Beeld: Rianne Barger
In een wereld waarin je vooral de horrorverhalen over bevallen hoort, vond verloskundige en Kek-columnist Geke Born (@gekeborn) het de hoogste tijd voor tijd voor een tegengeluid: haar boek Goed bevallen, vol positieve bevallingsverhalen. Niet om een roze bril op te zetten, maar om te laten zien dat bevallen óók krachtig, liefdevol en mooi kan zijn – zelfs als het niet volgens plan gaat.
Het idee voor het boek ontstond eigenlijk al toen Geke met een mede-verloskundige in 2020 de podcast Zwanger & Zo begon. “In de spreekkamer geef je als verloskundige zó veel informatie, maar online verdwaal je als zwangere al snel in de jungle vol slecht onderbouwde adviezen of eenzijdige ervaringsverhalen. Er was geen podcast waar professionele informatie gemakkelijk te vinden was, zoals dat voor andere medische vakgebieden wel het geval was”, vertelt ze. In de podcast deelden ze allerlei verloskundige feitjes en informatie, tot Marlies Koers haar boek Dagboek van een verloskundige uitbracht. Het hoefde dus niet alleen informatief, dit werd ook goed ontvangen.
Zo sloegen ze met de podcast ook een andere weg in: niet alleen informatief, maar ook persoonlijker, zoals een kijkje in het leven van een verloskundige en bevallingsverhalen. Hier ging ook het balletje rollen voor het boek. Geke vroeg zich af waarom je eigenlijk veelal alleen de negatieve verhalen over bevallingen hoort. Vanuit haar werk weet ze dat dit allesbehalve klopt met de werkelijkheid. En ook elke oproep aan moeders om hun bevallingsverhaal te delen in de podcast, waar telkens weer honderden reacties op komen, laat juist zien dat het overgrote deel positief is. En toch maken we elkaar constant bang met negatieve verhalen, alsof elke bevalling eindigt met een trauma.
Geke vervolgt: “Er lijkt bijna een soort schaamte op te zitten om te vertellen dat je bevalling juist wél fijn is verlopen, omdat je dat haast niet durft te zeggen als een ander juist een nare ervaring heeft gehad. Terwijl: als je het moeders vraagt, zijn die positieve verhalen er zeker. En ook zeker niet alleen van vrouwen bij wie ‘alles volgens het boekje’ ging. Juist ook van vrouwen die veel medische hulp nodig hadden, interventies kregen, maar zich toch gezien en gehoord voelden tijdens hun bevalling. En dát zijn volgens mij de verhalen die verteld moeten worden.”
Met haar boek wil Geke meer balans brengen in het verhaal dat we elkaar vertellen over bevallen. “Eén op de vijf vrouwen in Nederland kijkt slecht terug op haar bevalling. Dat cijfer is veel te hoog. Maar laten we niet vergeten dat vier op de vijf vrouwen dat dus wél positief terugkijkt – en die verhalen mogen ook verteld worden. Begrijp me niet verkeerd, er moet zeker ruimte blijven voor moeders om hun nare bevalervaring te kunnen vertellen, maar dan liever bij een hulpverlener of iemand die specifiek ernaar vraagt en niet tegen een zwangere collega of buurvrouw, die daardoor angst krijgt voor bevallen.”
Zo ontstond de blauwdruk voor het boek. Geke sprak maar liefst 25 vrouwen met de meest uiteenlopende bevallingen, van een vaginale stuitbevalling, een tweelingbevalling, keizersnede, een bevalling in een asielzoekerscentrum, tot een draagmoeder en een lesbisch stel wat samen een kindje kreeg. Een heel palet aan verschillende ervaringen, met een gemene deler: de moeders kijken stuk voor stuk positief terug op hun bevalling.
Neem Seray, een alleenstaande moeder die ongepland zwanger raakte. Ongepland, maar niet ongewenst, al dacht haar vriend daar anders over. Hun relatie eindigde. Seray verdiepte zich in zwangerschap en bevallingen en haar wens was duidelijk: een zo natuurlijk mogelijke bevalling, zéker geen ziekenhuis. Uiteindelijk kreeg ze “de hele bingokaart vol”: een inleiding in het ziekenhuis, weeënopwekkers, ruggenprik, koorts, CTG-dipjes en uiteindelijk een keizersnede. Alles wat ze niet had gehoopt. En toch… kijkt ze er goed op terug. Doordat er goed werd uitgelegd wat er gebeurde en ze steeds inspraak had, voelde ze zich veilig en begrepen. Ze snapte het hoe, wat, waarom achter de interventies. Dat maakt het verschil. Seray is een van de 25 moeders die haar ervaring vertelt in het boek van Geke.
Het schrijfproces was intens, geeft Geke eerlijk toe. “Interviewen vond ik heerlijk, ik kan eindeloos naar bevallingsverhalen luisteren en ik vind niks leuker dan over mijn vak kletsen. Maar schrijven is echt een vak apart en dat heb ik gaandeweg moeten leren. Het ging met ups en downs. Je draagt een enorme verantwoordelijkheid: dit is iemands geboorte-ervaring, dat moet je goed verwoorden.” Met hulp van een uitgever en literair agent ging ze het avontuur aan. “Sommige bevallingsverhalen zijn wel acht keer heen en weer gegaan voordat iedereen tevreden was. Maar nu is het af en is het het zó waard geweest.”
Naast de verhalen van de moeders, vind je in het boek ook verloskundige weetjes, uitleg over medische ingrepen en eerlijke verhalen over hoe je je ná de bevalling kunt voelen. Bijvoorbeeld dat het heel normaal is om niet meteen hotel de botel te zijn, als het kindje op je borst wordt gelegd. Ook vind je in dit boek de tips van de moeders zelf terug, want het boek helemaal compleet maakt. “Het lezen van Goed bevallen is ook echt een manier om je voor te bereiden op je bevalling. Niet vanuit angst, maar juist voor vertrouwen in een goede afloop”, zegt Geke.
Vanaf 2 mei ligt Goed bevallen in de boekhandel en is het boek online te bestellen. “Ook als je niet zwanger bent, is het een heerlijk boek om te lezen – vol warmte, kracht en herkenning. De hartverwarmende verhalen zullen iedereen aanspreken.”
Benieuwd naar Geke’s columns? Die vind je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
