Beeld: Paulien van Beusekom
Kimberley van Heiningen is getrouwd met Kevin en (bonus)moeder van Norah (7) en Jackie (2). In juli komt er nog een kleintje bij.
Normaal ben ik al een vrij emotioneel wezen (lees: waterplantje), maar full on hormones ben ik licht ontvlambaar. Of gewoon knettergek, als je het Kev vraagt. Laatst dacht hij dat ik ‘m wilde hoeken om een paar verkeerd teruggelegde spijkerbroeken in de kast en ik kan niet ontkennen dat die impuls even door mijn hoofd, maar gelukkig nog niet mijn arm, schoot.
Sinds ik zwanger ben, lijkt mijn brein teruggezet naar fabrieksinstellingen. Standje holbewoner, en de oeremoties nemen steeds vaker de overhand. Trekt de automobilist voor me niet snel genoeg op? Ik trek je achter je stuur vandaan! De zure matten niet aangevuld in het snoepvak? Waar the fuck is je manager? Weigert de vaatwasser? Ik jank alsof de wereld vergaat, maar dat doet ‘ie op dat moment ook echt een beetje. Ik wil, nee ik móét en zal, de barricade op voor al het onrecht dat ons, zwangere vrouwen, dagelijks wordt aangedaan.
De zure matten niet aangevuld in het snoepvak? Waar the fuck is je manager?
Probeer dan maar eens het goede, en vooral beschaafde voorbeeld te geven. Aan de minimensen hier in huis bijvoorbeeld, die mijn gedrag feilloos kopiëren. Het zijn net twee sponzen, maar op de een of andere manier zuigen ze toch vooral het negatieve op. Sprong het verkeerslicht een seconde geleden al op groen? Noor gilt direct: “Gas erop!!!” En Jackie vloekt sinds kort als een bootwerker. Nu klinkt ‘verdomme’ best lief met zoetgevooisd peuterstemmetje… Echt de bedoeling is het natuurlijk niet.
Ik kan wel corrigeren tot ik een ons weeg (en hoogzwanger duurt dat wel even), maar het maakt zo weinig indruk als je eigen thermometer permanent dieprood uitslaat. Ik kan Noor moeilijk uitleggen dat ze altijd eerst tot tien moet tellen als ikzelf ziedend achter het stuur zit vanwege die zondagsrijder op maandag. Of Jackie leren dat we niet vloeken in huis, als ik er alle heiligen bij haal als ik weer eens iets uit mijn handen laat vallen – ook zo’n zwangerschapskwaal. En dit alles was nog vóór het Nationaal Hitteplan. Code rood? Als die copykids elkaar te lijf gaan voor de tuinslang en ik als walvis op het droge in het veels te kleine opblaasbadje lig te zweten. Dan is het echt ieder voor zich.
Eerder schreef Kimberley over haar ontbrekende nesteldrang en voorbereiding voor baby nummer twee. Dat lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
Volgens opvoeddeskundige Jenny Anderson is het belangrijk om je kind te leren dat je plezier kunt blijven houden in het leren op school.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Iedereen hoopt dat z’n kind een beetje mee kan komen in de klas, maar als het mijlenver voorloopt is dat ook weer lastig. “Ik merk dat er nog steeds een taboe rust op hoogbegaafdheid.”
Suzan en Freek kunnen niet wachten op het ouderschap en fantaseren nu al over de curling ouders die zij denken te worden voor hun zoontje.