Hoezo, twee weken op een camping in de Ardèche? Je kunt ook de kinderen oppakken en met ze op reis gaan. “Toen we de deur van ons huis in Amsterdam achter ons dichtrokken, voelde dat als een bevrijding.”
Irene (37) reist met Daan (35) en dochters Roos (4) en Veerle (2) door Azië.
“Toen ik studeerde liep ik een paar keer stage in het buitenland. Daan en ik hebben elkaar in Marokko ontmoet. Je begrijpt: we zijn gek op reizen. Het plan er een jaar tussenuit te gaan groeide na de komst van onze jongste dochter. We dachten: we gaan als Veerle een jaar is, en Roos nog niet leerplichtig. We hadden flink gespaard en ik wilde al een tijdje ander werk. Dit was het aangewezen moment.
Maandenlang waren we bezig met de voorbereiding: ons huis leegmaken om te verhuren, abonnementen opzeggen, uitzoeken welke reisverzekering de beste was en welke vaccinaties we nodig hadden. De dag voor vertrek kon ik haast niet geloven dat het echt zover was. Ik was zenuwachtig, maakte me zorgen over de kinderen. Maar ik wist ook: we moeten dit gewoon doen.
Lees ook
‘Tijdens onze vakantie in Thailand besloten we er een wereldreis te maken’ >
We zijn nu acht maanden op reis. Het was gek ineens geen verplichtingen meer te hebben. In Nederland werkte ik altijd naar iets toe: een afspraak, een deadline. Het duurde drie maanden voordat die adrenaline was weggeëbd. Elk land is anders, het is altijd even aftasten. Je maakt beginnersfouten. Daan en ik houden van koffie, maar voor een goeie kop cappuccino betaal je in Azië net zo veel als voor een maaltijd. Dat doen we dus niet meer, we houden ons aan een strak budget.
Ook aten we in het begin in toerististententjes omdat de lokale restaurants ons onhygiënisch leken en we bang waren ziek te worden. Nu weten we: bij die tentjes eet je het lekkerst en goedkoopst, en het eten is er vers. Verder leerden we het rustig aan te doen. In de eerste maanden sleepten we de kinderen van hot naar her. Daar werd niemand vrolijk van. Maar je hoeft niet iedere tempel te zien. Nu hebben we een rustig reistempo en gaan we ook naar een dierentuin, speeltuin of een dag naar het strand.
Soms ben ik een beetje reismoe. Dan mis ik mijn werk, op een terrasje met een vriendin iets drinken. Aan de andere kant geniet ik volop van het samenzijn en de vrijheid. Ter plekke bekijken we onze route, hooguit boeken we van tevoren een hotel. Ik zou er stress van krijgen als elke minuut was vastgelegd. Nu blijft er ruimte over voor onverwachte belevenissen.
Zo hoorden we over Rabbit Island in Cambodja, een idyllisch eilandje zonder internet dat maar vier uur per dag stroom heeft. We boekten er een hutje en zijn er uiteindelijk een week gebleven, zo mooi vonden we het. Echt een hoogtepunt. Toen we de deur van ons huis in Amsterdam achter ons dichtrokken, voelde dat als een bevrijding. Ik had een enorme smile op mijn gezicht. En die is niet meer weggegaan.”
Volg Irene en haar gezin op Instagram via @dimsumkiddoclub
Dit verhaal is er één van een interviewserie in het Kek Mama Zomerboek 2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.
