Beeld: Paulien van Beusekom
Kimberley van Heiningen is getrouwd met Kevin en (bonus)moeder van Norah (7) en Jackie (2). In juli komt er nog een kleintje bij.
Normaal ben ik al een vrij emotioneel wezen (lees: waterplantje), maar full on hormones ben ik licht ontvlambaar. Of gewoon knettergek, als je het Kev vraagt. Laatst dacht hij dat ik ‘m wilde hoeken om een paar verkeerd teruggelegde spijkerbroeken in de kast en ik kan niet ontkennen dat die impuls even door mijn hoofd, maar gelukkig nog niet mijn arm, schoot.
Sinds ik zwanger ben, lijkt mijn brein teruggezet naar fabrieksinstellingen. Standje holbewoner, en de oeremoties nemen steeds vaker de overhand. Trekt de automobilist voor me niet snel genoeg op? Ik trek je achter je stuur vandaan! De zure matten niet aangevuld in het snoepvak? Waar the fuck is je manager? Weigert de vaatwasser? Ik jank alsof de wereld vergaat, maar dat doet ‘ie op dat moment ook echt een beetje. Ik wil, nee ik móét en zal, de barricade op voor al het onrecht dat ons, zwangere vrouwen, dagelijks wordt aangedaan.
De zure matten niet aangevuld in het snoepvak? Waar the fuck is je manager?
Probeer dan maar eens het goede, en vooral beschaafde voorbeeld te geven. Aan de minimensen hier in huis bijvoorbeeld, die mijn gedrag feilloos kopiëren. Het zijn net twee sponzen, maar op de een of andere manier zuigen ze toch vooral het negatieve op. Sprong het verkeerslicht een seconde geleden al op groen? Noor gilt direct: “Gas erop!!!” En Jackie vloekt sinds kort als een bootwerker. Nu klinkt ‘verdomme’ best lief met zoetgevooisd peuterstemmetje… Echt de bedoeling is het natuurlijk niet.
Ik kan wel corrigeren tot ik een ons weeg (en hoogzwanger duurt dat wel even), maar het maakt zo weinig indruk als je eigen thermometer permanent dieprood uitslaat. Ik kan Noor moeilijk uitleggen dat ze altijd eerst tot tien moet tellen als ikzelf ziedend achter het stuur zit vanwege die zondagsrijder op maandag. Of Jackie leren dat we niet vloeken in huis, als ik er alle heiligen bij haal als ik weer eens iets uit mijn handen laat vallen – ook zo’n zwangerschapskwaal. En dit alles was nog vóór het Nationaal Hitteplan. Code rood? Als die copykids elkaar te lijf gaan voor de tuinslang en ik als walvis op het droge in het veels te kleine opblaasbadje lig te zweten. Dan is het echt ieder voor zich.
Eerder schreef Kimberley over haar ontbrekende nesteldrang en voorbereiding voor baby nummer twee. Dat lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Als haar dochter model wil worden, denkt Malou een buitenkansje te hebben als een bekende van de tennisclub aanbiedt om voor een prikkie foto’s te maken. Maar wat aantreft in de ‘studio’ van ‘de fotograaf’ tart elke verwachting…
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
Ze had zo’n zin in haar welverdiende vakantie met haar gezin. Niet te ver weg, met de auto naar de camping in Frankrijk. Karlijn had alles tot in de puntjes voorbereid en iedereen was er klaar voor. De aankomst op hun vakantiebestemming verliep ietsje anders. Ze kregen ongewenst bezoek van een nest vliegende mieren.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.