Suzanne: ‘Ik had mijn kind immers al bijna uitgehuwelijkt aan the boy next door’

28.01.2024 06:00

Suzanne is samen met haar man Guido en moeder van drie meiden. Lou, Keet en de kleine (ukke)Puk. Om de week schrijft ze over het moederschap en haar tikkeltje chaotische huishouden met liefdevolle grenzen. Van dansen, tot zingen en veel glitterlijm. Veel kan en mag. Suzanne bekijkt de wereld met een open blik en schuwt niet om eerlijk te zijn over het moederschap. Bovenal probeert zij ook weer gewoon Suus te zijn.

“Jip en Janneke, ooit weleens gelezen? Die heerlijke, ouderwetse verhaaltjes van Annie? Buiten de persoon die ze heeft geschreven, wat is de aantrekkingskracht? Zijn het de niet zo subtiele levenslessen in de verhaaltjes? Of zit het ‘m in de band die het buurjongetje en buurmeisje krijgen? Samen spelen, ondeugende dingen doen waar vader of moeder hen dan weer streng op aanspreekt. Lessen genoeg, zou ik zeggen!

De ultieme droom

Toen wij ons huis kochten had ik deze kinderverhaaltjes geromantiseerd. Want ik was in verwachting van een meisje en had nu nieuwe buren die een jongen zouden verwelkomen. Ik zag al een mini-deur in onze schutting waardoor ‘hun Jip’ zou kunnen spieken bij ‘onze Janneke. Met onze bolle buiken waren we vol in de droom-modus geslagen. We spendeerden veel tijd met elkaar en hoopten op een klik. Alles om deze ‘ideaalbeeld-liefde’ een kans te geven. Het moest wel: ik had mijn kind immers al bijna uitgehuwelijkt aan the boy next door.

Op slot

In de babyfase zagen we het allemaal nog erg rooskleurig en ook tijdens de dreumesperiode was er geen vuiltje aan de lucht. Schattige foto’s van de kleintjes in oranje T-shirts op Koningsdag, samen ijsjes happen en in de blote billen in het buitenbad. Maar toen ze in peuters veranderden kreeg onze zachte buurjongen een voorliefde voor dinosaurussen en deed ze maar al te graag en met volle overtuiging na. Onze stoere dochter werd een ‘Ik miep en huil om alles meisje’. Ik kan je vertellen: dit gaat niet samen. En zo spatte onze Jip en Janneke droom uiteen.

Hoe kon dit nou gebeuren? Hier hadden wij toch echt bloed, zweet en tranen aan gespendeerd? Na flink wat gehuil van onze dochter en gegrom van onze buurjongen gingen de twee even niet meer zoveel met elkaar om. Het denkbeeldige deurtje in de schutting ging even op slot.

“Want bij liefde, hoe jong ook, hoort ook verdriet.”

Sprankje hoop

Na verloop van tijd ontstond er een sprankje hoop toen onze buurjongen bij zijn moeder op de achterbank zat en eruit gooide: “Mama, ik heb kriebels in mijn buik en dat komt door Lou!”. Yes, Jip en Janneke zijn back! Niet lang daarna volgden er briefjes door de brievenbus met ‘Loe is lief’. Vol trots nam Lou de briefjes mee naar boven en sliep ze ermee onder haar kussen. Waar zij de volgende ochtend, met rode wangen, een tekening met hartjes terug stuurde. Wij hadden ons uiterste best gedaan om deze prille liefde te stimuleren, maar leek het nu echt spontaan te gebeuren?

Ja hoor! Even later hadden ze toch echt ‘verkering’. De verkering is tot op heden nog aan, al lijkt deze niet meer zo bloeiend te zijn als in het begin. Her en der komt er een barstje in hun liefdesverhaal. Want bij liefde, hoe jong ook, hoort ook verdriet.

Lees ook – ‘Jonge liefde: ‘De tekeningen en liefdesbrieven gaan over en weer’

Liefdeslessen

Onze buurjongen werd zeven en vierde een partijtje waar ‘zijn liefde’ niet voor was uitgenodigd. Waar mijn meisje dit soort dingen normaal gesproken heel goed kan relativeren, deed dit blijkbaar dus zeer. “Maar mama, als je verliefd bent op elkaar… Dan mag je toch ook op elkaars feestje komen? Waarom is Lize* er wel? Ze spelen nooit met elkaar op school. Is hij nu dan verliefd op haar?” Daar stond ik dan, de eerste lessen der liefde te geven aan mijn zesjarige dochter. Het ‘vrouwen komen van Venus en mannen van Mars’ cliché borrelde nog even op, maar daar leek Lou me toch iets te jong voor. Met deze realiteit wilde ik haar bubbel nog niet lek prikken.

Ook wist ik dat onze buurjongen heel bewust kinderen had uitgenodigd die van voetbal hielden. Voetbal was immers zijn nieuwe liefde, en daar zou zijn ‘oudere liefje’ niet bij passen. Daar was vast en zeker goed over nagedacht. “Omdat hij nu kiest voor zijn hobby, vindt hij jou niet minder lief. Hij wil dit graag delen met kinderen die net zoveel van voetbal houden als hijzelf.” Ze leek dit te snappen. “Oh, net zoals papa met zijn muziek die jij stom vindt?!” Ik begon te lachen en beaamde dit,

Ik legde uit dat het goed is om de dingen te blijven doen die je leuk vindt met andere mensen die hier ook van genieten, ook als je verliefd bent. 

Jong in liefde, wijs in woorden

“Als je verliefd bent is het goed om de dingen te blijven doen die je leuk vindt met andere mensen die heir ook van genieten”, legde ik uit. Knutselen, dansen en K3: we somde de dingen op die zij leuk vond en kwamen tot de conclusie dat dit inderdaad niet per se activiteiten waren die ze met haar verkering deed. Het stelde haar gerust dat haar liefde haar nog steeds lief had en ze ging rustig verder met haar tekening.

Na dit gesprek voelde ik me toch een partij geslaagd als moeder. Ik had het lichtelijk gebroken hart van mijn kind gelijmd met uitleg en moederliefde. Trots en voldaan liep ik naar de keuken, tot mijn dochter zei: “Maar mama, wat doe jij dan eigenlijk met andere mensen wat jij leuk vindt? Jij gaat altijd alleen naar tante Lina. Je moet wel de dingen blijven doen die je leuk vindt!” 

Mijn kleine Janneke had me om de oren geslagen met de zojuist gegeven levenslessen van haar moeder. Jong in de liefde, wijs in haar woorden. Misschien toch wat opgestoken van Annie’s literatuur.”

In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.