Beeld: Paulien van Beusekom
Kimberley van Heiningen is getrouwd met Kevin en (bonus)moeder van Norah (7) en Jackie (2). In juli komt er nog een kleintje bij.
Normaal ben ik al een vrij emotioneel wezen (lees: waterplantje), maar full on hormones ben ik licht ontvlambaar. Of gewoon knettergek, als je het Kev vraagt. Laatst dacht hij dat ik ‘m wilde hoeken om een paar verkeerd teruggelegde spijkerbroeken in de kast en ik kan niet ontkennen dat die impuls even door mijn hoofd, maar gelukkig nog niet mijn arm, schoot.
Sinds ik zwanger ben, lijkt mijn brein teruggezet naar fabrieksinstellingen. Standje holbewoner, en de oeremoties nemen steeds vaker de overhand. Trekt de automobilist voor me niet snel genoeg op? Ik trek je achter je stuur vandaan! De zure matten niet aangevuld in het snoepvak? Waar the fuck is je manager? Weigert de vaatwasser? Ik jank alsof de wereld vergaat, maar dat doet ‘ie op dat moment ook echt een beetje. Ik wil, nee ik móét en zal, de barricade op voor al het onrecht dat ons, zwangere vrouwen, dagelijks wordt aangedaan.
De zure matten niet aangevuld in het snoepvak? Waar the fuck is je manager?
Probeer dan maar eens het goede, en vooral beschaafde voorbeeld te geven. Aan de minimensen hier in huis bijvoorbeeld, die mijn gedrag feilloos kopiëren. Het zijn net twee sponzen, maar op de een of andere manier zuigen ze toch vooral het negatieve op. Sprong het verkeerslicht een seconde geleden al op groen? Noor gilt direct: “Gas erop!!!” En Jackie vloekt sinds kort als een bootwerker. Nu klinkt ‘verdomme’ best lief met zoetgevooisd peuterstemmetje… Echt de bedoeling is het natuurlijk niet.
Ik kan wel corrigeren tot ik een ons weeg (en hoogzwanger duurt dat wel even), maar het maakt zo weinig indruk als je eigen thermometer permanent dieprood uitslaat. Ik kan Noor moeilijk uitleggen dat ze altijd eerst tot tien moet tellen als ikzelf ziedend achter het stuur zit vanwege die zondagsrijder op maandag. Of Jackie leren dat we niet vloeken in huis, als ik er alle heiligen bij haal als ik weer eens iets uit mijn handen laat vallen – ook zo’n zwangerschapskwaal. En dit alles was nog vóór het Nationaal Hitteplan. Code rood? Als die copykids elkaar te lijf gaan voor de tuinslang en ik als walvis op het droge in het veels te kleine opblaasbadje lig te zweten. Dan is het echt ieder voor zich.
Eerder schreef Kimberley over haar ontbrekende nesteldrang en voorbereiding voor baby nummer twee. Dat lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.
Je denkt: vakantie in Canada, dat wordt sightseeing, maple syrup proeven en selfies bij de Niagara Falls. Maar voor Saskia (45) liep het nét iets anders. Zij ging op reis met haar man en dochter en kwam terug met… een baby. En nee, dat stond niet in de planning. Sterker nog: ze had geen idee […]
Geke (@gekeborn) is 28 jaar, verloskundige, echoscopist, anticonceptiespecialist, auteur en maakt daarnaast de podcast Zwanger & Zo. Hierin deelt ze verloskundige informatie en positieve bevallingsverhalen om aanstaande ouders te inspireren en ervaringen te delen. In haar column neemt ze ons mee in haar onregelmatige leven als verloskundige.
Het leek een gewone dinsdagavond in huize Jelies. Tot dochter Johni ineens zó verstopt zat, dat haar lichaam een andere uitweg zocht. Spoiler: het ging niet via beneden.
Soms gebeurt het opeens: je kind wil een rigoureuze verandering in zijn uiterlijk. Waar je zelf nog denkt aan knipbeurten van een paar centimeter, komt je zoon doodleuk met een ander idee bij de kapper. Het overkwam Sam.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week het dilemma van Anne-Roos (36). Haar peuter is bang voor oma. Anne-Roos wilt haar kind de ruimte geven, maar ziet ook de teleurstelling bij haar schoonmoeder die niets liever wil dan knuffelen en spelen met haar kleinkind.