Beeld: Getty
Lieve (30) is moeder van Jan (3) en Dries (7 maanden). Tot voor kort was ze gelukkig getrouwd en had ze een heerlijk leven, tot haar man afgelopen Kerstmis totaal onverwacht zijn koffers pakte en vertrok. Op kekmama.nl schrijft ze openhartig over alles wat ze sindsdien doormaakt.
Vandaag komt mijn ex voor het eerst de kinderen ophalen. Gek als ik ben, check ik nog even mijn make-up en spuit ik nog wat parfum op, je weet maar nooit.
Blij ben ik als de deurbel gaat en ik zijn stem hoor. De vorige afspraak om de kinderen te zien, kwam hij niet opdagen. Gelukkig is hij er nu wel. Ik hoor hem de trap opkomen en het is net alsof hij nooit is weggeweest. Jan rent dolgelukkig naar hem toe ‘Papa, daar ben je weer’. Ook mijn ex oogt gelukkig en pakt onze jongste uit mijn armen. Dit moment, zoals het hele ritueel zich hiervoor mijn ogen afspeelt, heb ik duizendmaal gedroomd. Hij gelukkig, Jan gelukkig, Dries gelukkig en ik ook gelukkig.
Al snel maakt hij aanstalten te vertrekken. Als Jan vraagt waar ze gaan zwemmen kijkt mijn aanstaande ex mij verschrikt aan. ‘Zwemmen?’. Tijdens het gesprek bij de mediator hebben we het gehad over de invulling van deze dag. Ik had hem zelfs twee dagen geleden nog een appje gestuurd met de vraag of ik de tas moest inpakken voor kinderen of dat hij dat zelf wilde doen. Waar kwam dit nou weer vandaan?!
De moed zakt me in de schoenen. Hoe gelukkig ik net nog was, zo down ben ik nu. Tegenover mij staat de man waar ik zielsveel van hou, op het punt met ónze kinderen te vertrekken om wat ‘quality time’ met elkaar door te brengen. Wat een oneerlijke wereld! Ik wil niet scheiden! En omdat meneer dat wel wil moet ik nu, vrijwillig en wel, mijn kinderen meegeven. Zak!
Uiteindelijk vertrekken ze. Zwemmen zullen ze en als ik hem nog even herinner aan het feit dat we in ieder geval aan de oudste moeten uitleggen hoe de situatie is, zegt hij ‘ik wil het voorlopig nog even niet vertellen, maar genieten van vandaag en kijken wat het brengt’.
Deze man drijft mij tot waanzin. Van moed in de schoenen naar vlinders in mijn buik. Kijken wat vandaag brengt… Zal hij bedoelen: ‘Kijken wat vandaag brengt en vanavond lig ik weer gewoon naast je omdat je de liefste vrouw ter wereld bent en mij de leukste kinderen ever hebt gegeven?’ De rest van de middag ben ik in opperbeste stemming en dagdroom ik hoe de avond zal verlopen. Kaarsjes, wijntje…
Als hij een half uur te vroeg de kinderen afzet zie ik bij binnenkomst al dat hij er helemaal doorheen zit. Meer dan ‘We hebben het leuk gehad en Jan heeft McDonald’s op’ komt er niet uit.
Marco Borsato wist het 23 jaar geleden al: de meeste dromen zijn bedrog.
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Mieke van Dam (31) zit bepaald niet stil. Tussen de luiers, speeltuinbezoekjes en nachtelijke knuffels door creëerde ze Eau de Mique: een wasparfummerk dat draait om herinneringen, rust en een vleugje luxe in de chaos van het moederschap. Wij spraken Mieke erover.
Denk je dat knuffels alleen voor kinderen zijn? Think again. Steeds meer volwassenen geven toe: ze slapen met een knuffel. En dat is niets om je voor te schamen. Sterker nog, het is goed voor je nachtrust en je mentale gezondheid.
