Eigen beeld
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Liz. Zij had een natuurlijke stuitbevalling.
Hoeveelste kindje: Tweede kindje
Welke termijn: 39+2
Duur van de bevalling: 2,5 uur
Waar: ziekenhuis
“Het was mijn tweede bevalling, dus ik wist gedeeltelijk wat me te wachten stond. Ik heb daarom geen extra cursus gedaan. Deze keer was het zo dat de baby drie weken voor de bevalling besloot te gaan draaien en in onvolkomen stuit lag. Dus ineens kon mijn relaxte plan van een thuisbevalling (ik was bij de eerste ook thuis bevallen en dat was nu weer het plan) worden geschrapt.
Onvolkomen stuitligging
Ineens was ik bezig met allerlei capriolen. Denk aan op de kop op een strijkplank liggen, op handen en voeten staan en met een handdoek mijn buik optillen en moxatherapie om de baby te laten draaien. Daarnaast stond er een afspraak in het ziekenhuis voor een versie (uitwendig draaien). Bij een stuitligging heb je ook ineens met het ziekenhuis te maken. Ik kon qua reisafstand uit twee ziekenhuizen kiezen, maar Tjongerschans heeft meer expertise met (natuurlijke) stuitbevallingen, dus die keuze was snel gemaakt.
Uitwendig draaien (versie)
De dag van de versie was aangebroken, eerst probeerden ze een kleine draai en vervolgens ook een grote draai, de andere kant op. Ik voelde de baby wel wat meeveren, maar ze schoot gelijk weer terug zodra de mogelijkheid er was.
Hoe verliep de bevalling?
Door de stuitligging moest ik ineens over hele andere dingen nadenken. Wilde ik er ook stagiaires bij en andere verloskundigen of gynaecologen? Want ja, een stuitbevalling komt minder vaak voor en is dus erg leerzaam. En ik moest ook nadenken over de risico’s die het met zich meebracht. Maar over de risico’s heb ik me nooit druk gemaakt, ik ging bevallen, dat kon ik, of de baby nou op de kop lag of niet. Die dag was ik nog tot laat bij vriendinnen geweest en tegen 0.15 uur stapte ik eindelijk in bed met, wat ik dacht, harde buiken. Wat ook niet zo wonderlijk was, want doordat ik mij de hele zwangerschap goed voelde, deed ik nog veel.
Ik lag onrustig in bed, krampen waarvan ik in m’n achterhoofd hield dat het weleens het begin zou kunnen zijn, máár, eerst nog maar even slapen. Tot ik rond 2.00 uur dacht “dit gaat niet meer, ik moet mijn man wekken”. Ik had het nog niet gedacht of een warme golf vulde het bed, mijn vliezen braken! Nu móest ik mijn man wel wekken. Omdat de baby in onvolkomen stuit lag en de vorige bevalling vlot was verlopen, moest ik gelijk het ziekenhuis bellen. Ook belden we mijn schoonouders, die zouden op onze oudste passen. De buren hadden aangeboden de te overbruggen tijd wel op te willen passen dus belden we hen. Maar zo laat namen ze natuurlijk de telefoon niet op. Dus belde mijn man aan in de hoop dat ze wakker werden, wat gelukkig zo was. Ik ging nog even plassen en daar gingen we, op naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen kreeg ik een rolstoel aangeboden van de nachtportier, maar hier moest ik niet aan denken, want ik mankeerde immers niks. Dus lopend naar de kraamafdeling, af en toe onderbroken door een wee die ik leunend tegen de muur wegpufte. Eenmaal ik mijn kamer aangekomen kreeg ik een infuus en lieten ze ons verder met rust. Ik ging onder de douche om de weeën op te vangen, ik had rugweeën, erg vervelend. Gelukkig kon mijn man ze goed wegdrukken met zijn vuisten op mijn onderrug. Ik ging nog even op bed liggen om wat te rusten, maar merkte dat de baby zich aandiende. Waar was iedereen nu ineens, werkte die rode knop wel?
Maar daar kwamen de verloskundige en gynaecoloog al aan. Ik mocht gaan persen. Hoe je bij een “gewone” ligging voornamelijk het hoofdje voelt (pff, die ring of fire!), voelde ik nu eerst de billen geboren worden, het was zo bijzonder. Bij elke perswee voelde ik dat de baby een stukje verder geboren werd. Het ging zo fijn en geleidelijk, zonder ring of fire en dat maakte dat ik het heel bewust meemaakte. In 11 minuten was ze er, onze dochter. Ik beviel op handen en knieën en kon haar zo zelf opvangen.”
“Prachtig. Toen ik eenmaal gewend was aan het idee dat dit als een risicobevalling werd gezien en ik dus in een ziekenhuis moest bevallen, was het prima. Het maakte de bevalling extra bijzonder, ik heb het veel bewuster meegemaakt en ben daar zó dankbaar voor.”
“JA! Ze is er, het is ons gelukt!”
“Erg positief, het ging vlot, dat was fijn. We kregen alle ruimte en privacy en er werd heel fijn met ons meegedacht en gecommuniceerd.”
“Je kan dit, óók als je denkt van niet. Die kracht die in een vrouw loskomt bij het bevallen is met niks te vergelijken, je weet echt niet half hoe sterk je bent.”
Benieuwd naar andere bevallingsverhalen? Hier lees je het verhaal van Marloes en Marleen.
Bevallingsverhaal Marloes: ‘Ik heb er lang op gewacht, maar ik kreeg op het nippertje mijn droombevalling‘
Bevallingsverhaal Marleen: ‘Haar hartje leek te stoppen, maar ik voelde intuïtief dat er niks aan de hand was’
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Chantal* heeft een hekel aan de zoons van haar nieuwe vriend.
Janna en haar gezin gingen voor het eerst met de auto op vakantie. Wat goed begon, eindigde helaas moe, hongerig en stinkend naar kots...
Juf Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Een onderzoeker heeft ontdekt welke zinnen je beter niet tegen je kind kunt zeggen, om ervoor dat zorgen dat het gaat luisteren.
Van blonde prins tot stoere boy-next-door: Xess Xava Sneijder (9) knipte z’n lange lokken af – en zette daarmee z’n hele Instagram op slot. Letterlijk.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Mieke keek in het dagboek van haar dochter.
