Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (1). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Lees verder onder de advertentie
“Zenuwachtig kletsend loop ik door de kamer. Ik strooi met nietszeggende dooddoeners als ‘Het komt vast helemaal goed.’ En: ‘Voor je het weet kom ik je weer ophalen’. Het is namelijk de eerste schooldag van mijn zoon, Dex. Althans, de tweede eerste schooldag. De échte eerste was twee jaar geleden in Zaandam. Deze tweede is in Kaapstad.
Lees verder onder de advertentie
De eerste keer op een nieuwe school
Dex staat in zijn keurige navy blauwe shorts, navy blauwe shirt en witte gympen (aldus de dresscode voor 6-jarigen) te trappelen bij de deur. Ik heb daarentegen een knoop in mijn maag. Allerlei gedachtes passeren de revue; van: waarom doen we dit ook alweer. En: waarom doe ik m’n kind dit aan. Tot: ‘Heb ik niet hele maffe dingen in z’n broodtrommel gestopt.’ En: ‘Zie ik er eigenlijk zelf niet al te casual uit met deze ripped jeans?’
Lees verder onder de advertentie
We stappen in de auto en rijden naar school. Ik zing net wat te hard mee met de lokale hitjes en zie in de achteruitkijkspiegel Dex fronsend naar me kijken. De school voelt als een warm en liefdevol nest. Overal worden we begroet en toegelachen. Een lieve ronde Afrikaanse vrouw knoopt een praatje aan; ‘Ah you must be the new Germans!’, zegt ze enthousiast. ‘Actually we are Dutch’, zeg ik vriendelijk. ‘Yes Deutsch!’ antwoordt ze weer enthousiast. ‘Well…’ zeg ik, maar ze loopt alweer vrolijk lachend verder.
Met kop en schouders
De kinderen in de klas slaan ons bij binnenkomst nieuwsgierig gade. Dex steekt met z’n blonde Nederlandse hoofd met kop en schouders boven iedereen uit, maar lijkt ineens zo klein. Hij twijfelt wat, maar gaat na wat aanmoediging van de juf tussen de kinderen op een kleed op de grond zitten. Ik besluit dat het, na een bevestigende knik van Dex maar het beste is om te vertrekken. Ik mag altijd even een smsje sturen, zegt de juf.
Lees verder onder de advertentie
Drie koppen koffie later vind ik dat het acceptabel is om wat te sturen. Ze reageert heel snel; ‘He is doing very well.’ Wanneer Dex aan het einde van de schooldag op me af komt rennen, geef ik hem een enorme knuffel. De opluchting daalt in als ik een glimlach op zijn gezicht zie. Wanneer we samen in de auto stappen moet ik mezelf inhouden om hem niet aan een vragenvuur te onderwerpen. Dat werkt vaak nogal averechts. Dus ik stop maar gewoon een stuk kauwgom in m’n mond en zwijg.
Houd jij van Jezus?
Na een minuut komt het. ‘Zo hee, ik heb al verkering.’ Dex is vaak vrij direct en open over z’n gevoelens. ‘Ohja?’, zeg ik geïnteresseerd. ‘Ja er was een meisje die echt mooie vlechtjes had en mijn tas had aangegeven.’ ‘Zo’ zeg ik.‘
Ja en we hebben Jesus Loves You gezongen. ‘Aha’, zeg ik. ‘En kon je het al een beetje meezingen?’ ‘Ja hoor mam, gewoon een beetje zo.’ En er volgt een fonetisch Engelse woordenbrij. Na een tijdje stilte komt de volgende vraag. ‘Mam houd jij eigenlijk ook van Jezus?’ Ik val even stil. ‘Ja…’ gaat Dex verder ‘Want jij zegt toch dat je niet in God gelooft en Jezus is toch de zoon van God?’ ‘Euhm, ja daar heb je gelijk in’, zeg ik. ‘Maar die juf bij mij op school, die houdt wel van Jezus dus.’ ‘Ja dat klopt ook denk ik’, zeg ik. Dex denkt even na. ‘Oh oké’, zegt hij. ‘Nouja iedereen mag toch geloven wat hij wil?’ ‘Zo is het’, zeg ik. En meer hoef er niet gezegd te worden.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Sommige babynamen lijken uit het niets op te duiken — en binnen de kortste keren hoor je ze overal. Dat geldt ook voor deze naam, die de afgelopen weken een opvallende opmars maakte. En je gelooft nooit waar de inspiratie vandaan komt!
Tegenwoordig groeien kinderen op in een digitale wereld waar virtueel geld bijna net zo echt aanvoelt als briefjes in hun spaarpot. Veel ouders denken dat ze goed zicht hebben op wat hun kind online doet, totdat ze plotseling geconfronteerd worden met een onverwachte creditcard rekening. Het overkwam Samira.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Je staat op het punt om je oudste kind voor te stellen aan zijn of haar nieuwe broertje of zusje. Een spannend moment. Voor jullie als ouders, maar vooral voor die grote broer of zus in spe. Want hoe gaat je kind reageren? Met open armen? Met argwaan? Of met een driftbui? Een groeiende groep […]
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoon (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
In het EO-programma Meer dan Verwacht zagen we het rauwe, eerlijke en soms heftige leven van Tatiana: een alleenstaande moeder van een drieling met een flinke rugzak. In de meest recente afleveringen vertelde ze openhartig over haar financiële problemen en de mogelijke stap richting de schuldsanering. Maar inmiddels is er veel veranderd. In een update in een […]