Fotografie: Paulien van Beusekom
Je kunt een boel zeggen over dreumesen. Dat ze schattig zijn, bijvoorbeeld. En lief. Dat ze al heel groot en wijs kunnen zijn voor hun leeftijd, en dan ineens toch weer heel klein. Dat ze ontzettend grappig zijn en heel bijdehand uit de hoek kunnen komen. Maar ook dat het soms asociale klootzakjes zijn, dat ook.
Wij waren laatst op visite bij vrienden van ons. Zij hebben een dochter van drie, Rosie is bijna twee. Het meisje wilde heel graag met Rosie spelen. En Rosie, tja… niet met haar.
Het meisje toverde al haar speeltjes tevoorschijn. ‘Rosie, zullen we samen boekje lezen?’ ‘NEE!’ ‘Rosie, zullen we met de keuken spelen?’ ‘NEE!’ ‘Rosie, zullen we verstoppertje doen, dan ga ik tellen en dan moet jij je verstoppen?’ ‘NEE!’
Mijn dreumes gedroeg zich vreselijk ongezellig. Ik riep aan één stuk door zaken als ‘Doe maar, Rosie! Ga maar spelen! Pak maar aan! Is toch gezellig? Ga lekker lezen! Kom Rosie, verstoppen! Toe nou!’ Het hielp niks.
Naast haar sikkeneurigheid kwam er nog een fantastische dreumeseigenschap naar boven: haar bezitterigheid. Want hoewel ze niet met het andere meisje wilde spelen, eigende ze zich wel al haar speelgoed toe. ‘Van Rosie’, zei ze dan met een nors gezicht als het meisje mee wilde puzzelen. Op een gegeven moment had ze zelfs het stoeltje van het meisje -waar notabene háár naam op geschilderd is- toegeëigend. Ze was erop gaan zitten, en ging er niet meer van af. ‘Van Rosie’, klonk het weer.
Uiteraard riep ik weer allerlei zaken als: ‘Rosie, niet van jou! Samen delen, samen spelen!’ Na urenlang op visite te zijn geweest, en ook urenlange pogingen om mijn norse dreumes enigszins sociaal gedrag te laten vertonen, besloten we naar huis te gaan. En juist op dat moment kwam Rosie los. ‘Knuffe?’, vroeg ze aan het meisje en ze gaf haar een knuffel. Nu keek het meisje nors. ‘NEE! Rosie wilde niet met mij spelen’, riep ze beteuterd. Het was te laat, Rosie had het bij haar verpest.
Gisteren was ik met Rosie in de speeltuin. Nadat ze een kleine achthonderd keer van de glijbaan was geweest, en ik een hernia had van haar op dat ding tillen, wilde ze in het speelhuis. Daar zat alleen al een ander jongetje in. ‘NEEEEEE!’, gilde hij, toen hij Rosie aan zag komen. ‘HUIS VAN MIJ!’
‘Hoe oud is hij?’ vroeg ik even later aan zijn moeder. ‘Bijna twee’, antwoordde ze. ‘Ik dacht het al’, zei ik. Ze zijn ook allemaal hetzelfde.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nú te koop.
Het is de baby zelf niet aan te rekenen, maar zo’n pasgeborene haalt wel je hele leven overhoop, inclusief je vriendschappen. Welke het overleven en welke sneuvelen, dat is van tevoren niet te voorspellen. Dat weet journalist Laurien als geen ander.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Kerst: het feest van lichtjes, liefde… en chaos. Dat wij moeders alle kerstballen hoog moeten houden wisten we natuurlijk al, maar soms zouden we dat wel even anders willen.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Rianne (36) houdt van haar schoonouders, maar ze heeft één heel groot nadeel: ze koopt te veel onnodige cadeaus.
Soms komt financiële schade niet door verkeerde keuzes of pure pech, maar door – jawel – je eigen kind. Dat ontdekte Julie (29) toen ze het roze glittertasje van haar 3-jarige peuter opende.