‘Seks? Ik moest er ineens niet meer aan denken’

Emma (35), getrouwd met Jason (35), moeder van Thomas (13), Sanne (11) en Arne (7) :

“Tot een jaar geleden had ik een torenhoog libido. Ik kon niet van mijn vriend afblijven en dook elke dag als een puber op hem. Zeker in het begin van onze relatie deden we het met gemak vier à vijf keer per nacht. Ook al was Jason op een gegeven moment wel verzadigd, ik maakte hem gerust wakker voor weer een vrijpartij. Ik had altijd zin.

Hoe anders is het tegenwoordig, nu we allebei aan de antidepressiva zitten en alle lust lijkt weggevlogen. Als ik mezelf er niet eens per maand verplicht toe zet, zouden we het helemaal niet meer doen.

Tropenjaren

Mijn leven is de afgelopen jaren loodzwaar geweest. Ik kende al geen fijne jeugd en koos daarna de verkeerde mannen uit. Mijn eerste vriend, vader van zoon Thomas, had zulke losse handjes dat ik naar een blijf-van-mijn-lijfhuis moest vluchten.

Na twee jaar dacht ik mijn fortuin te vinden bij de man die vader van dochter Sanne werd, maar hij kampte met een gameverslaving. Ook aan hem had ik totaal geen steun. We communiceerden alleen nog per app en hadden geen enkele intimiteit meer. Het waren tropenjaren waarin ik hard werkte om overeind te blijven en mijn kinderen stabiliteit te geven.

“Het waren tropenjaren waarin ik hard werkte om overeind te blijven”

Pas bij mijn huidige vriend Jason vond ik tien jaar geleden het ware geluk. Hij is de eerste man die oprecht van mij houdt en een goede vader is. Met Jason heb ik ook altijd de allerbeste seks gehad. Hij is superlief, zowel binnen als buiten de slaapkamer. Speciaal daarom zijn we in 2020 getrouwd. Vanwege corona moesten we ons huwelijk steeds uitstellen, maar uiteindelijk hebben we het klein gehouden en tussen de lockdowns door gedaan.

Nachtmerries en huilbuien

Maar ondanks het geluk van deze veilige, gelijkwaardige en liefdevolle relatie voelde ik me de laatste jaren niet echt happy. Mijn pittige verleden speelde steeds vaker op. Ik had nachtmerries en huilbuien. Dat liet ik overigens niet blijken. Niemand zag iets aan mij. Ik droeg het masker van de vrolijke Emma. Ik ben een kei in het verhullen van sombere gevoelens, dat had ik mezelf aangeleerd in de jaren met mijn gewelddadige ex.

Achteraf gezien heb ik waarschijnlijk ook al een postnatale depressie gehad na de geboorte van Sanne en is die nooit helemaal verdwenen. Op het laatst lukte het me amper om ’s morgens op te staan en voor de kinderen te zorgen. Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gestapt, die me aanhoorde en antidepressiva voorschreef.

Dat had vrijwel direct effect. Mijn somberheid verdween, net als de negatieve buien en mijn gemopper. Ik kon me altijd heel erg storen aan rommel. Mijn man is een sloddervos en dan heb ik ook nog drie kinderen een hond. Daar waar ik normaal boos of verdrietig om modderpoten en overal troep zou zijn geworden, bleef ik nu heel rustig. Labiel zelfs.

Afgevlakt

Maar helaas vlakten ál mijn gevoelens af. De downs en de ups. Daarbij hoorden helaas ook de erotische. Al na een paar pillen moest ik niet meer denken aan seks. Ik heb er zelfs mijn huisarts bezorgd over gebeld, maar die zei dat het een bekende bijwerking was. Ik vond het naar, maar vooral erg voor Jason.

“Al na een paar pillen moest ik niet meer denken aan seks”

Hij moest wennen aan deze nieuwe vrouw. Hij kende me niet anders dan warmbloedig, iemand die constant aan stond, nu lag ik als een dood vogeltje in bed. Hij werd er onzeker van. Gelukkig had hij er wel begrip voor toen ik uitlegde dat ik hem nog steeds sexy en knap vond maar dat mijn lijf niet meer wilde meewerken.

En dat begrip werd versterkt toen ook hij naar de dokter stapte. Met dezelfde depressieve klachten. Ook zijn leven was niet makkelijk verlopen, hij is verslaafd geweest aan drugs en had nooit geleerd te praten over zijn gevoelens. Mijn verhaal zette hem ertoe aan ook iets aan zijn problemen te doen. En zo zaten we een paar maanden later in precies hetzelfde schuitje: allebei aan de medicatie, allebei lusteloos en nul zin in seks.

Het nut van een vrijpartij

Maar Jason had nog een extra handicap. Een bijwerking van zijn antidepressiva is dat hij helemaal niet meer kan klaarkomen. Op wat voor manier dan ook. De keren dat we nog wel vrijen doet hij het alleen voor mij. Hij staat zo paraat als we samen douchen of als ik hem pijp, maar daar blijft het bij. Door het missen van een orgasme ontbreekt voor hem elk nut van een vrijpartij.

“De keren dat we nog wel vrijen doet hij het alleen voor mij”

Voor mij hoeft seks ook niet per se, maar ik wil het toch minimaal eens per maand doen om de connectie te bewaren. Mijn voordeel is dat ik nog wel een orgasme krijg. Vaginaal kan ik het niet, maar ik heb geleerd clitoraal klaar te komen. Daarvoor gebruik ik een vibrator. Soms vind ik dat wel egoïstisch. Dat ik wel kan komen en Jason niet. Daarom pak ik mijn speeltje vaak als hij weg is. Dan kan ik even lekker ontspannen en heeft hij er geen weet van.

Lees ook – Hij heeft nooit zin: ‘Ik voel me soms net een nymfomaan als ik mijn vibrator maar weer pak’ >

Intimiteit

Zolang er nog intimiteit is in een relatie, is seks niet het belangrijkste. Maar je moet wel heel hard werken om niet langs elkaar heen te leven. Daarom kroelen we wel veel. We kruipen een uur voordat we gaan slapen al in bed. Die tijd gebruiken we om tv te kijken, maar ook om te knuffelen en te praten.

Ik heb goede hoop voor de toekomst. Ik heb een afspraak gemaakt bij een psycholoog, om naast de pillen te werken aan het legen van mijn rugzakje. Dit is niet voor altijd. Juist niet. Het feit dat we beiden medicatie slikken, betekent dat we beter willen worden. Ik zie het als een investering voor nu, om later een mooie, gelukkige toekomst samen met de kinderen te hebben. Hopelijk word ik weer de moeder, vrouw en minnares die ik vroeger was.”

Wil je ook geïnterviewd worden voor deze rubriek? Dan krijg je een ‘pretpakket’ van EasyToys t.w.v. € 75. Mail naar redactie@kekmama.nl.