Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Annemijn van groep 1/2 die hoorde dat Jane iedere avond wijn dronk met haar moeder.
Annemijn: “‘Ik drink elke avond een glaasje wijn met mama!’ Jane had het met zo’n grote grijns en blinkende oogjes gezegd, dat ik automatisch mee begon te lachen. ‘Nou, dat klinkt gezellig’, had ik luchtig geantwoord, terwijl ik haar jas hielp aantrekken. Maar ergens in mijn achterhoofd bleef het zinnetje hangen.
Thuis bleef het malen. Ze was vier. Vier! Natuurlijk, kinderen verzinnen van alles, halen dingen door elkaar, dramatiseren… dat wist ik ook wel. Maar wat als het geen verzinsel was? Wat als ik het wegwuifde en er bleek later toch iets aan de hand te zijn? De kans was klein, maar het knaagde. Ik besloot het niet te negeren.
Tijdens het tienminutengesprek een week later begon ik er voorzichtig over. Zo neutraal mogelijk: ‘Kinderen kunnen dingen soms anders beleven dan ze zijn, maar ik wilde het toch even navragen.’
De moeder van Jane barstte in lachen uit. Echt, tranen van het lachen. ‘Nee joh, ze krijgt soms een beetje rode Dubbelfris in een wijnglas. Omdat ze ook zo graag wilde ‘proosten’ als ik een glaasje wijn dronk. Ze vond het geweldig om net als mama een chique glas vast te houden. Maar dat was echt hooguit eens per week. Dan zetten we een muziekje aan, dronken we ‘wijn’ en aten we wat chips. Haar ultieme geluksmoment, denk ik.”
Ik moest zelf ook lachen. Wat een heerlijk kind. En wat een onschuldige, liefdevolle uitleg. Toch was ik blij dat ik het gevraagd had. Liever een keer te voorzichtig dan achteraf spijt.
En stiekem vond ik het eigenlijk wel heel charmant, zo’n mini-proostmoment met Dubbelfris en chips. Santé, Jane.”
Juf Maartje volgde een spoor van bloed in de klas en vond een leerling in elkaar gedoken in een hoekje. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Femke, die in de clinch ligt met haar zoon over zijn vervolgopleiding.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Leonie en Maarten waren altijd aan het kibbelen over geld. Om nog maar te zwijgen over de stress en haast en al het gedoe dat opvang en school opleveren. Ze besloten: hij zou stoppen met werken en voor de kinderen zorgen en zij ging fulltime werken.
Je zou denken dat zelfstandigheid bij je kind vooral komt door een heleboel taken en zelf overal over mag beslissen. Dat ze van alles zelf moeten doen, zelf moeten kiezen en zoveel mogelijk vrijheid krijgen. Maar verrassend genoeg werkt het juist andersom! Te veel keuzes en te veel zelf moeten beslissen kunnen kinderen juist overweldigen. […]
Elke generatie heeft zo z’n eigen stijl van ouderschap, maar de kloof tussen millennials en boomers is enorm. Boomers groeiden op met tough love: strenge regels, bijna geen schermtijd (want dat was er gewoon nog niet) en het idee dat kinderen zo snel mogelijk zelfstandig moesten worden. Nu hun kids zelf ouders zijn, kijken boomers […]
Huisdieren, ze zijn onderdeel van je gezin. Vaak zelfs eerder deel van jullie gezin dan je kinderen. Je houdt zielsveel van ze, maar soms drijven ze je zo tot waanzin dat je ze eigenlijk gewoon per direct bij het asiel wilt afzetten. Deze week Erna en de hond Zoran.