Beeld: still YouTube/HERRIE film & tv
Juf Kiet is een juf waar je blij van wordt. Ze is streng op de juiste momenten, maar lijkt ook precies te weten wat een kind voelt. Geloof ons, de documentaire De Kinderen van juf Kiet over Kiet Engels en haar klas van vluchtelingen is de moeite waard.
Juf Kiet geeft les op basisschool Het Palet in het Brabantse dorp Hapert. Aan deze heldin de taak om 25 vluchtelingenkinderen te laten wennen aan het leven van een Nederlandse basisschool. In haar klas zitten kinderen van zes jaar, maar ook jongens en meiden met een leeftijd van twaalf jaar. Ze leren de Nederlandse taal lezen en schrijven. En vooral hoe je samen met elkaar omgaat en problemen oplost. “Dat is een vaardigheid die veel van hen nooit hebben geleerd”, aldus juf Kiet aan het Brabants Dagblad.
Voor de documentairemakers Petra Lataster-Czisch en Peter Lataster was het precies waar ze zochten. Een half jaar lang volgden ze de migrantenklas. De prachtige film laat meer zien dan een strenge juf en het integreren van jonge migranten. Het gaat ook over kalverliefde, de kleine dingen die voor een kind de hele wereld betekenen, de totstandkoming van een pester, het niveau van de lesstof niet aankunnen en de gezelligheid samen.
De oorlogstrauma’s waar enkele kinderen soms over vertellen, voegen een extra laag toe aan de kleine momenten. “We zijn hier om te leren. We helpen elkaar, maar er is zeker ook ruimte voor emotie,” aldus juf Kiet. De documentaire laat buiten het schoolpersoneel geen volwassenen zien. Daardoor ligt de focus op de kinderen en kun je goed zien dat die al heel veel hebben meegemaakt en nu opnieuw hun leven oppakken.
De kinderen van juf Kiet draait in 20 bioscoopzalen in Nederland.
Bronnen: de Volkskrant en Brabants Dagblad
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Iedere moeder kent ‘m: die ene vader op het schoolplein die áltijd een grap paraat heeft, met iedereen een praatje maakt en stiekem misschien bijna een beetje té charmant is. Is het toeval? Nee hoor, de sterren hebben er een handje in.
Vanaf volgend jaar last Soundos El Ahmadi een pauze in.
Onze dochters grootbrengen die lekker in haar vel zit en stevig in haar schoenen staat: dat is wat we allemaal willen, toch? Alleen… de meeste van ons hebben zelf niet zo’n moeder gehad die met zelfvertrouwen in de spiegel keek en zei: “Yes, dit ben ik – vanbinnen én -buiten prachtig.”
Of je nu alweer bijna een week de schoolbammetjes zit te smeren (Zuid), al dan niet reikhalzend uitkijkt naar aankomende maandag (Midden) of nog even vakantie hebt (Noord): die zes weken durende zomervakantie is voor – bijna- iedereen voorbij. En ieder jaar is het weer de vraag: was het te lang?
