Ilse Warringa: ‘Mijn dochter heeft een week niet tegen me gepraat’

Illustratie bij: Ilse Warringa: ‘Mijn dochter heeft een week niet tegen me gepraat’ Foto: Getty Images
Kimberley van Heiningen
Kimberley van Heiningen
Leestijd: 3 minuten

Actrice Ilse Warringa is momenteel te zien in de Netflixserie Voetbalouders. Een serie die ze bedacht en schreef vanuit eigen ervaring. Als voetbalmoeder kan ze namelijk ook nét iets te enthousiast zijn langs de zijlijn.

Lees verder onder de advertentie

Voetbalouders laat op komische én confronterende wijze zien hoe fel en fanatiek ouders zich kunnen gedragen langs de lijn. In een interview met Mezza (AD) zegt ze: “Ik wil gedrag laten zien, ik vind het vooral leuk om ze een spiegel voor te houden. En te laten zien wat er kan gebeuren als die ouders zich te veel laten gaan, en dat de kinderen daar altijd de dupe van worden: die ouders vergallen hun plezier.” Ze vervolgt: “Het is ook een maatschappelijk probleem: de KNVB buigt zich er zelfs over, er zijn clubs die lolly’s uitdelen zodat ouders minder gaan schreeuwen. De bemoeienis van ouders slaat door, dat is echt iets van de laatste tijd.”

Lees verder onder de advertentie

Zelf groeide ze op in een hele andere tijd. “Mijn ouders kwamen echt niet altijd kijken bij mijn volleybalwedstrijden. Ze leefden wel mee met de stand, maar het was míjn hobby: dat vonden ze leuk voor mij, niet voor zichzelf. Vroeger hadden ouders misschien meerdere levens: dat van zichzelf, en van hun kind. Nu loopt dat door elkaar en houden ze hun kinderen in de gaten met tracking-apps waarmee ze iedere scheet van hun kinderen volgen – dat doe ik godzijdank niet.” Ilse gunt haar kinderen zoveel mogelijk vrijheid, iets wat ze zelf als kind ook heerlijk vond.

Iets te enthousiast

Toch is Ilse zelf ook wel eens iets te enthousiast langs de zijlijn. Een paar jaar terug kreeg ze zelfs een schreeuwverbod. “Nu ze wat ouder zijn houd ik me meer in, anders wordt het gênant. Maar ik ben nog steeds van het enthousiast aanmoedigen. Zoals afgelopen zondag nog, bij mijn zoon. Toen ze 3-2 voorstonden was ik na het derde doelpunt zo’n moeder die schreeuwt: ‘Kom op jongens, jullie gaan winnen, het zit erin!’ Op een gegeven moment werd ik zelfs nagedaan door de jongens van de tegenpartij – dat hoorde ik heus wel. Ik ben gewoon ontzettend blij als we winnen, maar kan me ook vreselijk opwinden als we onterecht verliezen.” Of die keer dat haar toen 15-jarige dochter onderuit getrapt werd op het veld en huilde. “Ineens zag ik mezelf over het hek klimmen en naar mijn dochter rennen. Op het moment dat mijn dochter mij het veld op zag stormen, stopte het huilen onmiddellijk. Ze schaamde zich kapót en heeft een week niet tegen me gepraat.” Dankbaar materiaal voor de serie; de scene zit namelijk in aflevering twee.”

Lees verder onder de advertentie

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken