Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (30) is samen met T, moeder van twee zoontjes (3,5 en 1) en redacteur bij Kek Mama. Probeert als eersteklas chaoot, met enorm slaaptekort, wat van het moederschap te maken.
Geef je een peuter één vinger, dan nemen ze gelijk je hele hand. Soms wil je ze een keer verwennen met een extraatje, ter uitzondering, gewoon, omdat je in een goede bui bent. Maar je weet eigenlijk ook: dit kan ik beter niet doen. Want voor een peuter bestaat een uitzondering niet. Uitzonderingen zijn altijd nieuwe regels.
Onze oudste, toen nog een dreumes, gaf ik een keer een krentenbol in de winkel tijdens het boodschappen doen, omdat hij honger had en al moe begon te worden. Om hem zoet te houden, dus. Moet kunnen, vind ik. Ik als nieuwe moeder had er niet bij stilgestaan dat dat voor hem betekende: elke keer in deze winkel krijg ik een krentenbol, en anders ga ik krijsen. Al doende leert men, zullen we maar zeggen.
Je denkt één keer een uitzondering te kunnen maken tijdens het avondritueel en niet een maar twee boekjes voor te lezen en je zit er als het aan je peuter ligt tot in den eeuwigheid aan vast. Hierom is ons zorgvuldig ingekorte avondritueel, wat ein-de-lijk niet meer een uur duurde, toch weer verlengd naar zo’n drie kwartier. Ook omdat hij een keer niet kon slapen en ik voorstelde om even over zijn rug te kriebelen. Sindsdien moet dat natuurlijk elke avond. Dus dan zit je daar naast zo’n peuterbed met je reet op die koude, harde vloer, je af te vragen waar het mis ging. Tsja. Bij die uitzondering dus.
Dan komt toch weer even dat Pennymeisje naar boven en dus reken je het af.
En strijk je één keer over je hart in de Kruidvat – omdat ze het enorme schap met stapels speelgoed heel marketingtechnisch hebben gepositioneerd, namelijk naast de ingang, waardoor je met geen mogelijkheid de winkel in kunt zonder daar eerst langs te moeten – want je kind komt aan met een prul dat hij graag wil hebben. Je bent in een goede bui, het kost een paar euro en ja, hij heeft al 350 auto’s maar nog niet deze specifieke met een trailer erachter waar het bijgeleverde paardje in kan. Dan komt toch weer even dat Pennymeisje naar boven en dus reken je het af.
Daarna kan je jezelf wel voor je kop slaan, want de eerstvolgende keren dat je die winkel in wil, denkt de peuter: “Oh ja, speelgoed, dat krijg ik nu dus.” Uitzondering wordt regel. Maar dat wordt het natuurlijk niet, want je bent gekke Henkie niet, wat resulteert in tien keer een driftbui moeten trotseren, omdat je dit keer wél voet bij stuk houdt. Was dat die ene prul waar toch al niet meer mee gespeeld wordt waard? Nope.
Tip van mij: doe het gewoon niet. Tenzij je zin hebt in driftbuien, natuurlijk.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.
