Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
“Wij doen niet aan bodyshaming in dit huis,” zeg ik lachend tegen mijn vader als hij een opmerking maakt over een vrouw met wat meer kilo’s. Het is dinsdagavond en we zitten aan tafel. Op onze borden ligt het witte goud uit het zuiden en iedereen zit te smullen. Wonder boven wonder vinden mijn pietluttige eters deze groente wél lekker. De wederhelft van mijn vader houdt er niet van, en dus schuift hij regelmatig bij ons aan als we asperges eten.
“Mam, opa is gewoon een boomer!”, verdedigt mijn oudste dochter hem. We lachen allemaal, en ik lach mee. Maar ik grijp toch het moment aan om nog eens te benadrukken hoe belangrijk het is dat we respectvol praten over andermans lichamen. In het bijzonder over vrouwenlichamen, aangezien mijn huishouden voornamelijk uit vrouwen bestaat, en wij historisch gezien nog altijd vaker de dupe zijn van de miljardenindustrie die ons voorschrijft hoe we eruit zouden moeten zien. De man wordt er de laatste jaren ook steeds vaker in meegezogen, sommigen noemen dat gerechtigheid, maar dat vind ik dan weer ouderwets denken. Omdat wij vrouwen jarenlang zijn gekleineerd, hoeven we dat nog niet op mannen te verhalen.
Goed, het weekend voor deze asperge-avond lag ik in het Vondelpark met een aantal vriendinnen op een kleedje in de zon. Om mij heen lag het vol met mensen en vlakbij lag een verliefd stel: hij achteroverleunend op zijn armen, zij met haar hoofd op zijn schoot. Ze had haar kniën opgetrokken en haar benen over elkaar gevouwen. Deze pose gaf mij vrij zicht op haar billen die veel beharing hadden, tot op haar benen.
Ik hoorde dat ze Nederlands sprak met een zwaar Frans accent. Ze was een knappe brunette, van ik gok, begin twintig. Alles aan haar straalde vrijheid uit. Een soort vrijheid die ik alleen in mijn dromen ervaar. En ik voelde ineens iets wat ik niet had verwacht: jaloezie. Op haar behaarde bilspleet. Want die stond voor mij symbool voor veel meer dan alleen een stukje lichaam: het was het ultieme loslaten van het opgelegde schoonheidsbeeld.
Ik deelde mijn gedachten met mijn vriendinnen. Ze keken me aan alsof ik gek geworden was. “Ik denk dat we allemaal gevangen zitten in een vacuüm van opgelegde schoonheidsidealen”, probeerde ik mijn woorden nog kracht bij te staan. Maar het mocht niet baten. “Heb jij niet net alles laten weglaseren daar beneden?” zei een van mijn vriendinnen, grijnzend. We moesten lachen.
Maar daar zit precies de crux. Ik wil vrij zijn, maar dan wel glad. Roep heel hard dat we zelfliefde moeten promoten, maar ik scrol ’s avonds alsnog langs gladgetrokken buiken en gefilterde gezichten op Instagram. Ik leer mijn dochters dat alle lichamen er mogen zijn, terwijl ikzelf baal als er een vetrolletje over de rand van mijn strakke spijkerbroek heen valt.
Dus ik kan wel heel hard roepen “Wij doen niet aan bodyshaming in dit huis”, maar misschien moet ik dat óók nog eens tegen mijn eigen inner criticus zeggen…
Meer lezen van Patricia? Hier vind je haar andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Suzan & Freek hebben een emotionele update gedeeld op Instagram die veel volgers diep heeft geraakt. In een open en liefdevol bericht vertellen ze over de moeilijke tijd die ze doormaken, én over het nieuwe leven dat eraan komt: “Met de zwangerschap gaat het gelukkig goed.”
Er zijn van die buren waar je koffie mee drinkt, elkaars planten water geeft en samen de straat BBQ organiseert. En dan zijn er de andere buren. Die klagen over blaadjes in hun tuin. Of voorbijlopende mensen. Of, zoals in Emma’s geval, over kinderen die bellen blazen.
Voormalig profvoetbalster Anouk Hoogendijk (40) houdt zielsveel van haar zoontjes Sonny (4) en Jip (2). Maar als je haar vraagt of er nog een derde kindje komt, is ze resoluut: “Dat overleven we niet.” In een openhartig interview met Helden Magazine vertelt Anouk over de mooie, maar ook zware kanten van het moederschap.
Tuurlijk, alle pubers zijn weleens onuitstaanbaar. Maar sommige sterrenbeelden? Die zijn als tiener gewoon next level.
Iedere vrouw kent ze: de momenten waarop je hart en hoofd lijnrecht tegenover elkaar staan. De momenten waarop er geen zwart-witantwoord bestaat, maar je jezelf blijft afvragen: wat is nu het juiste om te doen? Mila heeft dit bij de babyshower van haar beste vriendin.
Hoe krijgen die kleine mormels dat toch voor elkaar, dat ze maximaal effect weten te sorteren wanneer hun moeder drie seconden de kamer uit is. Anouk weet er het fijne van, haar woonkamer stond ineen vol met buren.