Sophie Milzink: ‘Na iedere hormoonkuur en toch weer negatieve test was ik van slag’

Sophie Milzink Kiki Rigters (Kee & Kee)
Kimberley van Heiningen
Kimberley van Heiningen
Leestijd: 3 minuten

Sophie Milzink is inmiddels ruim 41 weken zwanger en ready to pop. Maar zwanger worden was voor haar niet vanzelfsprekend door het polycysteus ovarium syndroom (PCOS). Aan Kek Mama vertelt ze openhartig wat de impact daarvan was.

Lees verder onder de advertentie

Sophie: “Die diagnose had ik al voordat onze kinderwens speelde. Ik kon zo maanden niet ongesteld worden of dan opeens weken achter elkaar. De dokter had toen al wel gezegd: ‘Als je een kinderwens hebt, kun je bij ons aankloppen voor hulp.’

Hormoonkuur

Met een hormoonkuur zou ik dan een regelmatige eisprong hebben en konden we het gericht gaan proberen. Dat was fijn, dat ik dat aan de voorkant wist. Toch duurde het, door de wachtlijsten en medische testen, nog best even voordat we met het traject konden starten. Van tevoren dacht ik: ik ben jong, dus het is prima als het een jaar of langer duurt voordat ik zwanger ben. Maar ik heb gemerkt dat zodra je begint met proberen, het er in je hoofd al is.

Lees verder onder de advertentie

Niet zo makkelijk

Het gekke is: je hele leven leer je dat je vooral moet voorkomen zwanger te worden. Probeer je zwanger te worden, dan merk je pas dat het helemaal niet zo makkelijk is. Het is absoluut geen gegeven dat het lukt. Je bent er zo klaar voor, het kindje is zo welkom. Ik zag mezelf al met de baby, alleen die baby was er nog niet. Na iedere hormoonkuur en toch weer negatieve test was ik van slag. Ik rouwde toch om iets wat er nog niet was.

Lees verder onder de advertentie

Op Lowlands vorig jaar dacht ik dat ik zwanger was. De test gaf een heel licht streepje, maar dit bleek een chemische zwangerschap te zijn. Daar was ik goed ziek van – lichamelijk, maar ook mentaal.

Tekst gaat verder onder de foto.

Niet het einddoel

Door de hormonen had ik vaak mental breakdowns en iedere cyclus kreeg ik er meer klachten bij. Na zes pogingen was het raak. De keer dat ik me prima voelde en dus dacht: het zal wel niet, bleek ik zwanger te zijn. In mijn hoofd was dat het einddoel, maar toen begon het eigenlijk pas. Ik was zo blij dat het was gelukt, maar ook bang voor alles wat nog mis kon gaan. Ik besefte toen pas hoe fragiel die eerste fase is. Hoe verder ik kom, hoe relaxter ik ben.”

Lees verder onder de advertentie

Sophie vertelde eerder al hoe ze van echo naar echo leefde telkens van het ergste uitging. Je leest het hier.

Dit interview komt uit de Kek Baby x Etos special.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken

Facebook Twitter Whatsapp E-mail