Je hebt het vast weleens meegemaakt. Je 5-jarige wil nú die auto in de speelgoedwinkel, je zegt nee, en binnen drie seconden lig je in de vuurlinie van een Oscar-waardige driftbui. Hoe komt het dat sommige kinderen lijken te denken dat de wereld om hun draait? En belangrijker: wat doe je eraan zonder zelf een paniekaanval te krijgen? Een psycholoog heeft dé tip.
Lees verder onder de advertentie
Nog een voorbeeld: het speeltje van je kind is kapot en haar eerste reactie is: “Dan kopen we toch een nieuwe?” En een broodje meenemen naar het pretpark is voor jouw kleine prins niet goed genoeg. Hij wil een patatje en een ijsje en ook nog een cadeau uit het winkeltje, want dat krijgt hij altijd. Je vraagt je misschien weleens af of je een verwend kind hebt gecreëerd, terwijl je niets liever wilt dan dat je kind respectvol en dankbaar is.
Lees verder onder de advertentie
Frustratie voelen
Volgens Dr. Becky Kennedy, dé opvoedgoeroe van het moment, betekent verwend gedrag niet dat deze kinderen ook verwend zijn. “Het betekent niet dat je kind slecht is of dat jij een slechte ouder bent”, zegt ze. Het gaat er volgens haar om dat ze het gewend zijn om die frustratie niet hóéven te voelen omdat ze het gewend zijn om hun zin te krijgen (want: dan voorkom je een driftbui). Als ze niet meteen krijgen wat ze willen, voelt dat voor hen als een onrecht dat schreeuwt om vergelding.
Lees verder onder de advertentie
En dat komt dus omdat we – oeps – soms iets te hard ons best doen om ze gelukkig te houden. We ruimen obstakels uit de weg, lossen hun problemen op, doen er alles aan om die driftbui in de supermarkt te voorkomen en voordat je het weet, verwachten ze dat alles altijd moeiteloos verloopt. Dat werkt prima, totdat de realiteit (lees: geen koekje) toeslaat.
Ja! Volgens Dr. Becky wel. Haar ultieme tip? Leer je kind dat frustratie een normaal onderdeel van het leven is én dat ze ermee kunnen omgaan. Na verloop van tijd bouwt dit veerkracht, zelfvertrouwen en emotionele regulatie op. Hoe?
Erken hun gevoelens: “Ik zie dat je overstuur bent, dat is echt moeilijk.”
Bevestig die worsteling: “Het is logisch dat je gefrustreerd bent.” Zo leren ze dat frustratie normaal is en dat gevoel er ook mag zijn.
Weersta de neiging om in te springen: laat ze worstelen met het probleem in plaats van het voor ze op te lossen.
En wees zelf een zenmeester – Jij boos = zij boos. Dus hoe moeilijk het ook is, blijf kalm (of fake het heel goed).
Kortom, een beetje frustratie is goed voor ze. En voor jou. Want nu is het even doorbijten, maar later een kwaliteit waar ze veel aan hebben. Good luck, mama!
Ook benieuwd hoe je verwend gedrag kunt herkennen bij je kind? Wanneer gaat het te ver? Je leest het hier.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).