Fotografie: Olga Esser
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (7 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: hoe een zieke peuter zorgt voor het terugschieten in vaste rolpatronen.
“De peuter is ziek. En goed ziek ook, want ze heeft eerst onze bank ondergekotst en vervolgens ook nog haar eigen bed. Dus eerst ben ik gaan uitvogelen hoe je kotsvlekken uit een velours bank haalt. Tip van flip: baking soda is your best friend. Vervolgens was mijn Google zoekopdracht: ‘Kan een kussen met vastgekoekt braaksel in de wasmachine?’ Antwoord van Google: nee beter eerst uitspoelen en dan pas op een grondig wasprogramma.
En dus sta ik op vrijdagochtend 8.00 uur in de badkamer de kussensloop en kussen van mijn peuter uit te spoelen en te bekijken wat ze die dag daarvoor heeft gegeten. De details van haar menu zal ik voor me houden, want ik ging tijdens dit klusje zelf ook bijna over mijn nek.
Door het badkamerraam hoor ik buiten mijn vriend en de peuter in de sneeuw spelen. Toen bleek dat er sneeuw was gevallen die ochtend, was de peuter namelijk opeens een stuk minder ziek. En mijn vriend vond ook dat ze best ”heel eventjes” mee naar buiten kon om zijn auto sneeuwvrij te maken, voordat hij naar z’n werk ging. En dus zie ik ze sneeuwballen naar elkaar gooien en samen dikke pret maken als ik door het badkamerraam naar buiten kijk.
Ik vind het leuk om ze samen zo’n plezier te zien hebben, maar toch komt ook de gedachte in m’n hoofd: waarom sta ik hier de stukjes kots van een kussensloop te schrapen en speelt mijn vriend buiten in de sneeuw met de ‘zieke’ peuter? Waarom vallen we nu weer in het stereotype rolpatroon van mama doet de was (en ruimt de gore troep op) en papa leidt de peuter af van ziek zijn en gaat buitenspelen in de sneeuw?
Voordat ik mezelf helemaal zit op te eten waarom dit gebeurt, bedenk ik me: maar wil ik ruilen? Wil ik nu de ‘vaderrol’ en om 8.00 uur buiten in de vrieskou de auto sneeuwvrij maken en met mijn dochter buiten in de sneeuw spelen? Nee. Ik heb een grafhekel aan kou en ik ben geen ochtendmens, dus voor geen goud dat je mij met -1 naar buiten krijgt in de ochtend. Zelfs niet als ik dan niet het kussen met kots van mijn dochter hoef uit te spoelen.
Dus vind ik het erg dat we in een cliché rolpatroon vallen en ik de schoonmaken-en-wassen-taak op me neem? Nee eigenlijk niet. Mijn vriend en ik werken allebei vier dagen en we streven naar een gelijkwaardige rolverdeling in zorg en huishouden wat best goed lukt. Maar als je er allebei oké mee bent, is het soms ook niet erg om in die vaste rolpatronen te vallen. If it works, it works.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Dat je zoon op seksuele ontdekkingstocht gaat als hij vijftien is en een vriendinnetje krijgt, is natuurlijk geen verrassing. Het nieuws waarmee hij op een dag thuis kwam, was dan weer wél een verrassing voor Nanda.
En nee, het ligt niet aan gezeur, geld of seks. Scheiden is geen zonde, geen mislukking, soms is het zelfs levensreddend, maar niemand start een huwelijk met het idee uit elkaar te gaan. Waarom gebeurt het dan toch met bijna de helft van de huwelijken?