Kek Mama-columnist Anke Laterveer is single moeder en schrijft supereerlijk en uitgesproken over wat ze meemaakt of wat haar opvalt. Vanaf deze maand heeft ze ook een eigen column in Kek Mama.
“Ik heb zo veel respect voor je”, verzucht een kennis. We staan met een glas wijn in onze hand op een feestje. “Jij bent toch single moeder? Dat lijkt me zo zwaar.” Ik schiet in de lach. Ik begrijp nooit zo goed waarom mensen dat denken. Het is heus weleens lastig in je eentje voor twee kinderen te zorgen, maar het heeft ook fikse voordelen. Zo kan ik bijvoorbeeld morgen uitslapen. Mijn kinderen zijn bij hun vader. Zij heeft morgenochtend vroeg weer twee enthousiaste kleuters aan haar bed.
“Daten lijkt me ook zo lastig”, mijmert ze hardop verder. “Uiteindelijk wil je toch iemand waarmee het ook met de kinderen klikt.” Nou, nee. Noem mij bezitterig, maar ik date niet om een nieuwe vader voor mijn kinderen te vinden. Mijn kinderen hebben namelijk al een heel leuke vader. Ze zijn de helft van de tijd bij hem en de andere helft van de tijd bij mij. Wil ik die tijd die ik met ze heb ook nog delen met iemand anders? Liever niet. Ik moet er niet aan denken om te wachten tot ik kan douchen omdat hij nog op de wc zit, plek in mijn kledingkast te maken voor zijn T-shirts of hem tegen mijn kinderen horen zeggen dat ze door moet eten. Ik denk aan de man waar ik waanzinnig verliefd op was. Helemaal niet mijn type, want vreselijk zweverig, maar wat kon hij goed zoenen. Dat de helft van onze gesprekken bestonden uit aanhoren hoe hij zichzelf gevonden had in zweethutten en praatgroepjes, nam ik op de koop toe. Ook dat hij na de eerste keer dat we sex hadden huilend opbiechtte dat hij heel graag een kind wilde, wuifde ik weg als irrelevant. Hij wist tenslotte dat ik dat niet wilde. Hij zou ermee leren leven.
Twee weken later vertelde hij, opnieuw in tranen, dat hij een nieuwe vrouw ontmoet had. Eentje waarmee de kinderwens meer resoneerde. Of dat andere vriendje, met wie het zo snel serieus werd dat ik hem, tegen al mijn principes in, toch aan mijn kinderen voorstelde. En die zich meteen met verve stortte op de rol van de leuke stiefvader. Zodat ik in de ochtend ineens tegen drie in plaats van twee mensen stond te roepen dat ze nu echt hun schoenen aan moesten trekken. Dat nooit meer. Nu date ik louter mannen zonder acute kinderwens en weten zowel zij als de kinderen waar ze aan toe zijn. Blijft er een keer een vriendje logeren? Hartstikke gezellig, maar wel op voorwaarde dat hij ook gewoon weer weggaat. De kennis zet haar glas neer. “Ik ga”, zegt ze. “Het is bijna twaalf uur en ik moet morgen weer vroeg op.” Ik lach naar haar, neem nog een slok en zeg: “Sterkte.”
We doen ons best. De dagen zijn lang, de nachten met een beetje pech nog langer. We rennen van broodtrommels naar werkmail, poetsen neuzen en rapen vieze sokken op.
Het ging de afgelopen tijd niet bepaald van een leien dakje voor Tatiana, die we nog kennen van Meer dan verwacht. De alleenstaande moeder van Faith, Charity en Hope belandde in een diep dal.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week het dilemma van de 36-jarige Lourdes die niet weet wat ze moet doen met de angst van haar kleuter. Haar zoontje is namelijk erg bang in de auto.
Soms gebeuren er thuis van die dingen waar je eerst helemaal niets van snapt, zoals kattenvoer dat verdwijnt. En als je dan eindelijk ontdekt wat er achter zit, vraag je je af waarom je er niet eerder op bent gekomen.
Schrijfsters Lisette Jonkman en Susan Muskee spreken elkaar elke dag over van alles en nog wat, maar er is één onderwerp waar ze nooit over uitgepraat raken: het moederschap. Lisette is moeder van Felix (3), Elodie (2) en David (0), en Susan is moeder van Noortje (1). Maandelijks bespreken ze alles wat met jong moederschap […]
Beschuit met muisjes voor de 41-jarige Sander Schimmelpenninck en zijn vriendin Lotta Klemming. Het stel verwelkomt namelijk hun tweede kindje, een zoon.
