Beeld: Canva
Stel je voor: een eicel die ooit een gewone huidcel was. Klinkt onmogelijk, toch? Amerikaanse onderzoekers hebben het voor elkaar gekregen.
Dit zou ooit een wereld kunnen openen voor mensen die moeite hebben om kinderen te krijgen of zelfs voor homostellen die genetisch verbonden ouders willen zijn.
Wetenschappers van de Oregon Health & Science University in Portland verwijderden eerst de kern van een eicel en plaatsten daar het DNA van een menselijke huidcel in. In die kern zit de complete genetische code van de mens. Omdat een huidcel al een volledige set chromosomen bevat, 23 van de vader en 23 van de moeder, zou je eindigen met dubbel zoveel chromosomen. Hun oplossing: een proces dat ze mitomeiosis noemen, waarbij de nieuwe eicel ongeveer de helft van de chromosomen afstoot. Vervolgens kan de eicel bevrucht worden met een zaadcel.
Van de 82 eicellen die op deze manier werden bevrucht, groeide 9 procent uit tot een klompje cellen, het begin van een embryo. Deze embryo’s werden zes dagen op kweek gezet, het maximale aantal dagen voordat ze in een baarmoeder geplaatst zouden kunnen worden. Maar alle embryo’s vertoonden afwijkingen, dus de techniek is nog lang niet perfect. Experts verwachten dat het minstens tien jaar duurt voordat het in vruchtbaarheidsklinieken kan worden toegepast.
Het potentieel is echter enorm. Zo zou DNA van een vrouw zonder gezonde eicellen in een gezonde eicel geplaatst kunnen worden, zodat zij alsnog een kind kan krijgen dat genetisch van haar is. Voor homostellen is het ook veelbelovend: een embryo kan ontstaan met huidcel-DNA van een man in de eicel, bevrucht door de zaadcel van zijn partner. Embryoloog Sebastiaan Mastenbroek van het Amsterdam UMC noemt het een enorme stap: “Het is nu echt nog sciencefiction, maar dit soort technieken gaan er komen.”
Het onderzoek ligt politiek ook gevoelig. In Nederland mag volgens de embryowet alleen worden gewerkt met embryo’s die overblijven na ivf-behandelingen. VVD en D66 pleiten voor onderzoek met kweek-embryo’s, maar andere partijen vrezen een glijdende schaal richting designerbaby’s.
Mastenbroek benadrukt dat het onderzoek juist bedoeld is voor wensouders die moeilijk zwanger worden, zoals vrouwen na kankerbehandelingen of boven de 40 met minder kwalitatieve eicellen:
“Daar zullen weinig mensen op tegen zijn. Pas als je het onderzocht hebt, weet je of het effectief en veilig is. Dan kun je het debat ook van de juiste informatie voorzien.”
Fertiliteitsartsen vertellen rond je welke leeftijd 90 procent van de eicellen al is afgestorven. Je leest het hier.
Bron: BBC, NOS
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
We doen ons best. De dagen zijn lang, de nachten met een beetje pech nog langer. We rennen van broodtrommels naar werkmail, poetsen neuzen en rapen vieze sokken op.
Het ging de afgelopen tijd niet bepaald van een leien dakje voor Tatiana, die we nog kennen van Meer dan verwacht. De alleenstaande moeder van Faith, Charity en Hope belandde in een diep dal.
George Foreman noemde ooit al zijn vijf zonen George. Maar de familie Butts uit Virginia dacht: dat kunnen wij nóg beter. Niet alleen kregen hun zoons variaties van dezelfde naam, ook hun dochters werden erbij betrokken. Het resultaat?
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week het dilemma van de 36-jarige Lourdes die niet weet wat ze moet doen met de angst van haar kleuter. Haar zoontje is namelijk erg bang in de auto.
Oke, luister: trauma uit iemands jeugd is geen verhaal dat stopt bij de ouder zelf. Onderzoek laat zien dat wat een moeder als kind heeft meegemaakt, weldegelijk doorwerkt in hoe haar kinderen zich voelen, gedragen en zelfs presteren op taal en rekenen.
Als het niet goed lijkt te gaan met je kind, kan je er wakker van liggen. Zoals Elza, die twijfelt of het op school wel goed gaat met haar zoon. Wordt hij gepest? Is hij hoogbegaafd? Waarom heeft hij het niet naar zijn zin?
