Fotografie: Paulien van Beusekom
Je kunt een boel zeggen over dreumesen. Dat ze schattig zijn, bijvoorbeeld. En lief. Dat ze al heel groot en wijs kunnen zijn voor hun leeftijd, en dan ineens toch weer heel klein. Dat ze ontzettend grappig zijn en heel bijdehand uit de hoek kunnen komen. Maar ook dat het soms asociale klootzakjes zijn, dat ook.
Wij waren laatst op visite bij vrienden van ons. Zij hebben een dochter van drie, Rosie is bijna twee. Het meisje wilde heel graag met Rosie spelen. En Rosie, tja… niet met haar.
Het meisje toverde al haar speeltjes tevoorschijn. ‘Rosie, zullen we samen boekje lezen?’ ‘NEE!’ ‘Rosie, zullen we met de keuken spelen?’ ‘NEE!’ ‘Rosie, zullen we verstoppertje doen, dan ga ik tellen en dan moet jij je verstoppen?’ ‘NEE!’
Mijn dreumes gedroeg zich vreselijk ongezellig. Ik riep aan één stuk door zaken als ‘Doe maar, Rosie! Ga maar spelen! Pak maar aan! Is toch gezellig? Ga lekker lezen! Kom Rosie, verstoppen! Toe nou!’ Het hielp niks.
Naast haar sikkeneurigheid kwam er nog een fantastische dreumeseigenschap naar boven: haar bezitterigheid. Want hoewel ze niet met het andere meisje wilde spelen, eigende ze zich wel al haar speelgoed toe. ‘Van Rosie’, zei ze dan met een nors gezicht als het meisje mee wilde puzzelen. Op een gegeven moment had ze zelfs het stoeltje van het meisje -waar notabene háár naam op geschilderd is- toegeëigend. Ze was erop gaan zitten, en ging er niet meer van af. ‘Van Rosie’, klonk het weer.
Uiteraard riep ik weer allerlei zaken als: ‘Rosie, niet van jou! Samen delen, samen spelen!’ Na urenlang op visite te zijn geweest, en ook urenlange pogingen om mijn norse dreumes enigszins sociaal gedrag te laten vertonen, besloten we naar huis te gaan. En juist op dat moment kwam Rosie los. ‘Knuffe?’, vroeg ze aan het meisje en ze gaf haar een knuffel. Nu keek het meisje nors. ‘NEE! Rosie wilde niet met mij spelen’, riep ze beteuterd. Het was te laat, Rosie had het bij haar verpest.
Gisteren was ik met Rosie in de speeltuin. Nadat ze een kleine achthonderd keer van de glijbaan was geweest, en ik een hernia had van haar op dat ding tillen, wilde ze in het speelhuis. Daar zat alleen al een ander jongetje in. ‘NEEEEEE!’, gilde hij, toen hij Rosie aan zag komen. ‘HUIS VAN MIJ!’
‘Hoe oud is hij?’ vroeg ik even later aan zijn moeder. ‘Bijna twee’, antwoordde ze. ‘Ik dacht het al’, zei ik. Ze zijn ook allemaal hetzelfde.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nú te koop.
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Je peuter leert praten, awww, zo schattig. En al die woorden die ze nog net niet helemaal goed uitspreken, ook al zo schattig. Nou ja, in de meeste gevallen. Soms is ook behoorlijk gênant. En hilarisch. Voor anderen, dan.
We hebben allemaal onze charme. Maar sommige moeders lijken geboren om dingen uit hun handen te laten vallen, koffie over schoolpapieren te morsen of met hun jas tussen de autodeur te blijven hangen. Astrologisch gezien? Helemaal logisch. Sommige sterrenbeelden zijn gewoon onhandig. En dat is precies wat ze zo leuk maakt!
Je tiener komt thuis met een rapport dat op zijn zachtst gezegd ‘ruimte voor groei’ laat zien. De instinctieve reflex van veel ouders? Iets afpakken waar het kind wél om geeft. Dan zullen ze wel moeten, is de gedachte.
Volgens de jeugd van nu is jouw naam misschien wel passé. Tenminste, als we TikTok-verpleegkundige Kelley Cole mogen geloven. Tijdens haar werk op een afdeling met pubers kreeg ze te horen dat haar naam – Kelly – een ‘oude vrouwennaam’ is. En nog meer namen horen daarbij. Ai.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Maartje van groep 1/2 die ineens bloed op de grond aantrof.