Anna: ‘Mijn kinderloze vrienden begrijpen niet dat mijn leven is veranderd’

Ze is bloedserieus

“‘Zou je een uur lang in volledige stilte kunnen doorbrengen?’, vraagt mijn beste, kinderloze vriendin aan mij. ‘Ik zou dat echt niet kunnen’, vervolgt ze. Ze is bloedserieus. ‘Hoe durf je?!’, denk ik, terwijl mijn oog begint te trillen, vast niet door de recent geplaatste botox.

Op de achtergrond roept mijn oudste dringend: ‘Mama als je iets wil pakken, ga je dat dan pakken?’ ‘Ja, schat.’ ‘En waarom?’ Help me. God allemachtig, hier ben ik niet op voorbereid. Mijn moederbrein zoekt het juiste antwoord, maar dat blijkt niet te bestaan.

‘Hè?! Ik kan me dat niet voorstellen!’, mijn vriendin herhaalt haar vraag. Ze zoekt mijn bevestiging. Jemig! ‘Nou,’, zeg ik zo kalm mogelijk, ‘zodra je de mogelijkheid verliest, ga je die juist missen’. Nee, dat snapt ze niet. Volgens haar is dit niet mogelijk. Een half uur in volledige stilte zou een godsgeschenk zijn met drie kids in mijn nek.

Irritatie en jaloezie

De meeste van mijn vrienden hebben nog geen kinderen. Hoewel onze vriendschappen nog steeds geweldig zijn, begrijpen zij niet altijd hoe mijn leven is veranderd. Ik snap hen wel, ik ben ook kinderloos geweest. Maar zij hebben nooit kinderen gehad en begrijpen minder goed waarom ik geen zin meer heb om tot 3 uur ’s nachts te wijnen. Ik kan de volgende ochtend niet op de bank uitbrakken.

Sommigen kijken verbaasd als je vertelt dat je ’s nachts opstaat omdat baby’s willen drinken of hun dag niet hebben. Iedere keer voel ik lichte irritatie als ze zeggen dat ze kort hebben geslapen (van 23:00 tot 11:30) en jaloezie dat ze ongestoord op de wc kunnen zitten.

“Hoewel onze vriendschappen nog steeds geweldig zijn, begrijpen zij niet altijd hoe mijn leven is veranderd”

VIP-bandje

Tegelijkertijd ben ik nog nooit gelukkiger geweest dan nu, met mijn koude koffie, honderd vragen per minuut, tekeningen die voor mij gemaakt worden en liedjes die mijn oudste zelf verzint (ook al komt het woord piemel verdacht vaak voor in de lyrics). Ik voel me belangrijk als een moeder met één kinderwagen mij voor laat gaan met mijn dubbele kinderwagen en peuter ernaast. Het is alsof je een VIP-bandje hebt. Zodra ze mij passeren, knikken ze lichtjes om hun begrip en respect te tonen. Hoe cliché ook, alleen moeders in dezelfde fase of die het recent hebben meegemaakt begrijpen mij echt. Ook al wil ik het niet altijd alleen over kinderen hebben. Daar heb ik mijn kinderloze vrienden voor.

Alles met een regenboog

Terwijl ik nog met mijn vriendin aan de lijn ben, hoor ik mijn oudste wakker worden. ‘Mammmaaaa, vind je de regenboog mooi?’ ‘Ik vind de regenboog super mooi, lieverd. En jij?’ ‘Ik ook. Zullen we iets maken?’ ‘Wat gaan we maken?’ ‘Alles met een regenboog.’

Misschien heeft mijn vriendin wel gelijk: een uur stilte is soms nodig, maar geeft mij lang niet de emoties die ik ervaar tijdens een gesprek met mijn kind. Er zal een moment komen wanneer ze niet meer ‘alles met een regenboog’ wil maken, en liever koester ik de momenten die we nu hebben dan dat ik mijn koffie in stilte drink.”

Lees Anna’s eerste column voor Kek Mama en volg haar avonturen op Instagram:
Anna: ‘De ochtend van de operatie trilde mijn hele lijf als een rietje van de spanning’

In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.