken, was alle melk over de planken naar beneden gedropen en was de zak leeg. Ik zeg het maar gewoon: ik heb zitten janken als een baby. De hoop op het imago van een emotioneel evenwichtig mens heb ik toch al opgegeven. Al gaat het een stuk beter nu mijn kind koemelk drinkt.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nu te pre-orderen via Uitgeverijseptember.nl.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
Samen met zijn ex-man Rob, die inmiddels is overleden, heeft Leco van Zadelhoff een dochter genaamd Robbie. Zadelhoff was recent te gast bij het programma De Kist, waar zowel zijn voormalige relatie als zijn rol als vader centraal stonden.