Beeld: Getty Images
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Annelies (40) is alleenstaand moeder van Melle (11) en Simon (8). Ze heeft een lat-relatie met Peter (43), die eveneens twee zonen heeft: Dylan (15) en Mike (13).
“Wat leuk, een trappetje, zeiden Peter en ik toen we tijdens onze eerste Tinder-date onze kinderen bespraken. Allemaal jongens ook nog, oplopend in leeftijd. Dat kon alleen maar leuk zijn. Drie dates later fantaseerden we al voor ons hoe we ooit op vakantie zouden gaan. Wij aan de rosé op de camping, en de oudsten met de jongsten op sleeptouw. Ze zouden zichzelf prima vermaken, plek in de auto leek de enige uitdaging.
Dat bleek helaas iets anders uit te pakken. Peter en ik waren een klein jaar samen, toen we de kinderen aan elkaar voorstelden. Zelf had ik zijn jongens al een paar keer ontmoet. Het viel me wel op dat het andere types waren dan mijn kinderen. Stoer, echte voetballers, een tikkeltje vierkant in hun communicatie. Heel anders dan mijn zachte zonen, die liever schaken dan dat ze op straat spelen, en veel vriendinnen hebben doordat ze zo gevoelig zijn. Nerds, in de ogen van Peters kinderen. De eerste ontmoeting verliep dan ook behoorlijk stroef. Ze hadden geen enkel raakvlak. Behalve gamen, dan. Maar de kinderen van Peter speelden het liefst bloederige moordgames, mijn jongens kenden alleen Minecraft. Het eerste weekend dat we bij Peter logeerden, piepten mijn kinderen na twee uur al dat ze naar huis wilden. Ze vonden het niet leuk daar. We waagden nog een paar pogingen met een weekend in een huisje als laatste probeersel, maar alles faalde jammerlijk. Onze kinderen kunnen gewoon niet goed met elkaar door één deur.
Lees ook 14 Gouden regels voor samengestelde gezinnen >
Peter heeft het er moeilijk mee. Ze moeten zich maar aanpassen, vindt hij. Zo kunnen we straks pas samenwonen als de kinderen de deur uit zijn, en dat duurt nog minstens tien jaar. Dat is dan maar zo, vind ik; om het weekend zijn alle jongens naar onze exen, en hebben we alle tijd voor elkaar. Maar Peter houdt voet bij stuk. Het is een kwestie van wennen, denkt hij. Dus stelde hij voor deze zomer een groot huis te boeken in Frankrijk. Zwembad erbij, ruimte genoeg. Zo zouden ze elkaar heus niet in de haren zitten. Ik krijg al stress bij de gedachte. Straks zit ik hele dagen ruzies te sussen, terwijl ik ook hard aan mijn rust toe ben. Daarop heb ik gezegd dat ik liever alleen ga met mijn jongens. Dan gaan Peter en ik toch samen nog een keer buiten het hoogseizoen? Sindsdien is de boel behoorlijk bekoeld tussen ons. Ik geef ons gezin geen kans, zegt Peter. Ik bewaar gewoon liever de vrede. Kan ik het maken om alleen met mijn kinderen op vakantie te gaan?” Meer afleveringen van het dilemma? Elke week komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”