Beeld: Canva
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Josje (28) zich af of ze de vriendschap met haar beste vriendin moet opgeven.
Josje (28) is moeder van baby Suus (8 maanden) en verloofd met Manuel: “Vriendschappen zijn er in allerlei soorten en maten, dat weet ik echt wel. Maar mijn vriendschap met Rochelle gaat al een tijd mee. Om precies te zijn naar onze tienerjaren, waarin we alles met elkaar deelden: de eerste verliefdheden, drankjes drinken aan de oude, houten tafel in de keuken en de eindeloze gesprekken over wat we zouden doen als we écht volwassen waren. We verloren elkaar regelmatig uit het oog, maar vonden elkaar ook altijd weer terug. Tot ik zwanger raakte. En nu ik moeder ben, lijk ik helemaal onzichtbaar voor haar.
Af en toe stuurt ze een berichtje, maar ze heeft nauwelijks interesse in mij en mijn – ondertussen acht maanden oude – dochter. Ze vraagt niet hoe het gaat, hoe ik me voel, hoe ik het ouder worden ervaar of wat mijn kleine nu weer heeft uitgespookt. Zelf probeer ik uit alle macht tijd en energie te steken in de vriendschap, maar elke keer als ik contact zoek, lijkt zij er niet meer voor open te staan. Ik probeer het steeds. Dan plan ik – als Suus het mij toelaat – nog een gezellige koffiedate in, ik stuur haar berichtjes hoe haar nieuwe woning bevalt, geef haar updates over de kleine, maar ik krijg amper een reactie terug.
In het begin dacht ik nog: ‘Oké, ze heeft het druk of misschien heeft ze moeite met mijn nieuwe leven als moeder.’ Dus ik bleef het proberen, maar ondertussen voelt het als trekken aan een dood paard. En dat vind ik vermoeiend en verdrietig.
‘Wanneer komt de oude versie van jou terug?’ vroeg ze laatst. Ik was sprakeloos en voelde mij zelfs een beetje gekwetst. Ik ben namelijk nog steeds mezelf. Wel mét baby, lekkende tetten en ongekamde haren, maar ik ben nog steeds Josje.
Na zoveel pogingen om de draad weer op te pakken, weet ik niet of ik mijn kostbare energie nog wil steken in iemand die niet in mijn nieuwe wereld lijkt te passen. Ik merk dat ik me vaak leeg voel na onze gesprekken – of het gebrek daaraan – omdat het zo eenzijdig voelt. Het lijkt nu alsof ik de vriendschap in mijn eentje probeer te redden. En dan komt de vraag: moet ik dit nog wel willen? Is het tijd om haar los te laten? Moet ik het tijd geven of is het uiteindelijk beter voor iedereen als ik mijn energie ergens anders in steek? En hoe laat ik haar dat dan subtiel weten? Ik zit echt met mijn handen in het haar.”
Meepraten? Dat kan via onze Facebookpagina!
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
