“Samen spelen, samen delen”, hoeveel keer heb jij dat inmiddels al geroepen? (378 keer, iemand?) Kinderpsycholoog Dr. Siggie vertelt wat je het beste kunt zeggen als jouw kind steeds speelgoed afpakt van andere kinderen.
Lees verder onder de advertentie
Kinderen zijn nu eenmaal impulsieve wezens en denken vaak in de zandbak: “Ik wil dat schepje nù hebben!” Gevolg: voordat je weet heeft je kind het schepje al uit de handen getrokken van een ander kind en zit je met een huilend vriendje.
Je bent misschien geneigd om boos en streng te zeggen: “Stop daarmee! Dat is niet aardig van je! We pakken geen speelgoed van anderen kindjes af!” Maar dan begint je kind van schrik of boosheid ook te huilen en dat is ook niet wat je wil (of wat helpt). Wat kun je dan het beste wel doen?
‘Mag ik ook een keer?’
Psycholoog Siggie Cohen geeft dagelijks advies als dr. Siggie op Instagram. Ze deelt deze veelvoorkomende situatie in een post op haar feed. De psychologe legt uit: je kind is jong, impulsief en direct. Als ze iets willen dan willen ze het ook meteen. Het zit ‘m in het aard van het beestje. Zeker als je kind de peuter- of kleuterleeftijd heeft. Wat kun je in deze situatie het beste doen?
Lees verder onder de advertentie
Rustig en doortastend reageren
Als ouder kun je volgens Dr. Siggie het beste rustig, doortastend en zonder paniek reageren met het volgende: “Ik zie dat je dat speeltje wil. Het ziet er ook leuk uit! We kunnen het niet pakken, ook al willen we ermee spelen.” Terwijl je het rustig uit de hand van je kind pakt en het teruggeeft aan het andere kind. Vervolgens zeg je: “Misschien kunnen we vragen of we er ook mee mogen spelen, als zij er mee klaar zijn. Je kan dan vragen: Mag ik ook een keer?”
Lees verder onder de advertentie
Verwacht nu niet dat je kind netjes en braaf je nazegt. Dat is ook niet nodig. Op dit moment is het vooral belangrijk als ouder dat je voordoet hoe directe communicatie werkt en hoe je problemen oplost, aldus Dr. Siggie. Natuurlijk zijn dit geen toverwoorden en kan het nog steeds zo zijn dat je kind boos of verdrietig is. Dat is oké, dat mag je ook zeggen tegen je kind.
Niet haasten
“Ik weet dat het moeilijk is en dat je er misschien boos over bent. Soms moeten we wachten. Dat is ook lastig.” Wanneer je deze woorden zegt kun je je kind oppakken of een knuffel geven om hem te troosten. Maar het is niet nodig om hem meteen af te leiden of door gevoelens heen te haasten. Je kan de situatie afsluiten door te zeggen: “Als je klaar bent om verder te gaan, waar wil je dan mee spelen? Misschien van de glijbaan?”
Lees verder onder de advertentie
Voorbeeldgedrag
Wat is de belangrijkste les die we kunnen trekken uit deze situatie? Volgens Dr. Siggie is dat je in plaats zegt tegen je kind “Dat is niet aardig!” wat voor een jong kind nog te abstract is, geef je ze een duidelijke en directe uitleg over wat ‘aardig zijn’ eigenlijk kan betekenen. Je geeft het goede voorbeeld door de stappen te volgen die je kind kan nemen, waarbij je zijn gevoelens toelaat, maar niet zijn gedrag goedkeurt. Zo simpel kan ‘aardig zijn’ dus ook uitgelegd worden.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.