Fotografie: Paulien van Beusekom
Ik was nog maar heel pril zwanger toen ik mijn eerste zwangerschapsbeurs bezocht. Die beurzen zijn nogal intens. Als je weet wat je te wachten staat is het al erg druk en heftig, laat staan als je geen flauw benul hebt. Ik had geen flauw benul.
Het enige wat we nog voor onze ongeboren baby hadden gekocht was één rompertje. Een beurs bezoeken leek ons handig om een beeld te krijgen van wat we nog meer nodig hadden. Dat hebben we geweten. We zijn werkelijk waar tot krankzinnigheid gedreven. Ze verkopen daar namelijk niet alleen spullen die je nodig hebt voor je baby, maar vooral heel veel spullen die je helemaal niet nodig hebt en waarbij je na aanschaf direct je faillissement kan aanvragen.
Als zwangere ben je heel gevoelig voor dit soort prullaria. Zeker als er een ernstig kijkende vrouw achter de kraam staat, die je graag uitlegt waarom het product heel BELANGRIJK is voor de VEILIGHEID van je kind. Bij het gebruik van die twee woorden gaat een zwangere namelijk direct tot aankoop over.
Zo stond ik gefascineerd te kijken naar een demonstratie van een lakentje. Niet zomaar een lakentje, een heel strak lakentje. Zo zou je baby in bed het gevoel hebben dat hij nog in de vruchtzak zit. En vervolgens ook net zo lekker slapen. Ik had geen idee of mijn baby lekker sliep in de vruchtzak, maar wat ik wel al wist over baby’s is dat goed slapen het hoogst haalbare is. Ik wilde het strakke lakentje dus hebben. Het strakke lakentje kwam alleen wel met een bijbehorende slaapzak. De kosten van deze set? €155. Ik kreeg ter plekke een rolberoerte die ik afschreef als hormonale opvlieger en verliet de stand.
Zo ging het eigenlijk heel de dag. Ik kreeg demonstraties van allerlei hele complexe en vooral hele dure producten, die allemaal heel BELANGRIJK waren voor de VEILIGHEID. Om onze financiële ondergang te voorkomen spraken mijn vriend en ik af dat we aan het einde van de dag tot één aankoop mochten overgaan. Zo konden we de hele dag wikken en wegen welk product ons het BELANGRIJKST leek voor de VEILIGHEID en daarom mee naar huis moest.
Het werd een kruik. Niet zomaar een kruik. Een elektrische kruik waarbij je niet in de weer hoeft met kokend water. Je hoefde er helemaal geen water in te doen, beloofde de ernstig kijkende vrouw achter deze stand. De kruik moest slechts acht minuutjes opladen om warm te worden. “Minder brandgevaar”, liet de vrouw weten, en daarmee was het besluit genomen. Denken aan onze ongeboren baby en iets in de categorie ‘brandgevaar’ konden we mentaal niet aan. We konden slechts braaf knikken en meer dan €50 afrekenen.
Toen we de kruik in onze kraamweek trots aan onze kraamhulp lieten zien, keek ze ernstig. Niet omdat ze inzag hoe BELANGRIJK deze kruik was voor de VEILIGHEID, maar uit afkeuring. “Wij werken niet met elektrische kruiken”, zei ze. Mijn vriend werd direct op pad gestuurd om een normale kruik te kopen, van slechts een paar euro. De kruik eindigde onder in de kast. Naast dat eerste rompertje. Dat had ik namelijk in maat 74 gekocht. Ik had geen flauw benul.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nu te pre-orderen via Uitgeverijseptember.nl.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.