Juf Kiet is een juf waar je blij van wordt. Ze is streng op de juiste momenten, maar lijkt ook precies te weten wat een kind voelt. Geloof ons, de documentaire De Kinderen van juf Kiet over Kiet Engels en haar klas van vluchtelingen is de moeite waard.
Lees verder onder de advertentie
Juf Kiet geeft les op basisschool Het Palet in het Brabantse dorp Hapert. Aan deze heldin de taak om 25 vluchtelingenkinderen te laten wennen aan het leven van een Nederlandse basisschool. In haar klas zitten kinderen van zes jaar, maar ook jongens en meiden met een leeftijd van twaalf jaar. Ze leren de Nederlandse taal lezen en schrijven. En vooral hoe je samen met elkaar omgaat en problemen oplost. “Dat is een vaardigheid die veel van hen nooit hebben geleerd”, aldus juf Kiet aan het Brabants Dagblad.
Lees verder onder de advertentie
Gezelligheid samen
Voor de documentairemakers Petra Lataster-Czisch en Peter Lataster was het precies waar ze zochten. Een half jaar lang volgden ze de migrantenklas. De prachtige film laat meer zien dan een strenge juf en het integreren van jonge migranten. Het gaat ook over kalverliefde, de kleine dingen die voor een kind de hele wereld betekenen, de totstandkoming van een pester, het niveau van de lesstof niet aankunnen en de gezelligheid samen.
Lees verder onder de advertentie
Ruimte voor emotie
De oorlogstrauma’s waar enkele kinderen soms over vertellen, voegen een extra laag toe aan de kleine momenten. “We zijn hier om te leren. We helpen elkaar, maar er is zeker ook ruimte voor emotie,” aldus juf Kiet. De documentaire laat buiten het schoolpersoneel geen volwassenen zien. Daardoor ligt de focus op de kinderen en kun je goed zien dat die al heel veel hebben meegemaakt en nu opnieuw hun leven oppakken.
Lees verder onder de advertentie
De kinderen van juf Kiet draait in 20 bioscoopzalen in Nederland.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.