Beeld: Canva
Je kind z’n kamer laten opruimen voelt soms alsof je een kat belastingaangifte probeert te laten doen: onmogelijk. Toch is leren opruimen meer dan alleen netjes zijn. Het gaat om zelfvertrouwen, verantwoordelijkheid en een beetje “dit is mijn plekje en ik zorg er goed voor”-gevoel.
En ja, zelfs het grootste rommelkontje kan het leren — met een beetje geduld, wat humor en een slimme aanpak.
“Ruim je kamer op!” betekent iets héél anders voor een peuter dan voor een tiener. Voor de één is dat knuffels in een mand mikken, voor de ander betekent het de was in de mand en het bed netjes maken. Hou het klein. Bij jonge kinderen gaat het vooral om simpele taakjes zoals boekjes terugzetten, sokken bij elkaar zoeken of zelf hun troep in de prullenbak gooien. Geen perfectie nodig — het gaat om het begin. Worden ze ouder? Dan kun je langzaam uitbreiden. Tieners kunnen prima een wasje sorteren of hun bureau afnemen.
Tip: bij jonge kinderen doet een klusjeskaart met stickers wonderen. Vier de inzet, niet het resultaat. Een scheve dekbedhoes is ook een poging tot bed opmaken. Het gaat om het gevoel: “Hé, ik kán dit!”
“Ruim je kamer op” is voor veel kinderen even vaag als “maak jezelf nuttig”. Dus: maak het concreet. Denk aan een opruimposter voor kleintjes: blokken in de bak, boeken op de plank, deken op bed. Voor grotere kinderen werkt een checklist geweldig — het afvinken geeft overzicht én voldoening. Routine = rust. En als het iedere keer ongeveer hetzelfde gaat, wordt het vanzelf een gewoonte. Lang leve herhaling.
Kamer opruimen hoeft geen straf te zijn. Maak er een spel van: wie ruimt het snelst op? Zet een timer. Of draai hun favoriete muziek en doe een opruim-dansje. Maak er een missie van: “Red de speelgoedbeesten vóórdat de lavavloer ze bereikt!”
Laat ze zelf meebeslissen: waar wonen de knuffels? Welke mand is voor de boekjes? Dat gevoel van zeggenschap zorgt voor trots — en minder chaos. Win-win. Een kleine beloning helpt ook. Iets kleins, zoals een chillmomentje op bed met een boekje of een extra verhaaltje.
Een kamer die makkelijk op te ruimen is, scheelt de helft. Denk aan lage bakken, duidelijk gelabelde planken en manden die ze zélf kunnen bereiken. Minder is ook écht meer: minder speelgoed = minder rommel. En het geeft overzicht, zodat opruimen niet als een berg voelt. Slim opbergen = slim leren opruimen.
Geen preken of straf. Gewoon duidelijke gevolgen. Een schone kamer? Dan komt er schermtijd, een speeldate of iets anders leuks. Geen schone kamer? Dan wacht dat leuks nog even. Niet boos, gewoon logisch. Kinderen leren razendsnel als de link tussen oorzaak en gevolg helder is: “Als je opruimt, gaan we een spelletje doen.”
Als jij je eigen slaapkamer laat ontploffen, is het lastig uitleggen waarom zij netjes moeten zijn. Laat ze zien dat iedereen z’n eigen plekje bijhoudt. En ruim af en toe samen op. Niet als ‘redding’, maar als teamgevoel. Praat mee tijdens het opruimen: “Nu vouw ik de deken, dan leg ik de boekjes op de stapel…” Zo leer je ze denken in stappen — en dat kunnen ze dan later zelf.
In het begin doe je het samen. Logisch. Daarna laat je het langzaam los. Geef ze het vertrouwen om het alleen te doen, ook als het niet perfect is. Niet meteen alles overdoen, dat demotiveert. Laat ze trots zijn op hun aanpak. Vergeet niet: dit is leren voor het leven. Niet voor het perfecte Pinterest-kamertje.
Soms gaat het vlekkeloos, soms wil je gillend de deur dichttrekken. Het hoort erbij. Blijf er relaxed en duidelijk in. Opruimen is geen eenmalige actie, maar een gewoonte. Een skill. Een levenstool. En dáár doe je het voor.
Ze was het geluid van haar eigen stem zat, zegt ze. En dus bedacht deze moeder een manier om haar kinderen te leren opruimen, zonder zelfs maar haar mond open te doen. Hoe ze dat doet, lees je hier.
Bron: Pregnancy & Newborn
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Je kinderen laten je regelmatig versteld staan, toch? Vaak op een positieve manier, maar soms ook op een… wat minder positieve manier. Mira maakte het mee tijdens de eindexamens van haar dochter.
Toen Ariane beviel van haar eerste kind, dacht ze één ding zeker te weten: de kraamweek zou haar redding zijn. Lekker cocoonen met haar baby, de kraamzorg die de boel draaiende hield, thee bracht, de was deed, misschien zelfs een keer een boterham met hagelslag smeerde. Spoiler: het liep iets anders.
Ellen (39) ging op zonvakantie met haar gezin, maar een puber met acrobatische ambities gooide roet in het eten. De bestemming werd de eerste hulp.
Sommige kinderen kunnen van een gesmolten ijsje of een scheef gestrikte veterschoen een heus Grieks drama maken. Krijg je spontaan zin om auditie voor GTST aan te vragen zodra je peuter huilt omdat je haar boterham in tweeën hebt gesneden, dan is de kans groot dat er een drama queen in de dop in huis […]
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (4 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
