Beeld: Canva
Een huisdier voor je kind, doen we het of doen we het niet? Voor veel ouders is het een vraagstuk. Deze ouders geven hun eerlijke mening over hun huisdier, aangevuld met expertise van Purina. De algemene deler? Het is een mix van “aaaaw wat lief” en “hoe óntzettend veel meubels zijn er aangevreten?”. En dat allemaal in de naam van liefde, ontwikkeling en spel.
Angela: “Ik zag het al weken aan mijn 5-jarige dochter Mila. Ze kwam steeds stiller thuis van school. Eerst dacht ik dat het de leeftijd was, maar toen ze op een middag in tranen haar tas in de gang smeet en riep dat ze nooit meer naar school wilde, wist ik genoeg: er was iets aan de hand. Na lang graven kwam het eruit: ze vond het moeilijk om vriendjes te maken in de klas en was daarom vaak alleen. Mila is een zacht en verlegen meisje. Op iemand afstappen en vragen of ze samen wilde spelen, lukte haar niet. Dat merkten we buiten school om ook al. Daardoor viel ze vaak buiten de groep, zo ook op school. Ik vroeg wat haar zou helpen. En ze zei heel zacht: ‘Een poes, die altijd mijn beste vriend is.’ Dus kwam Pip. Een klein wit katje dat vanaf dag één besloot dat Mila haar hele wereld was. Pip wachtte bij de deur als Mila thuiskwam. Ze sliep bij haar in bed. En als Mila verdrietig was, kroop Pip zo dicht tegen haar aan dat het leek alsof ze haar wilde opvullen met warmte. En het werkte. Mijn dochter leefde weer op. Praatte in de klas over haar Pip, wat het ijs een beetje brak. Voor ik het wist kwam er een meisje spelen omdat ze zo nieuwsgierig was naar het poesje en had Mila ineens een vriendin. Ze is zó veranderd. Dit hebben we echt aan Pip te danken.”
De experts van Purina zeggen precies dit: een huisdier biedt kinderen troost en emotionele veiligheid. Knuffelen en aaien verlaagt stress en verhoogt serotonine en dopamine: de stofjes die zorgen voor positieve gevoelens. Voor een kind dat het moeilijk heeft, is een huisdier een enorme bron van rust, steun en zelfvertrouwen.
Miranda: “Mijn zoon Milan (8) was altijd binnen. Altijd. Hij had een soort zesde zintuig voor alles met een scherm: telefoon, tablet, Switch… als het licht gaf, wilde hij ermee spelen. Buiten spelen was “saai” en wandelen iets voor mensen zonder wifi. Tot Boef kwam. Onze vrolijke, sokkenstelende, altijd blije hond. In het begin sjokte Milan mee naar buiten alsof we hem dwongen tot zwaar fysiek werk. Maar toen ontdekte hij dat Boef springen in plassen hilarisch vond. En dat je met takken van anderhalve meter hele avonturen kunt beleven. En dat rennen met een hond voelt alsof je in een Spiderman-film zit. Ik zag het voor mijn ogen gebeuren: Milan ging van mopperend mannetje naar actief buitenkind. Nu staat hij als eerste klaar met de riem om op avontuur te gaan met Boef. En die schermtijd? Spontaan gehalveerd.”
Purina bevestigt dat: Kinderen met een hond zijn gemiddeld 11 minuten per dag actiever dan kinderen zonder hond. Dagelijkse wandelingen en spelmomenten maken buiten zijn leuker, stimuleren beweging en verminderen schermtijd. Iets wat goed is voor zowel lichaam als hoofd van kind én hond.
Loes: “Ik heb twee zoons, Timo (9) en Luca (7). En geloof me: ze kunnen ruziemaken over álles. Wie de blauwe beker krijgt. Wie als eerste mag douchen. Zelfs naar elkaar kijken is reden tot ruzie (“Mamaaam, hij kijkt raar naar me!”). Toen mijn schoonbroer verhuisde naar het buitenland, vroeg hij of we zijn hond in huis wilden nemen. De jongens zeurden al jaren om een viervoeter en nu vonden we ze oud genoeg. Labrador Rex kenden ze al een beetje van bezoekjes aan hun oom. Een flinke hond die denkt dat hij een schoothondje is. We spraken af dat het mocht, maar alleen als ze de verzorging samen op zich namen als team. Hij had eten nodig, wandelingen, aandacht… dat moesten de jongens samen regelen. Wat we nooit hadden verwacht, is dat ze ook écht een team werden. De eerste keer dat ze met z’n tweeën Rex gingen uitlaten, hield ik mijn adem in. Maar in plaats van ruzie hoorde ik ze gieren van het lachen over het oprapen van de poep, onderhandelen of ze de korte of lange route zouden nemen en netjes om en om die riem vasthouden. Ik wist niet wat ik hoorde. Tuurlijk, ze knallen echt nog wel eens. Ze blijven broers. Maar dankzij Rex hebben ze een gezamenlijke missie: goed voor hem zorgen. En dat heeft hun band echt veranderd.”
De expert van Purina beamen dat. Een huisdier versterkt de band tussen broers en zussen. Door gedeelde verantwoordelijkheden leren kinderen samenwerken en groeit hun onderlinge verbondenheid. Een huisdier kan letterlijk de lijm in het gezin zijn.
Hoe leer je je kind zorgen voor een huisdier? Purina geeft tips:
Dus ja, het huis is wat stoffiger, er liggen meer ballen in je woonkamer en de kat zit af en toe op je laptop, maar tegelijkertijd zie je je kind groeien: lachen, zorgen, leren, delen en spelen. En dáár zit de magie van een huisdier.
Dit artikel is geschreven in samenwerking met Purina.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
